Αγία Κέρκυρα η Μάρτυρας, 29 Απριλίου

Βελῶν Βασιλὶς ταῖς βολαῖς ἐστιγμένη,

Ἐκ στιγμάτων ἔλαμψεν, ὡς ἐκ μαργάρων.

Η Αγία Κέρκυρα έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και ήταν κόρη του Βασιλιά Κερκυλλίνου και πίστεψε στον Χριστό από τα μαρτύρια των Αγίων Αποστόλων Ιάσονος και Σωσιπάτρου. Ομολόγησε τον Χριστό και πούλησε όλα της τα κοσμήματα, και τα χρήματα τα έδωσε στους φτωχούς. Όταν το έμαθε ο πατέρας της και αφού δεν μπόρεσε να μεταστρέψει τη γνώμη της, την παρέδωσε σ' έναν Αιθίοπα για να τη διαφθείρει. Αλλά ο Αιθίοπας πίστεψε στον Χριστό δι' αυτής και θανατώθηκε. Η δε Κέρκυρα βασανίστηκε με πολλούς τρόπους και στο τέλος την κρέμασαν και τη θανάτωσαν με βέλη.

Η Αγία Κερκύρα ήταν κόρη του ειδωλολάτρη βασιλιά της Κέρκυρας, Κερκυλλίνου. Ήταν ευγενής και αγαθή, και για αυτό ευδόκησε ο Θεός να γνωρίσει την αληθινή πίστη και, μέσω του Ιερού Βαπτίσματος, να γίνει μέλος της Εκκλησίας. Σε κάποια στιγμή της ζωής της γνώρισε τους Αποστόλους Ιάσονα και Σωσίπατρο, οι οποίοι βρίσκονταν στην Κέρκυρα κηρύττοντας το Ευαγγέλιο. Συνελήφθησαν από τον πατέρα της, τον ειδωλολάτρη βασιλιά, ο οποίος τους ανέκρινε, τους βασάνισε σκληρά και στη συνέχεια τους έριξε στη φυλακή. Η Αγία Κερκύρα αισθάνθηκε θαυμασμό και συγκινήθηκε βαθύτατα από την ανδρεία, το θάρρος και την παρρησία των Αγίων, από την υπομονή και τη δύναμη που επέδειξαν στο μαρτύριό τους, αλλά και ιδιαίτερα από τα φωτεινά τους πρόσωπα, τα οποία «έλαμπαν ως πρόσωπα αγγέλων» κατά την απολογία τους.

Οι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος δεν έπαψαν να κηρύττουν το Ευαγγέλιο ούτε μέσα στη φυλακή, και με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να προσελκύσουν στην πίστη επτά φημισμένους ληστές του νησιού, καθώς και τον δεσμοφύλακα Αντώνιο και την ίδια την κόρη του βασιλιά, την Κερκύρα. Το γεγονός ότι η Κερκύρα έγινε χριστιανή προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στον λαό και συνέβαλε σημαντικά στην αύξηση των πιστών στο νησί. Όταν ο Κερκυλλίνος πληροφορήθηκε το γεγονός, κάλεσε την κόρη του και προσπάθησε να την μεταπείσει. Αυτό όμως στάθηκε αδύνατο, και τότε, κυριευμένος από οργή, διέταξε να φυλακιστεί. Μάλιστα, έστειλε στη φυλακή έναν Αιθίοπα για να την διαφθείρει. Όμως, μόλις ο Αιθίοπας πλησίασε την πόρτα της φυλακής, δέχτηκε επίθεση από ένα θηρίο και τραυματίστηκε σοβαρά. Η Αγία, με τις προσευχές της, τον θεράπευσε, και στη συνέχεια εκείνος κατηχήθηκε. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει και αυτός ομολογητής της αληθινής πίστης και μάρτυρας του Χριστού.

Η Αγία Κερκύρα βασανίστηκε σκληρά από τον ειδωλολάτρη πατέρα της, και έτσι επιβεβαιώθηκαν για ακόμη μία φορά τα λόγια του Χριστού: «Εχθροί του ανθρώπου θα είναι οι ίδιοι οι οικιακοί του». Παρέμεινε «πιστή μέχρι θανάτου». Την θανάτωσαν με βέλη και με αυτόν τον τρόπο παρέδωσε την αγία της ψυχή «στα χέρια του ζώντος Θεού».

