Άγιος Νικόλαο ο εκ Ντβάλι, 12 Φεβρουαρίου
Ο Άγιος Νικόλαος ο εκ Ντβάλι γεννήθηκε στο τέλος του 13ου αιώνα από ένα ευσεβές ζευγάρι, το οποίο καθοδήγησε τον δρόμο του προς τη πνευματική ζωή.
Σε ηλικία δώδεκα ετών, ο Νικόλαος ταξίδεψε στην ερημία του Κλαρτζετί και έγινε μοναχός. Από εκεί πραγματοποίησε προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ και παρέμεινε στην ιερή πόλη, εγκαθιστώμενος στη Μονή του Τιμίου Σταυρού. Καίγοντας από την επιθυμία για αποστολικό βίο, ο μοναχός Νικόλαος ήταν αποφασισμένος να πεθάνει ως μάρτυρας.
Στην Ιερουσαλήμ, μια ομάδα ασεβών ανθρώπων συνέλαβε και βασάνισε τον Άγιο Νικόλαο για την δημόσια ομολογία της χριστιανικής πίστης, αλλά μια ομάδα χριστιανών κατάφερε να τον απελευθερώσει από τη φυλακή. Έπειτα, σύμφωνα με τη συμβουλή του ηγούμενού του, ο Άγιος Νικόλαος μετακόμισε σε ένα γεωργιανό μοναστήρι στην Κύπρο. Εκεί, ο ευσεβής μοναχός παρακάλεσε τον Κύριο να τον κάνει άξιο του στεφανιού του μαρτυρίου. Μια μέρα, ενώ προσευχόταν μπροστά στην εικόνα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, άκουσε μια φωνή να λέει: "Νικόλαε! Σήκω και πήγαινε στην Ιερουσαλήμ. Εκεί θα βρεις έναν γεωργιανό μοναχό που θα σου διδάξει τον δρόμο της δικαιοσύνης και θα σε ενθαρρύνει στο μονοπάτι του μαρτυρίου. Αυτός έχει διοριστεί να σε καθοδηγήσει."
Ο Άγιος Νικόλαος επέστρεψε λοιπόν στην Ιερουσαλήμ, συνάντησε τον μοναχό που ο Θεός είχε διορίσει και του είπε όσα του είχαν αποκαλυφθεί. Η Παναγία και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής εμφανίστηκαν στον πνευματικό πατέρα του Αγίου Νικόλαου, ο οποίος προσευχόταν έντονα για καθοδήγηση, και του είπαν ότι ήταν θέλημα του Κυρίου να ταξιδέψει ο Νικόλαος στη Δαμασκό.
Στη Δαμασκό, ο Άγιος μοναχός εισήλθε σε ένα τζαμί και ομολογούσε ανοιχτά τον Χριστό ως Σωτήρα, επιτιμώντας τους παρευρισκόμενους για την ανοησία τους. Οι εξοργισμένοι μουσουλμάνοι συνέλαβαν τον Άγιο Νικόλαο, τον ξυλοκόπησαν και τον έριξαν στη φυλακή. Μετά από σφοδρή πάλη, ο μητροπολίτης και οι τοπικοί χριστιανοί κατάφεραν να τον απελευθερώσουν, αλλά εκείνος αμέσως επέστρεψε στους μουσουλμάνους και άρχισε ξανά να κατακρίνει τους άθεους τρόπους τους. Και πάλι τον ξυλοκόπησαν αλύπητα, τον μαστίγωσαν πεντακόσιες φορές και τον έριξαν στη φυλακή για δεύτερη φορά. Αλλά τα θαυματουργικά χέρια του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή θεράπευσαν τις πληγές του και μετά από δύο μήνες αφέθηκε ελεύθερος.
Κατά τύχη, ο εμίρης της πόλης είδε τον Άγιο Νικόλαο καθώς προετοιμαζόταν να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ. Ο εμίρης τον αναγνώρισε και τον έστειλε στον Ντενγκίζ, τον εμίρη των εμίρηδων. Ο Ντενγκίζ τον κολάκευσε και του προσέφερε να τον μεταστρέψει στο Ισλάμ, αλλά ο Άγιος Νικόλαος υπερασπίστηκε με θάρρος την πίστη του στον Χριστό. Σε απάντηση, ο Ντενγκίζ διέταξε την εκτέλεσή του.
Στην ώρα που ορίστηκε από τον Ντενγκίζ, ο ευλογημένος Μάρτυρας γύρισε προς την ανατολή, έσκυψε με χαρά το λαιμό του προς το ξίφος και προσευχήθηκε: "Δόξα Σοι, Χριστέ Θεέ, που με αξίωσες να πεθάνω για το όνομά Σου". Το ξίφος διάτρησε το λαιμό του, αλλά το αποκεφαλισμένο κεφάλι δόξασε τον Θεό επτά φορές, φωνάζοντας: "Δόξα Σοι, Χριστέ ο Θεός μας!"
Οι Πέρσες έκαψαν το σώμα του Αγίου και για τρεις ημέρες στήλη φωτός φώτιζε το μέρος όπου βρισκόταν το σώμα του.
Όταν ο πνευματικός πατέρας του Αγίου Νικόλαου άκουσε για το μαρτύριό του, προσευχήθηκε στον Θεό να του αποκαλύψει αν ο Νικόλαος θα συγκαταλεγόταν μεταξύ των αγίων. Τότε, μια μέρα ενώ διάβαζε, είδε μια όραση μιας ομάδας αγίων να στέκονται στην κορυφή ενός βουνού, φωτισμένων και περιτριγυρισμένων από νέφος θυμιάματος. Ανάμεσά τους, ο Μεγάλος Μάρτυρας Γεώργιος έλαμπε ιδιαίτερα και φώναξε τον Άγιο Νικόλαο, λέγοντας: "Νικόλαε! Έλα και δες τον μοναχό, τον πνευματικό σου πατέρα. Έχει χύσει πολλά δάκρυα για σένα."
Ο Νικόλαος χαιρέτησε τον πνευματικό του πατέρα λέγοντας: "Ιδού εγώ και ο τόπος στον οποίο βρίσκομαι, και από σήμερα πάψε να λυπάσαι για μένα."
Ο Άγιος Νικόλαος ο εκ Ντβάλι υπέστη μαρτύριο θανάτου την Τρίτη, 19 Οκτωβρίου, το έτος 1314. Η Γεωργιανή Εκκλησία τον εορτάζει αυτήν την ημερομηνία.
