Ευθαλία Αδάμ

Σερραία παιδαγωγός. Αριστούχος του Παρθεναγωγείου Σερρών και του Ζαππείου Παρθεναγωγείου Κωνσταντινούπολης, όπου φοίτησε με υποτροφία. Στάλθηκε μετά με εισήγηση της πρώτης διευθύντριάς του Κ. Κεχαγιά απ' τον ιδρυτή του Κ. Ζάππα στη Γαλλία και Ελβετία για ανώτερες σπουδές. Όταν γύρισε εργάστηκε υποδιευθύντρια και μετά την αποχώρηση της Κεχαγιά (1888) διευθύντρια μέχρι το 1927. Με την εύστοχη διοίκησή της, τη σπάνια μόρφωση και το ήθος της, ανέβασε το Ζάππειο στο σεβασμό και στη συνείδηση του έθνους, μορφώνοντας υποδειγματικά μεγάλο αριθμό Ελληνίδων μητέρων και παιδαγωγών. Ο απολογισμός του σημαντικού έργου της Ευθαλίας Αδάμ, που έζησε μακριά απ' τις κοσμικές απολαύσεις μια ζωή αφιερωμένη στο καθήκον, είναι δύσκολο να δοθεί στις λίγες γραμμές αυτού του σημειώματος. Για την εξαιρετική εθνική, εκπαιδευτική και κοινωνική της δράση στο διάστημα της πολύχρονης και γόνιμης σταδιοδρομίας της τιμήθηκε με τις εξής ιδιαίτερες διακρίσεις: 

Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων της απένειμε το Σταυρό του Παναγίου Τάφου με τίμιο ξύλο (1905). Ο οικουμενικός πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄ τον τίτλο: «Προσφιλούς και εντίμου θυγατρός της Εκκλησίας» και το «Αριστείον της ζηλωτής εκπληρώσεως του καθήκοντος» (1909). Το 1914 με την συμπλήρωση 25 ετών διδασκαλίας της, την ευλόγησε ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ζ΄, εκδίδοντας ειδικό πιττάκιο. Ο Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος Κωνσταντινούπολης της έδωσε το «Μαυρογένειο Βραβείο Αρετής». Η Γαλλική Κυβέρνηση την ονόμασε: «Officier d’ Academie» και της απένειμε το παράσημο των «Palmes Academiques». Το 1951 τιμήθηκε απ' το βασιλιά Παύλο με το «Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα». Τέλος η Ακαδημία Αθηνών την τίμησε με το «Βραβείο αρετής και αυτοθυσίας».