Άγιος Αλπέγιος, 19 Απριλίου

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Αλπέγιος (Alphege) από μικρή ηλικία ακολούθησε τον μοναχικό βίο και έγινε μοναχός στη μονή του Μπαθ της Αγγλίας. Αργότερα διετέλεσε ηγούμενος της μονής και διακρίθηκε για την αυστηρότητα του βίου του και τους ασκητικούς του αγώνες. Το έτος 984 μ.Χ. εξελέγη Επίσκοπος του Ουίντσεστερ, όπου απέσπασε τον σεβασμό για τις πολλές αρετές του, ιδιαίτερα δε για την αγάπη και την φιλανθρωπία του προς τους φτωχούς και τους ενδεείς. Τόσο πολύ φρόντισε για τους φτωχούς, ώστε επί των ημερών του κανένας επαίτης δεν βρισκόταν στην επαρχία του. Μετά από είκοσι δύο έτη αρχιερατείας, ανέλαβε, χωρίς να το επιθυμεί, το θρόνο της Καντουαρίας κατά τους δυσχειμέρους χρόνους των Δανικών και Νορβηγικών επιδρομών. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να προσφέρει εκουσίως τον εαυτό του ως όμηρο στους κατακτητές, για να σώσει το ποίμνιό του. Υπέστη πολλά βασανιστήρια και τέλος αποκεφαλίσθηκε το έτος 1012 μ.Χ.

Βιογραφία

Ο Αλπέγιος, ή Ελφήγιος (στην αγγλοσαξωνική εποχή γραφόταν ως Aelfheath αλλά προφερόταν όπως είναι σήμερα, δηλαδή "alf edge"), γεννήθηκε το 954 από ευγενή οικογένεια στο χωριό Γουέστον, το οποίο είναι πλέον ενορία στο δυτικό τμήμα του Μπαθ, στο Σόμερσετ. Όταν ήταν ακόμα νέος, εγκατέλειψε τον κόσμο και μπήκε στο μοναστήρι του Ντιρχέρστ, κοντά στο Τιούκσμπερι, στο Γκλόστερσαϊρ, πιθανώς ενάντια στη θέληση της χήρας μητέρας του. Η αρχαία εκκλησία στο Ντιρχέρστ διατηρεί ακόμα χαρακτηριστικά από εκείνη την εποχή και ένα μεσαιωνικό βιτρώ που απεικονίζει τον άγιο. Ο Αλπέγιος υπηρέτησε ως μοναχός και αργότερα ως ηγούμενος στο Ντιρχέρστ, αλλά βρήκε τη ζωή εκεί πολύ χαλαρή για τα γούστα του. Μετά από 8 χρόνια, αναζητώντας μια ζωή μεγαλύτερης απομόνωσης και αυστηρότητας, επέστρεψε στο Γουέστον το 980 και δημιούργησε ένα μικρό κελί στις πλαγιές του Λάνσνταουν Χιλ πάνω από το χωριό. Οι χάρτες του Ordnance Survey δείχνουν μια τοποθεσία εκεί, ακριβώς κάτω από την ιπποδρομία του Μπαθ, ως την Πηγή του Αγίου Αλπέγιου.

Ο Αλπέγιος, όμως, δεν κατάφερε να βρει την ηρεμία και την απομόνωση που επιθυμούσε. Άνθρωποι από όλες τις τάξεις συνέρρεαν για να ακούσουν τα λόγια του, γεμάτα σοφία και αγιότητα, και ο Δούνσταν, ο μεγάλος αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, τον έπεισε να γίνει ηγούμενος του κοντινού μοναστηριού του Μπαθ. Παρά την απομόνωσή του, επέκτεινε το μοναστήρι για να μπορούν οι αδελφοί να συμμετέχουν στην «κοινή ζωή του κοιτώνα και του εστιατορίου».

Επισκόπος του Ουίντσεστερ

Το 984 η επισκοπή του Ουίντσεστερ έμεινε κενή και ο Δούνσταν κάλεσε τον Αλπέγιο να αναλάβει τη θέση του νέου Επισκόπου του Ουίντσεστερ. Εκεί, έγινε γνωστός για την φροντίδα του προς τους φτωχούς και για την αυστηρότητα του βίου του. Πολλές εκκλησίες της πόλης ανακατασκευάστηκαν. Είναι καταγεγραμμένο ότι χάρισε στον Μίνστερ του Ουίντσεστερ ένα τεράστιο όργανο με 400 σωλήνες, 40 πλήκτρα και 26 ζεύγη φυσητήρων. Χρειάζονταν δύο άνδρες για να το παίξουν και 70 άνδρες για να το χειριστούν. Λέγεται ότι έκανε έναν ήχο σαν βροντή που ακουγόταν χιλιόμετρα μακριά.

