O Παναγιώτης Παπαδόπουλος, το βιβλίο, το ιδιωτικό μουσείο του και τα έργα στα Πλατανάκια
O Παναγιώτης Παπαδόπουλο γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πλατανάκια από πόντιους γονείς. Ο Πατέρας του Λάζαρος από την Τσιμερά του Πόντου και η μητέρα του Ευμορφίλη από τα χωριά Μασούρα και Παλλαδάντων. Στις παιδικές του αναμνήσεις οι ιστορίες που άκουγε από τους δικούς του αλλά και συγχωριανούς τους για τους Πόντιους που εγκαταστάθηκαν στο χωριό του με την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά την μικρασιατική καταστροφή. Ο μικρός Παναγιώτης ρουφούσε σαν σφουγγάρι τις γνώσεις και με την φαντασία του ζωντάνευε τις ιστορίες που άκουγε. Όταν μεγάλωσε έφυγε από το χωριό σε ηλικία 24 χρονών με την ελπίδα για κάτι καλύτερο από την γεωργια που ασχολιόταν η οικογένεια του και πήγε στην Θεσσαλονίκη, οπου εργάστηκε ως τεχνικός ανελκυστήρων αλλά η αγάπη για τον τόπο του ήταν αυτή που τον έκανε να επιστρέψει στο χωριό του.
Παναγιώτης Παπαδόπουλος : Η ζωή στην Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή που πήγα ήταν καλά, είχε δουλειές αν και εγώ πήγα σε μια και δεν άλλαξα, είχε διασκέδαση και πολύ ανεμελιά.
Στο χωριό επέστρεψε το 2014 για 2 λόγους, ξεκίνησε η κρίση στην οικοδομή που ήταν αντικείμενο του αλλά και γιατί μεγάλωσαν οι γονείς του και είχαν ανάγκη να έχουν κάποιον δίπλα τους.
Παναγιώτης Παπαδόπουλος : Γεννήθηκα στα Πλατανάκια, μετά το στρατιωτικό δούλεψα στην Θεσσαλονίκη σαν τεχνίτης ανελκυστήρων 23 χρόνια. Γύρισα στο χωριό τα τελευταία 9 χρόνια για την αγάπη που έχω για το χωριό και τη φύση. Διαμόρφωσα έναν μικρό χώρο σε μουσείο με την προοπτική να βάλω μόνο γεωργικά εργαλεία παλιά σκεύη, έγγραφα και εφημερίδες παλιές, όλα οικογενειακά κειμήλια. Στην πορεία, σκαλίζοντας και ανιχνεύοντας όλους τους χώρους μας βρήκα θησαυρούς στρατιωτικους, εργαλεία κτλ. Τα οποία δεν μπορούν να προβληθούν στο μικρό χώρο αυτό και είναι σε κουτιά. Όπως στρατιωτικά είδη, ο πάγκος του τσαγγαρη του πατέρα μου κατασκευής δεκαετίας δεκαετία 40,η κάσα για δέσιμο καπνων, η Singer της μάνας μου κτλ.
Θέλοντας να διασώσει για τις επόμενες γενιές τις ιστορίες που άκουγε αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο. Έψαξε, ερεύνησε, μίλησε με ηλικιωμένους αλλά και τους απογόνους του και σε ένα βιβλίο συγκέντρωσε όλες τις πληροφορίες για τα Πλατανάκια και τους κατοίκους τους στον ρου του χρόνου. Μέσα από συγκλονιστικές αφηγήσεις αναδεικνύει την δύναμη της ψυχής τους , το ήθος τους και την δίψα τους να ξαναγεεννηθούν μέσα από τις στάχτες τους …ωστε το πανέμορφο Μπέλλες να αγκαλιάσει όσα όνειρά τους έμειναν ανεκπλήρωτα στα ματωμένα χώματα του Πόντου.
Παναγιώτης Παπαδόπουλος : Επειδή μου άρεσε πολύ η συλλογή στοιχείων για το χωριό, τους πρόσφυγες τους παλιούς κατοίκους, συγκέντρωσα στοιχεία, φωτογραφίες, μαρτυρίες, τεκμήρια. Και τελικά χρησιμοποιήθηκαν στην έκδοση βιβλίου το τέλος του 2021.
Η συγκέντρωση στοιχείων του πήρε περίπου 1,5 χρόνο, χρησιμοποίησε και κάποια στοιχεία που είχε από παλιά γιατί σε διάφορες συζητήσεις με παλιούς κατοίκους ότι του έλεγαν το έγραφε.
Το βιβλίο λέγεται "Πλατανάκια Σερρών – Απ’ τα χώματα του Πόντου στην αγκαλιά.του Μπέλλες ". Διαβάστε περισότερα για το βιβλίο ΕΔΩ.
Με τα έσοδα δημιουργήθηκε σε χώρο της κοινότητας μνημείο προσφυγικού ελληνισμού.
Επίσης ανέδειξε με καθαρισμό, συντήρηση και βάψιμο τα ήρωα του χωριού, τις παλιές βρύσες, το παρεκκλήσι που έχουμε έξω από το χωριό στον καλντεροδρομο που δημιουργήθηκε με επίταξη των Γερμανών προς Kαστανουσσα το 1944.
Το παρεκκλησι
Το μνημείο προσφυγικου ελληνισμου
Το ηρώον της κοινότητας με την αποκατάσταση των γραμματων
Το ηρώον της κοινότητας μετά τον καθαρισμό του
Το ηρώον του Δημοτικού σχολείου με τον εξωραϊσμό του, βάψιμο, επιδιόρθωση σε Κολωνάκια και αλυσίδες και τοποθέτηση της πλάκας στην προσοψη
Καθαρισμός και βάψιμο της βρύσης Μετυνιδη την βρήκαν οι πρόσφυγες όταν ήρθαν στο χωριό, το νερό υπάρχει ακόμη έγινε εκτροπή σε άλλη μεταγενεστερη
Καθαρισμός βάψιμο της καινούργιας βρύσης Μετυνιδη στον κεντρικό δρόμο του χωριο
Καθαρισμός βάψιμο βρύσης ΜΥΤΑ, είναι λειτουργική μέχρι σήμερα, υπήρχε όταν ήρθαν οι πρόσφυγες
Εξωραϊσμός, καθαρισμός, βάψιμο στο σπιτάκι κοιμητηριων
Ο καλντεροδρομος προς το παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου
