Άγιος Πομπήιος, 5 Απριλίου
Ὡς ζῶν πρόβατον Πομπήϊε Κυρίου,
Χέεις, ἀμελχθεὶς αὐχένα ξίφει, γάλα.
Ο Άγιος Μάρτυς Πομπήιος τελειώθηκε διά ξίφους.
Ο Άγιος Μάρτυρας Τερέντιος και οι σύντροφοί του υπέφεραν επί της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Ο αυτοκράτορας εξέδωσε διάταγμα που διέταξε όλους τους υπηκόους να προσφέρουν θυσίες στους ειδωλολατρικούς θεούς. Όταν ο Φορτουνιανός ήταν κυβερνήτης της Αφρικής και έλαβε αυτό το διάταγμα, συγκέντρωσε τους ανθρώπους στην κεντρική πλατεία της πόλης, έστησε σκληρά βασανιστήρια και δήλωσε ότι όλοι χωρίς εξαίρεση έπρεπε να προσφέρουν θυσίες στα είδωλα.
Πολλοί, φοβούμενοι τα βασανιστήρια, υπάκουσαν. Ωστόσο, ο Τερέντιος και άλλοι τριάντα εννέα Χριστιανοί αποφάσισαν να αντισταθούν στους ειδωλολάτρες, υπενθυμίζοντας ο ένας στον άλλον τα λόγια του Κυρίου μας: «Μην φοβάστε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή· φοβάστε μάλλον Αυτόν που μπορεί να αποστείλει και την ψυχή και το σώμα στη γεέννα» (Ματθ. 10:28). Έτσι, διακήρυξαν γενναία την πίστη τους στον Σωτήρα και περιγέλασαν τα είδωλα.
Ο Φορτουνιανός, έκπληκτος από το θάρρος τους, τους ρώτησε πώς, ως λογικοί άνθρωποι, μπορούσαν να ομολογούν ως Θεό Αυτόν που οι Ιουδαίοι σταύρωσαν ως κακούργο. Ο Τερέντιος απάντησε ότι πίστευαν στον Σωτήρα, ο οποίος εθελοντικά υπέμεινε τον θάνατο στο Σταυρό και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα, και ήταν αποφασισμένοι να μην απορρίψουν τη λατρεία που ανήκει στον Δημιουργό για να τιμήσουν δαίμονες.
Ο Φορτουνιανός είδε ότι ο Τερέντιος ενέπνευσε τους άλλους με το παράδειγμά του, και έτσι διέταξε να απομονωθεί στην φυλακή μαζί με τους τρεις πιο κοντινούς συντρόφους του: Αφρικανό, Μάξιμο και Πομπήιο.
Ο Φορτουνιανός αποφάσισε να αναγκάσει τους υπόλοιπους μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένων των Ζήνωνα, Αλέξανδρου και Θεοδώρου, να απορρίψουν τον Χριστό.
Ούτε οι απειλές ούτε τα φρικτά βασανιστήρια μπόρεσαν να λυγίσουν τους Αγίους μάρτυρες. Τους έκαψαν με πυρωμένα σίδερα, τους έχυσαν ξίδι στις πληγές, τους πασπάλισαν με αλάτι, και τους ξύρισαν με σιδερένιες αχίλλειες. Παρά τα βασανιστήρια, οι Άγιοι δεν υποχώρησαν στην ομολογία τους για τον Χριστό και ο Κύριος τους έδωσε δύναμη.
Ο Φορτουνιανός διέταξε να οδηγηθούν οι μάρτυρες στον ναό των ειδώλων και τους ζήτησε εκ νέου να προσφέρουν θυσία. Οι γενναίοι πολεμιστές του Χριστού φώναξαν: «Ω, Παντοδύναμε Θεέ, που μια φορά έριξες φωτιά στην Σόδομα για την αμαρτία τους, καταστρέψε αυτόν τον άσεβο ναό των ειδώλων.» Οι θεοί έπεσαν κάτω με θόρυβο και ο ναός κατέρρευσε. Αγανάκτηση ο κυβερνήτης διέταξε να φυλακιστούν όλοι οι μάρτυρες, εκτός των Ζήνωνα, Αλέξανδρου και Θεοδώρου.
Μετά από φρικτά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκαν και οι μάρτυρες έλαβαν αμάραντους στεφάνους μαρτυρίου.
Αργότερα, ο κυβερνήτης διέταξε να φέρουν τον Τερέντιο και τους συντρόφους του. Με θάρρος ομολόγησαν και πάλι τον Χριστό και τους έριξαν πίσω στη φυλακή, όπου τους έδεσαν με αλυσίδες στα χέρια και τα πόδια, και από κάτω τους τοποθέτησαν σιδερένιες ακίδες. Επίσης, τους αρνήθηκαν τροφή και νερό, και έτσι πέρασαν πολλές μέρες.
Ωστόσο, ο Θεός δεν άφησε τους μάρτυρες να υποφέρουν έτσι. Το βράδυ, άγγελος του Κυρίου απελευθέρωσε τις αλυσίδες και τους έδωσε τροφή.
Το πρωί, οι φύλακες βρήκαν τους Αγίους χαρούμενους και δυνατούς. Ο Φορτουνιανός διέταξε να τους φέρουν μπροστά του, τους έκοψε τα εσωτερικά και στη συνέχεια τους έριξε στα άγρια θηρία. Όμως τα θηρία δεν τους έβλαψαν.
Οργισμένος, ο Φορτουνιανός διέταξε να αποκεφαλιστούν οι άγιοι μάρτυρες. Οι χριστιανοί πήραν τα ιερά σώματά τους και τους έθαψαν με σεβασμό έξω από την πόλη.
Λειτουργικά κείμενα
Απολυτίκιον εις τον 4ον ήχον
Στρατιά εκλεκτών αθλητών εκ της Αφρικής, αγωνίσθησαν γενναίως υπέρ της πίστεως. Ήσαν ομόφωνοι και ενωμένοι εις τον αγώνα αυτών. Νυν μεσιτεύουσιν, ίνα σωθώμεν άπαντες.
Κοντάκιον εις τον 1ον ήχον
Ας εορτάσωμεν την μνήμην του Τερεντίου και των συντρόφων αυτού, και ας πλησιάσωμεν ίνα λάβωμεν θεραπείαν. Διότι εν χάριτι και δυνάμει του Αγίου Πνεύματος, θεραπεύουσι τας ασθενείας των ψυχών ημών.