Η χώρα υπέφερε από αυξανόμενες επιδρομές των Δανών. Λόγω της διαφωνίας των υπηκόων του, ο βασιλιάς Έθελρεντ (Άλθελρεντ - ο "Απαράσκευος") προσπάθησε να εξαγοράσει τους Δανούς με δωροδοκίες (μια πρακτική που ακόμα και ο Άλφρεντ ο Μέγας είχε βρει χρήσιμη σε προηγούμενα χρόνια). Το 994 ο Όλαφ Τρίγκγιασον από τη Νορβηγία έκανε επιδρομή στην Νότια Ακτή και εγκαταστάθηκε το χειμώνα στο Σαουθάμπτον. Ο βασιλιάς Έθελρεντ έστειλε τον Αλπέγιο και τον Έθελγουαρντ τον εαλδούρμαν για να επισκεφτούν τον Όλαφ και να τον πείσουν να συναντήσει τον βασιλιά, ο οποίος βρισκόταν στο Άντοβερ. Μετά από το γεγονός αυτό, ο Όλαφ έγινε Χριστιανός και βαπτίστηκε από τον Αλπέγιο.

Αρχιεπίσκοπος Καντέρμπουρι

Μετά από 22 χρόνια στο Ουίντσεστερ, ο Αλπέγιος διορίστηκε Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι το 1005, και έγινε Πρωθιεράρχης όλης της Αγγλίας. Ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου ο Πάπας Ιωάννης XVIII του απένειμε το παλλιούνιο, το στενό-ζώνη ένδυμα που δηλώνει την εξουσία που του παραχωρεί η Αγία Έδρα. Στο Καντέρμπουρι, προώθησε τη λατρεία του Αγίου Δούνσταν (που είχε πεθάνει το 988) και εισήγαγε νέες πρακτικές στη λειτουργία. Μετέφερε επίσης το κεφάλι του Αγίου Σουϊθίνου από το Ουίντσεστερ ως λείψανο.

Οι Δανοί συνέχισαν τις επιθέσεις τους στην Αγγλία. Μεταξύ του 1009 και του 1011 λεηλάτησαν πάνω από 15 επαρχίες. Στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1011, επιτέθηκαν στο Κεντ με έναν τεράστιο στρατό, με έναν από τους ηγέτες τους, τον Θόρκελ τον Ψηλό. Μετά από μικρή πολιορκία, το Καντέρμπουρι προδόθηκε στους Δανούς από τον Άλφμαρ, τον Αββά του Αγίου Αυγουστίνου, του οποίου τη ζωή είχε κάποτε σώσει ο Αλπέγιος. Η πόλη λεηλατήθηκε, ο καθεδρικός ναός κάηκε και ο Αρχιεπίσκοπος Αλπέγιος αιχμαλωτίστηκε και μεταφέρθηκε στη Δανική βάση στο Γκρίνουιτς.

Μαρτύριο

Την Κυριακή του Πάσχα, οι φρουροί του Αλπέγιου, οργισμένοι από την άρνησή του και μεθυσμένοι από το αλκοόλ, επιτέθηκαν στον Αλπέγιο με κόκαλα βοδιού. Ο ηγέτης τους, Θόρκελ, προσπάθησε να τους σταματήσει προσφέροντας όλα όσα είχε εκτός από το πλοίο του, αλλά δεν ήταν εύκολο να ελεγχθεί ένα μεθυσμένο πλήθος και το περιστατικό ξέφυγε από τον έλεγχο. Λέγεται ότι ο Αλπέγιος, καθώς πέθαινε, απαλλάχθηκε από τον πόνο του με ένα χτύπημα από τσεκούρι που του έδωσε ένας συμπαθητικός Δανός, ονόματι Θρούμ, ο οποίος είχε βαπτιστεί από τον Αλπέγιο.

Ταφή και Επιστροφή στο Καντέρμπουρι

Ο Αλπέγιος παρέμεινε όπου είχε πέσει στο Γκρίνουιτς για αρκετές ημέρες, χωρίς να του επιτραπεί να ταφεί. Η παράδοση αναφέρει ότι ένα νεκρό ξύλο, το οποίο είχε καλυφθεί με το αίμα του, ξαναφύτρωσε και άνθησε, οπότε οι Δανοί τον μετέφεραν στο Λονδίνο, όπου οι Επίσκοποι του Λονδίνου και του Ντόρτσεστερ τον έθαψαν στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου. Ο Αλπέγιος παρέμεινε εκεί για έντεκα χρόνια, και πλήθος προσκυνητών τον επισκέπτονταν.

Το 1017, ο Δανός Βασιλιάς Κνούτος (Κνούτ), που είχε καταλάβει τον αγγλικό θρόνο, παντρεύτηκε την Έμμα, τη χήρα του Βασιλιά Έθελρεντ. Η Έμμα έπεισε τον Κνούτο να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη για τις θηριωδίες που προκάλεσαν οι Δανοί, και το 1023, ο Κνούτος μετέφερε τα λείψανα του Αλπέγιου πίσω στο Καντέρμπουρι με μεγαλοπρέπεια. Εκεί, ετάφη κοντά στο μεγάλο θρόισμα και ο χρυσός στέφανος του Βασιλιά κρεμόταν πάνω από τον τάφο του.

Αγιοποίηση

Το 1078, ο Αλπέγιος αγιοποιήθηκε από τον Πάπα Γρηγόριο Ζ΄. Σήμερα, η ζωή του είναι εορτάζεται κάθε 19 Απριλίου στο αγγλικό ημερολόγιο των Αγίων.