Το ακριτικό Σιδηρόκαστρο εγκαταλείφθηκε από το Κράτος, 17 Ιουνίου 1950
Το ακριτικό Σιδηρόκαστρο εγκαταλείφθηκε από το Κράτος, άρθρο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ στις 17 Ιουνίου του 1950.
Το άρθρο αναφέρεται στην κατάσταση του Σιδηροκάστρου και της επαρχίας Σιντικής, τονίζοντας την ανάγκη για βελτίωση των συνθηκών ζωής και της υποδομής στην περιοχή αυτή, η οποία βρίσκεται κοντά στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας και αντιμετωπίζει πολλαπλές προκλήσεις, κυρίως λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της ιστορικής της σημασίας.
Αναφέρει ότι η περιοχή αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για την εθνική ασφάλεια και τονίζει την εγκατάλειψη της από το κράτος, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των κατοίκων για βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Επισημαίνεται η ανάγκη για αναγνώριση της επαρχίας ως νομαρχίας για την ανάπτυξη και ευημερία της, η ανοικοδόμηση της πόλης που έχει καταστραφεί επανειλημμένα από τους Βούλγαρους και τους κομμουνιστοσυμμορίτες, η κατασκευή υδραγωγείων για την αποφυγή υγειονομικών προβλημάτων και η ενίσχυση του ηλεκτροφωτισμού και των εμπορικών δραστηριοτήτων για την καταπολέμηση της ανεργίας.
Το κείμενο καταλήγει με την αναφορά στη δημιουργία μιας επιτροπής από τον Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου και άλλους σημαντικούς τοπικούς παράγοντες, η οποία θα επιδώσει στην κυβέρνηση και στους αρμόδιους φορείς ένα ψήφισμα με τα αιτήματα των κατοίκων για άμεση επίλυση των προβλημάτων της περιοχής.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. (Τοῦ ἀνταποκριτοῦ μας). Το μαρτυ ρικὸν Σιδηρόκαστρον καὶ ὁλόκληρος ἡ ἐπαρχία Σιντικής, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ τὸ προκεχωρημένων ἀκριτικόν σημείον τοῦ βορρὰ ποὺ φράσσει μὲ τὰς πραγματικός σιδηράς πύλας του ὅλας χει τὰς ἐκ Βουλγαρίας πρὸς τὴν δίκαιον παραπονούμενον, ἀπόλυτον Ελλάδα διαβάσεις, E- διὰ τὴν τελείαν του ἐγκατάλειψιν ὑπὸ τοῦ Κράτους. Καμμία ἀπὸ τὰς τόσον ἐν πιτακτικάς, ἀνάγκας του δὲν εὐρῆκε μέχρι σήμερον τη τὴν λύν σιν της καὶ κανέν δίκαιον αίτημα τῶν ἀκριτικών αὐτῶν πλη- θυσμῶν δὲν Ικανοποιήθη.
Καὶ ὅμως τὸ Σιδηρόκαστρον, πόλις μαρτυρική ἡ ὁποία ἀπὸ τοῦ 1913 δὲν έπαυσε προσφέρουσα εἰς τὴν ἐθνικὴν 1- δέαν Εφθαναν τὸ αἷμα τῶν τέκνων της, κατασφαγέντων ὑπὸ τῶν Βουλγάρων καὶ ἡ ὁποία κατά το 1948 δεχθείσα τρείς λυσσαλέας ἐπιθέσεις δύο ταξιαρχιών συμμοριτῶν ὁρμηθέν των ἐκ Βουλγαρίας, ἀπέκρουσε ταύτας μὲ τὸ ψυχικόν αθέν θὰ ἤξιζε καλυτέρας, μεταχειρίσεως ἐκ μέρους του Κέντρου το που παραγέρρίζε τὴν ὑφίστην
