Όσιος Θωμάς ο διά Χριστόν σαλός, 24 Απριλίου

Ο Όσιος Θωμάς, ο διά Χριστόν σαλός, έζησε κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ο Όσιος Θωμάς ο διά Χριστόν σαλός ήταν μοναχός σε ένα από τα μοναστήρια της Καισάρειας της Καππαδοκίας. Η υπακοή που του είχε ανατεθεί ήταν να μαζεύει ελεημοσύνες για το μοναστήρι. Όταν έφτασε στην πόλη της Αντιόχειας στη Συρία, ξεκίνησε τον πνευματικό του αγώνα με τη μορφή της σαλότητας για χάρη του Χριστού.

Ο εκκλησιάρχης μιας από τις εκκλησίες, κάποιος Αναστάσιος, ενοχλήθηκε από την επαιτεία του Αγίου Θωμά και τον χαστούκισε. Οι παρευρισκόμενοι κατηγόρησαν τον Αναστάσιο για την ανάρμοστη συμπεριφορά του απέναντι στον «σαλό», αλλά ο Όσιος Θωμάς τούς ηρέμησε λέγοντας: «Από αυτή τη στιγμή δε θα δεχτώ τίποτα άλλο από τον Αναστάσιο, ούτε και θα μπορέσει πια να μου δώσει κάτι». Τα λόγια του αποδείχτηκαν προφητικά. Ο Αναστάσιος πέθανε την επόμενη μέρα, και ο Όσιος Θωμάς πέθανε επίσης στον δρόμο για το μοναστήρι του, κοντά στην Εκκλησία του Αγίου Ευθυμίου στα προάστια της Δάφνης. Τον έθαψαν σε έναν τόπο που προοριζόταν για την ταφή ξένων.

Ύστερα από κάποιο καιρό, έθαψαν μια γυναίκα στον τάφο του Οσίου. Τέσσερις ώρες αργότερα, το χώμα του τάφου είχε πεταχτεί έξω. Ξανασκέπασαν τον τάφο, αλλά το πρωί το χώμα είχε και πάλι ανοίξει. Τελικά μετέφεραν τη γυναίκα και την έθαψαν αλλού.

Το ίδιο συνέβη όταν έθαψαν άλλη μια γυναίκα στο ίδιο σημείο. Όλοι κατάλαβαν πως ο Όσιος Θωμάς δεν ήθελε να ταφεί καμιά γυναίκα πάνω του. Το γεγονός αναφέρθηκε στον Πατριάρχη Δόμνο της Αντιόχειας (546–560). Με δική του εντολή τα λείψανα του Οσίου Θωμά μεταφέρθηκαν στην Αντιόχεια και τοποθετήθηκαν σε κοιμητήριο όπου βρίσκονταν και τα λείψανα πολλών άλλων αγίων μαρτύρων. Πάνω από αυτά χτίστηκε ένα μικρό εκκλησάκι, από το οποίο γίνονταν πολλά θαύματα.

Με τις προσευχές του Οσίου Θωμά σταμάτησε μια θανατηφόρα επιδημία στην Αντιόχεια. Από τότε οι κάτοικοι άρχισαν να τιμούν τη μνήμη του κάθε χρόνο.

Ύμνος εις έπαινον του Οσίου Θωμά του διακριτικού

του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Άγιος Θωμάς παριστάνει τον τρελό

για χάρη του Χριστού, του Σωτήρα του,

και δοξάζει τον Θεό στην καρδιά του,

τον μοναδικό Δημιουργό του κόσμου.

Το όνομα του Θεού είναι στην καρδιά του:

«Ελέησέ με, αγαθέ Θεέ!»

Με αυτά τα λόγια τρέφει την ψυχή του:

«Ελέησέ με, αγαθέ Θεέ!»

Ο Άγιος Θωμάς δεν νοιάζεται

για το τι λέει ο κόσμος γύρω του.

Ας φωνάζει ο κόσμος, ας απειλεί,

ο αληθινός κριτής είναι ο Θεός.

Όποιος άρεσε στον κόσμο,

βρέθηκε ψεύτης μπροστά στον Θεό.

Και ο Θωμάς χαμογελούσε

στον κόσμο που παρίστανε πως είναι σπουδαίος.

«Εσύ σκιά πάνω στο νερό,

γιατί παριστάνεις τον σπουδαίο;

Όλη η αλήθεια βρίσκεται στον Κύριο –

όταν εσύ θεωρείς τον εαυτό σου τίποτα,

μ’ αυτόν τον τρόπο τον δοξάζεις».