Άγιοι Εβδομήκοντα Στρατιώτες, 24 Απριλίου
Κάρας ἀριθμῶν τῷ ξίφει τετμημένας,
Εὕροις πεσόντας ἄνδρας ἑπτάκις δέκα.
Οι Άγιοι Εβδομήκοντα Στρατιώτες πίστεψαν στον Χριστό δια του Άγιου Σάββα και μαρτύρησαν δια ξίφους το 272 μ.Χ.
Όταν ο αυτοκράτορας έμαθε ότι ο Γότθος στρατηγός Σάββας ήταν Χριστιανός, απαίτησε να αρνηθεί την πίστη του. Ο μάρτυρας έβγαλε τη στρατιωτική του ζώνη και δήλωσε πως δεν θα απαρνηθεί την πίστη του. Γι’ αυτό τον κρέμασαν, τον έκαψαν με δάδες και τον έριξαν σε ένα καζάνι με πίσσα, αλλά ο μάρτυρας έμεινε αβλαβής.
Όταν οι εβδομήντα στρατιώτες είδαν αυτά τα θαυμαστά και φανερά γεγονότα, πίστεψαν στον Χριστό. Γιατί αρνήθηκαν τους ειδωλολατρικούς θεούς, αποκεφαλίστηκαν με το σπαθί και με αυτό τον τρόπο έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Σάββας ρίχτηκε στη φυλακή. Τα μεσάνυχτα, ενώ προσευχόταν, ο Χριστός εμφανίστηκε στον μάρτυρα και τον φώτισε με τη δόξα Του. Ο Σωτήρας τού είπε να μη φοβάται, αλλά να σταθεί σταθερός. Ενισχυμένος, ο μάρτυρας Σάββας παρουσιάστηκε ξανά στο δικαστήριο το πρωί και καταδικάστηκε σε πνιγμό. Έτσι, τον έριξαν στον ποταμό Τίβερη το έτος 272.
Για τον Άγιο Σάββα λέγεται το εξής: Βρισκόταν στην ακμή της ηλικίας του και στη δύναμη του σώματός του όταν νίκησε τις παγίδες των ειδωλολατρών και κατανίκησε την αόρατη στρατιά των δαιμόνων. Το πρόσωπό του ήταν φωτεινό, με ελαφρά κόκκινη απόχρωση στα μάγουλά του. Τα μαλλιά και τα γένια του ήταν χρυσαφένια και λαμπερά. Οι κόρες των ματιών του ήταν αυστηρές. Το βλέμμα του έδειχνε αφοβία και γαλήνη. Όλη του η παρουσία εξέπεμπε ανδρεία, θάρρος και μεγαλοψυχία.
