Λεωνίδας Χρηστάκης
Ο Λεωνίδας Χρηστάκης υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές και ριζοσπαστικές μορφές της ελληνικής αντιπολιτισμικής σκηνής του 20ού αιώνα. Συγγραφέας, ζωγράφος, ηθοποιός, επιμελητής εκδόσεων και πολιτικός ακτιβιστής, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην πολιτιστική και πολιτική ζωή της Ελλάδας.
Πρώιμα χρόνια και σπουδές
Γεννήθηκε το 1928 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία, στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη μουσική, ενώ αρχικά εργάστηκε ως κλασικός βιολονίστας. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής Κατοχής, συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, λαμβάνοντας μέρος σε επιχειρήσεις κατά των κατακτητών. Τον Δεκέμβριο του 1944 πήρε μέρος στην ένοπλη αντίσταση κατά της βρετανικής επέμβασης, ως μέλος της μονάδας εκρηκτικών των ανταρτών.
Καλλιτεχνική και εκδοτική δραστηριότητα
Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, και ενώ διωκόταν για τις αναρχικές του πεποιθήσεις, εργάστηκε ως ανεξάρτητος ρεπόρτερ και ζωγράφος, αποτυπώνοντας τη ζωή των περιθωριακών και των υποπρολετάριων της Αθήνας. Τον συγκινούσαν βαθιά οι καλλιτέχνες, οι ποιητές αλλά και οι παραβάτες: ληστές, πόρνες, αλήτες, πρεζόνια, όπως έλεγε ο ίδιος.
Από τη δεκαετία του 1950 άρχισε να εκδίδει βιβλία και περιοδικά. Ίδρυσε τα περιοδικά «Κούρος», «Panderma» (παντός δέρμα ή παντός τέρμα, όπως έλεγε), και αργότερα το «Ιδεοδρόμιο». Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967–1974), εξέδωσε τα πρώτα αντιεξουσιαστικά περιοδικά στην Ελλάδα. Η δημοσίευση ενός φυλλαδίου με οδηγίες για την κατασκευή μολότοφ και την καταστροφή αρμάτων μάχης οδήγησε στη σύλληψή του και κατηγορήθηκε ως ηγέτης τρομοκρατικής οργάνωσης. Απελευθερώθηκε μετά από πιέσεις κορυφαίων καλλιτεχνών της χώρας.
Μετά την πτώση της δικτατορίας, συνέχισε την εκδοτική του δραστηριότητα με το «Ιδεοδρόμιο», το οποίο δημοσίευσε 126 τεύχη, φέρνοντας το ελληνικό κοινό σε επαφή με ιδέες όπως τα μανιφέστα της RAF, η θεωρία του οργόνα του Βίλχελμ Ράιχ, οι Μπητ, και ο ιλλεγκαλισμός.
Παράλληλα, συμμετείχε και στον κινηματογράφο, με ρόλους σε ταινίες όπως «Πάμπτωχοι Α.Ε.».
Πολιτική δράση και διώξεις
Για δεκαετίες, ο Χρηστάκης ήταν στο στόχαστρο του μεταπολεμικού κράτους λόγω της ριζοσπαστικής γραφής και ιδεολογίας του. Παρέμεινε υπό παρακολούθηση από την αστυνομία με τον κωδικό «αριθμός 23», και συνελήφθη επανειλημμένα μετά από σημαντικά επεισόδια εξέγερσης ή ένοπλης σύγκρουσης, έως το 1981, όταν ανέλαβαν την εξουσία οι Σοσιαλιστές. Παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του μία ζωντανή και αμφιλεγόμενη μορφή του ριζοσπαστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Θάνατος και κληρονομιά
Πέθανε στην Αθήνα στις 29 Απριλίου 2009, σε ηλικία 81 ετών. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 30 Απριλίου 2009 με πολιτική τελετή. Είχε κάνει τρεις γάμους, από τους οποίους απέκτησε δύο γιους.
Η συμβολή του Χρηστάκη στην ελληνική αντιπολιτισμική σκηνή, την τέχνη και την πολιτική σκέψη παραμένει σημαντική, με το έργο του να συνεχίζει να εμπνέει και να προκαλεί προβληματισμό.
Μερικά από τα βιβλία του είναι:
Ο Γιώργος Σεφέρης και η μουσική
Παράβαση - Αναφορές επάνω σε θέματα παραβατικών εκφράσεων στις διάφορες μορφές συμπεριφοράς, συγγραφής και τέχνης
Πονηρές αφηγήσεις για τον Ράινερ Βέρντερ Φασμπίντερ
Λουμίδης - Ένα αγνοημένο φυτώριο ποιητών
Ληστές - Αναφορές ανά τον κόσμο
Η ιστορία της αλητείας
Τζούλιο Καΐμη - Ένας αποσιωπημένος λόγιος
Περικλής Γιαννόπουλος - Ο "τελευταίος" των Αθηναίων
Από το φέρετρο του Σεφέρη ...στο 1984 του Όργουελλ
Onanisme - Αυνανίζομαι άρα υπάρχω
Τα ελγίνεια μάρμαρα. Το κυπριακό ζήτημα - Και άλλα πεζά κείμενα του ποιητή 1887-1901
Βιοπραγματική ονοματοθεσία - Ονομαστική αναφορά όλων των ανθρώπων που γνώρισε ο Λεωνίδας Χρηστάκης μέχρι τα εβδομήντα δύο του χρόνια
Χάος και κουλτούρα
Ληστές - Παγκόσμια ιστορία της ληστείας
Το λεξικό της ντάγκλας
