Οι Μακεδονομάχοι Δημητρός Ρώτσκας και Νικόλαος Τσίγκος καταδικάστηκαν άδικα σε ισόβια, 28 Απριλίου 1908
Στις 28 Απριλίου 1908, οι μακεδονομάχοι Δημητρός Ρώτσκας και Νικόλαος Τσίγκος καταδικάστηκαν σε ισόβια δεσμά από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης. Η καταδίκη τους αφορούσε τη συμμετοχή τους στον φόνο των κατασκόπων της Βουλγαρίας Μήτα Ιωάννου και Γκότση Δημητρίου, καθώς και τον ρόλο τους ως ηθικοί αυτουργοί αυτής της ενέργειας. Οι δύο άνδρες θεωρούνταν αρχηγοί του ελληνικού κομιτάτου στην περιοχή των Σερρών, που ήταν ενταγμένο στην ευρύτερη προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να αποτρέψει τη βουλγαρική διείσδυση στη Μακεδονία.
Ακόμη, η ίδια απόφαση έκρινε και άλλους Έλληνες αντάρτες, όπως τους Αριστείδη και Χρυσάφη Παναγιώτου, καθώς και τον Γιώργο Ευθυμίου Κίκο, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης 10 ετών, ενώ οι Δ. Σαρακύρος και Σ. Παπαπέτρου σε ποινές 5 ετών και οι Ν. Μπόλλας και Τάκης Κασάπογλου σε 4 ετών φυλάκιση.
Τον Μάιο του 1904 συγκροτείται η πρώτη ανταρτική ομάδα στην Ηράκλεια και έχει παρουσία καθόλη τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Την αποτελούσαν αρχικά 6 άντρες με αρχηγό τον Θανάση Χατζηπανταζή από το Πρόσνικ, ο Θ. Τζιντζής, ο Γιάννης Βισόκαλης, ο Γιάννης Πούλιος, ο Τάκης Μπαχτσεβαντζής, ο Χρ. Κιουτσούκης και ο Ηλίας Λατρόβαλης. Η περιοχή δράσης της και η έδρα της ήταν η Ηράκλεια και μέχρι το Μπέλες και το Μελένικο. Αμέσως φάνηκαν τα ευεργετικά αποτελέσματα της δράσης της, που ήταν η επαναφορά της αυτοπεποίθησης των κατοίκων και η αναζωπύρωση του εθνικού συναισθήματος. Ψυχή της ομάδας ήταν ο αγωνιστής Δημητρός Ρώτσκας με έμπιστους συνεργάτες του τους Τζουμαγιώτες Νικολάκη Καλαμαρτζή, Γιάννη Πατσιάκα και πολλούς άλλους Τζουμαγιώτες. Έτσι η Τζουμαγιά γίνεται εθνικό οπλοστάσιο και ορμητήριο εθναποστόλων. Μια από τις πρώτες σημαντικές ενέργειες ήταν η εκτέλεση του βουλγαρόφρονου Βούτσιου Μήντσιου.
