Η εκμετάλλευση του ηλεκτρισμού της πόλης των Σερρών παραχωρήθηκε στον Κωνσταντίνο Νάσιουτζικ, 10 Μαΐου 1928
Στις 10 Μαΐου 1928, η εκμετάλλευση του ηλεκτρισμού της πόλης των Σερρών παραχωρήθηκε στον Κωνσταντίνο Νάσιουτζικ, ο οποίος επικράτησε στον σχετικό διαγωνισμό, προσφέροντας τιμή μειωμένη κατά 18 λεπτά ανά κιλοβάτ θερμικής κινήσεως σε σύγκριση με τους συνδιαγωνιζόμενούς του.
Ο Δήμος ανέθεσε τη σύνταξη της μελέτης σε ειδικό ηλεκτρολόγο και μετά την έγκρισή της από το Υπουργείο Συγκοινωνιών, απέμενε το ζήτημα της προκήρυξης της σχετικής δημοπρασίας. Ωστόσο, το τότε δημοτικό συμβούλιο, για άγνωστους λόγους, κυρίως όμως λόγω δυσπιστίας προς τον Νάσιουτζια, που υποσχόταν να ηλεκτροφωτίσει την πόλη πριν τη λήξη της αρχικής σύμβασης του Ιανουαρίου 1929, ανέβαλε συνεχώς την προκήρυξη της δημοπρασίας. Οι αλλεπάλληλες αναβολές και η δυσφορία του κοινού, καθώς ο Νάσιουτζια θα παρείχε ρεύμα σε πολύ χαμηλή τιμή σε αντίθεση με την τότε εταιρεία που χωρίς μετρήσεις εισέπραττε περίπου 12 δραχμές ανά χιλιοβάτ ώρα, οδήγησαν τον τότε υπουργό Συγκοινωνίας Μεταξά να αναγκάσει τον Δήμο να προκηρύξει δημοπρασία στις 7 Απριλίου 1928.
Στη δημοπρασία αυτή αναδείχθηκε τελευταίος μειοδότης ο σημερινός ανάδοχος, κ. Νάσιουτζιας. Υπογράφτηκε τριακονταετής σύμβαση μεταξύ αυτού και του Δήμου, με την οποία αναλάμβανε την υποχρέωση να εγκαταστήσει υπόγεια εγκατάσταση στην πόλη για την τριφασική ηλεκτροφώτισή της εντός ενός έτους, με αντίτιμο 3.50 δραχμές ανά χιλιοβάτ ώρα για τον δημοτικό φωτισμό, 3 δραχμές για τον ιδιωτικό και 3 δραχμές για την ιδιωτική βιομηχανία, με την εκμετάλλευση να γίνεται με γνωστές μετρήσεις.
Πράγματι, ο κ. Νάσιουτζιας από την υπογραφή της σύμβασης άρχισε την εγκατάσταση του δικτύου, αλλά παρά τους αρχικούς του υπολογισμούς, συνάντησε χρηματικές δυσκολίες, οι οποίες προέκυψαν και το ετήσιο χρονικό όριο που είχε τεθεί από τη σύμβαση έληξε χωρίς αυτός να ξεκινήσει καν την τοποθέτηση του δικτύου εντός της πόλης.
Σχετικά άρθρα