σημασίαν τὴν ὁποίαν ἔχει ὁ ἀκριτικός αὐτὸς προμαχών της Ελλάδος,
Πρὸς ἐπίλυσιν τῶν ζητημάτων τῆς περιοχῆς αὐτῆς καὶ και τόπιν συσκέψεως ὅλων τῶν παραγόντων, του Σιδηροκάστρου κατηρτίσθη ἐπιτροπὴ ἐκ τοῦ Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Βασιλείου καὶ τῶν κ.κ. 1. Μόραλη, Α. Γιούρη, Χ. Χαρι ζάνου, Φ. Γεροβασιλείου, Θ. Βασματζίδη, Π. Σπάση, Α. Τσιμπιρίδη, Ι. Ριτσάκη, Κ. Δαλαγκόζη, Δ. Ταλούδη καὶ Χρ. Νάσκου, άντιπροσωπευόντων, όλας τὰς τάξεις, ἡ ὁποία θὰ ἐπιδώση εἰς τὴν Κυβέρνησιν, τὸν ἀρχηγὸν τῆς ᾿Αμερικαν νικῆς ᾿Αποστολῆς καὶ τοὺς ἀρμοδίους υπουργούς το ψήφι σμα τῶν κατοίκων Σιδηροκάστρου καὶ τῶν Καινοτήτων τῆς ἐπαρχίας Σιντικής διὰ τοῦ ὁποίου ζητείται ἡ ταχίστη λύ σις τῶν κάτωθι ζητημάτων:
Ἡ ἄμεσος προαγωγή τῆς ἐπαρχίας Σιντικῆς εἰς Νομαρ
χίαν, διὰ τὴν ἀνάπτυξιν καὶ εὐημερίαν τῆς περιοχῆς εὐρι σκομένης εἰς πρωτόγονον κατάστασιν ἕνεκα τῶν μεγάλων ἀποστάσεων τῶν δήμων καὶ κοινοτήτων αὐτῆς ἀπὸ τῆς πό λεως τῶν Σερρῶν, ὅπου νῦν ἡ ἡ ἔδρα τῆς Νομαρχίας. Η τὸς βολῆς ὅπλου ἀπὸ τῶν ἐθνικῶν μας συνόρων βουλγαρι κή πόλις Πετρίτσιον ἀποτελεῖ κέντρον διοικητικὸν (έδραν Νομαρχίας) στρατιωτικὸν καὶ τουριστικὸν καὶ κατέστη ὑπο δειγματική προθήκη ἐμφανίσεως τῆς Βουλγαρίας. ᾿Αντιθέ τως το Σιδηρόκαστρον Έχει ἐμφάνισιν ·μειούσαν ἐθνικὸν ἡμῶν γόητρον γόπτρον μὲ ἡμιεγκαταλελειμμένας οἰκοδομάς του, αἱ ὁποῖαι ὁμοιάζουν πρὸς ἐρειπωθείσας πρωτογόνους και
λύβας, Η δημιουργία καὶ ἀναγνώρισις τοῦ Σιδηροκάστρου ὡς
τουριστικής πόλεως δεδομένου ότι εἶναι ὁ ἀκραῖος σταθμός τῆς Ἑλλάδος Εὐρώπην καὶ ἐπομένως, ἀποτελεῖ κριτής ριον, τοῦ πολιτισμού μας εἰς πάντα διερχόμενον ἐντεῦθεν.
Η ανοικοδόμησις τῆς πόλεως Σιδηροκάστρου, τῆς κατα Βουλγάρων ἀγορᾶς καὶ καὶ του δημαρχια στραφείσης ὑπὸ τῶν Βουλγάρων κοῦ της μεγάρου ὡς καὶ τῶν χωρίων τῆς ἐπαρχίας κατα στραφέντων ὑπὸ τῶν Βουλγάρων κατὰ τὴν την κατοχὴν καὶ τέπειτα ὑπὸ τῶν κομμουνιστοσυμμοριτών.
Η κατασκευή υδραγωγείων, διότι λόγῳ τοῦ ὅτι ἡ πόλις ὑδρεύεται ἀπὸ ἀκάλυπτου ὕδωρ ἐξ ἀποστάσεως 15 χιλιο
μέτρωνα καστίζεται ἀπὸ κοιλιακού τύφου. της καταστραφείσης ὀδικῆς, γεφύρας τοῦ Στρυμόνος πρὸς ἐπανασύνδεσιν τῆς διακοπείσης ἐπι κοινωνίας μετὰ πέραν τοῦ ποταμοῦ χωρίων
μοπόλεων τῆς ἐπαρχίας.
Η Ενταξις τῶν ἱσματικῶν λουτρῶν εἰς τὸν Δήμον Σιδηρο κάστρου, δεδομένου ὅτι εἰς αὐτὸν ἀνῆκον ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῆς Τουρκοκρατίας,
Καὶ τέλος ἡ χορήγησις δανείων διὰ τὸν ἠλεκτροφωτισμόν τῆς πόλεως, την κίνησιν τοῦ ἐμπορίου καὶ τὴν ἣν ἐκτέλεσιν διαφόρων έργων πρὸς ἀπορρόφησὴν τῶν ἀνέργων.
Φύλλο: 17/6/1950,
Σελίδα: 4