Η ζωή και τα έργα της μας δίνουν την ευκαιρία να τονίσουμε τα εξής:

Πρώτον, όταν ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον Θεό, τότε η καρδιά του σκληρύνεται από τα πάθη και τις δαιμονικές ενέργειες, με αποτέλεσμα να γίνεται σαν άγριο θηρίο — ή και χειρότερος — καθώς φτάνει στο σημείο να κακοποιεί και να σκοτώνει ακόμα και τα ίδια του τα παιδιά. Βέβαια, ο Κερκυλλίνος γεννήθηκε και ανατράφηκε σε ειδωλολατρικό περιβάλλον και δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό, οπότε κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αν είχε γεννηθεί σε χριστιανικό περιβάλλον, δεν θα είχε γίνει χειρότερος από άγριο θηρίο, ούτε θα είχε βλάψει την κόρη του. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο, διότι υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν σε χριστιανικό περιβάλλον, αλλά ξεπέρασαν σε σκληρότητα και κακία τους ειδωλολάτρες, επειδή απομακρύνθηκαν από την τήρηση των εντολών του Θεού, έχασαν τη Θεία Χάρη και η καρδιά τους σκληρύνθηκε. Όπως, αντίθετα, υπήρξαν και άνθρωποι που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν σε άθεο ή ειδωλολατρικό περιβάλλον, αλλά επειδή είχαν καλοσύνη, τους σκέπασε η Χάρη του Θεού, αποδέχθηκαν την αληθινή πίστη και έγιναν ζωντανά μέλη της Εκκλησίας και εκλεκτά σκεύη των δωρεών του Αγίου Πνεύματος. Απέκτησαν τέλεια αγάπη και πολλοί από αυτούς αξιώθηκαν να γίνουν ομολογητές και μάρτυρες της άμωμης πίστης.

Η εξουσία επίσης συχνά σκληραίνει τον άνθρωπο. Όσοι έχουν κάποια εξουσία — ιδίως όσοι κυβερνούν λαούς και έθνη — αν δεν έχουν φόβο Θεού, κυριεύονται από την αλαζονεία και φέρονται με σκληρότητα και απανθρωπιά, πολλές φορές ακόμη και προς την οικογένειά τους. Ο Θεός όμως, δια του στόματος του Προφήτη Ησαΐα, προειδοποιεί αυτούς τους άρχοντες που δεν σέβονται τον νόμο Του και καταχρώνται την εξουσία τους, ότι θα τους ταπεινώσει, επειδή δεν αγαπούν τον λαό και δεν ενδιαφέρονται για την πρόοδό του και την ευημερία του, όπως θα έπρεπε. Τον αντιμετωπίζουν με σκληρότητα και απανθρωπιά, εξαπατούν και παρανομούν, διότι «οι άρχοντές σου είναι αποστάτες και συνεργάτες των κλεφτών· όλοι αγαπούν τα δώρα και κυνηγούν τις μίζες· δεν αποδίδουν δικαιοσύνη στους ορφανούς και δεν φτάνει η υπόθεση της χήρας ενώπιόν τους» (Ησ. 1:23). Και πράγματι χρησιμοποιούν διάφορες προφάσεις για να φορτώσουν τον λαό με «βαριά και δυσβάσταχτα φορτία», ενώ οι ίδιοι δεν συμμετέχουν καθόλου στην άρση αυτών των βαρών, αλλά ζουν μέσα στην άνεση και την πολυτέλεια, προκαλώντας τον Θεό και τον λαό.

Δεύτερον, η Ορθόδοξη πίστη, που είναι τρόπος ζωής για τα μέλη της Εκκλησίας, μαλακώνει και γαληνεύει τον άνθρωπο, καθώς τον θεραπεύει από τα πάθη και τον βοηθά όχι μόνο να ξεφύγει από την παραφύση κατάσταση, αλλά να προχωρήσει και υπεράνω της φύσης, ώστε να γίνει επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος.

Όταν οι γονείς είναι συνειδητά μέλη της Εκκλησίας, συμμετέχουν στη λατρεία και κοινωνούν τα Άχραντα Μυστήρια μαζί με τα παιδιά τους, τα οποία από βρέφη τα μαθαίνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία και να κοινωνούν, τότε οι ίδιοι και τα παιδιά τους γίνονται ήρεμοι, γλυκείς, η καρδιά τους μαλακώνει, και στην οικογένεια επικρατεί πνευματικό κλίμα γλυκύτητας, ειρήνης και αγάπης. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον υπάρχει συνεργασία και επικοινωνία ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, και όταν προκύψει κάποια παρεξήγηση, υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να λυθεί το πρόβλημα γρήγορα και σωστά, δηλαδή χωρίς να μένει πίκρα στην καρδιά, που συνήθως οδηγεί στην εκδίκηση. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι δυστυχώς υπάρχουν περιπτώσεις ζευγαριών, αδελφών ή γονέων με τα παιδιά τους που έχουν μίσος και κακία μεταξύ τους, δεν συγχωρούν εύκολα και δεν επικοινωνούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και πολύ συχνά αυτό προκαλείται από κάτι ασήμαντο.

Μέσα στην Εκκλησία ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αναγεννηθεί πνευματικά, να απαλλαγεί από τη θηριωδία των παθών και να γίνει γλυκύς και ειρηνικός με τον εαυτό του και τους άλλους.