Ανάμνηση των εγκαινίων του ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου Παντανάσσης στη νήσο της Αγίας Γλυκερίας, 13 Μαΐου
Η μικρή νήσος της Αγίας Γλυκερίας κείται προ του Νικητιάτου, δηλαδή προ της σημερινής πόλεως των Τούζλων. Η μονή σωζόταν το 1158 μ.Χ. και υπέρ αυτής εξέδωσε χρυσόβουλλο ο αυτοκράτορας Μανουήλ ο Κομνηνός.
Το μικρό νησί της Αγίας Γλυκερίας βρίσκεται στη Θάλασσα του Μαρμαρά και σήμερα είναι γνωστό ως Ιντζιρ Αντασί (Incir Adası), αν και οι περισσότεροι το αποκαλούν Κοτς Αντασί (Koç Adası), καθώς ανήκει στον Τούρκο επιχειρηματία Ραχμί Κοτς και αποτελεί την ιδιωτική του νήσο. Απέχει μερικές εκατοντάδες μέτρα από την ακτή της Τούζλα στην Κωνσταντινούπολη. Σήμερα, το μόνο βυζαντινό κτίσμα που σώζεται στο νησί είναι τα καλά διατηρημένα ερείπια του Ναού της Παναγίας της Παντάνασσας, ο οποίος κάποτε αποτελούσε μέρος ενός ευρύτερου μοναστηριακού συγκροτήματος. Δεν έχει διεξαχθεί συστηματική έρευνα ή μελέτη του κτηρίου.
Η μονή στο νησί της Αγίας Γλυκερίας, αφιερωμένη στην Παναγία την Παντάνασσα, επιλέχθηκε από τον αυτοκράτορα Λέοντα Ε΄ για την εξορία του Αγίου Νικήτα του Ομολογητή το 815. Επανιδρύθηκε τον ενδέκατο αιώνα από κάποιον Γρηγόριο (πιθανόν τον Ταρωνίτη) και αργότερα από κάποιον Βασίλειο. Η οικογένεια των Ζωναράδων διατηρούσε ιδιαίτερη σχέση με τη μονή κατά τον δωδέκατο αιώνα και κατάφερε να διασφαλίσει τα κτήματά της με χρυσόβουλλο του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού το 1158. Ο κανονολόγος Ιωάννης Ζωναράς αποσύρθηκε σε αυτή τη μονή μετά την απομάκρυνσή του από την εύνοια του αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ και εκεί συνέγραψε μεγάλο μέρος των έργων του.
