Όσιοι Ευθύμιος και Χαρίτων, 11 Απριλίου
Ο βίος του Οσίου Χαρίτωνα κατά την παιδική και κοσμική του ζωή είναι σχεδόν άγνωστος, καθώς δεν έχουν διασωθεί επαρκή στοιχεία· ακόμη και τα μεταγενέστερα βιογραφικά του δεδομένα είναι ελλιπή και αποσπασματικά. Είναι γνωστό ότι η απαρχή των πνευματικών του αγώνων συνδέεται με τη μετοίκηση του Οσίου Ευθυμίου του Σιανζέμσκου από τη μονή του Σωτήρος-Καμένι στον ποταμό Σιανζέμα· εκεί, στην ερημική κατοικία του Ευθυμίου, προσήλθε και ο μοναχός Χαρίτων.
Με κοινές προσπάθειες έκτισαν κελί και στη συνέχεια ίδρυσαν μονή. Μετά την κοίμηση του Οσίου Ευθυμίου του Σιανζέμσκου (όχι αργότερα από το 1465), ο Χαρίτων, κατόπιν επιθυμίας του πνευματικού του πατέρα, ανέλαβε την ηγουμενία της μονής. Ως ηγούμενος εκοιμήθη στις 11 Απριλίου 1509.
Ο Άγιος Χαρίτων τιμάται τοπικά στον χορό των Οσίων. Η μνήμη του εορτάζεται στις 11 Απριλίου (παλαιό ημερολόγιο) και στις 26 Σεπτεμβρίου (παλαιό ημερολόγιο). Τα λείψανά του βρίσκονταν αρχικά κάτω από το δάπεδο του ναού της Αναλήψεως της πρώην Μονής Σιανζέμα, ο οποίος αργότερα έγινε ενοριακός ναός του χωριού Βοσνέσενσκι στον Καδνίκοβο, 120 βέρστια βόρεια του Βολογκντά. Σήμερα, τα λείψανα των Οσίων Ευθυμίου και Χαρίτωνα φυλάσσονται στον παλαιό θερμό ναό της Παναγίας του Ευθυμίειου Προσκυνήματος της περιοχής Σιανζέμα στη Βολογκντά.
Σύμφωνα με τον εικονογραφικό Κώδικα (για την 4η Αυγούστου), ο Όσιος Χαρίτων πρέπει να απεικονίζεται «με μαύρη μοναχική ενδυμασία· η γενειάδα του είναι φαρδύτερη και μακρύτερη από εκείνη του Οσίου Σεργίου· φέρει ενδύματα οσίου και σχήμα στους ώμους». Στους συναξαριστές και τις νεότερες αγιογραφίες, το όνομά του συνδέεται συνήθως με εκείνο του δασκάλου του, Οσίου Ευθυμίου.


