Συνέντευξή του Ταξίαρχου ε.α. Κουγιουμτζόγλου που μόλις είχε χειροτονηθεί ιερέας από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου στην εφημερίδα Μεσημβρινή, 14 Μαΐου 1990
Εφημερίδα Μεσημβρινή. Φύλλο 14 Μαΐου 1990, σελ. 6
Στις 14 Μαΐου 1990, δημοσιεύτηκε συνέντευξή του Ταξίαρχου ε.α. Κουγιουμτζόγλου που μόλις είχε χειροτονηθεί ιερέας από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου στην εφημερίδα Μεσημβρινή (Κύπρου), 14 Μαΐου 1990
Εφημερίδα Μεσημβρινή. Φύλλο 14 Μαΐου 1990, σελ. 6
- Πατέρα Γεώργιε, πώς και πότε δημιουργήθηκε αυτός ο δεσμός με την Εκκλησία;
Υπηρετώντας το 1962 τα σύνορα της πατρίδας, διαπίστωσα την αδυναμία των ηλικιωμένων ιερέων να εκτελέσουν τα πνευματικά τους καθήκοντα. Τότε, μου δημιουργήθηκε αυτόματα η επιθυμία για ιεροσύνη την οποία εκμυστηρεύτηκα αργότερα στον πνευματικό μου.
Εκείνος μου είπε: «Να πάρεις πρώτα σύνταξη από τον Στρατό για να τρέφεις μ' αι τὴν κι όχι με το ράσο, τα παιδιά σου». Εκτο-τε παρέμεινα στο στρατό, εφόσον ήμουν αξιωματικός καριέρας και περίμενα την αποστρατία μου. Και πιστεύω ότι ήμουν από τους λίγους αξιωματικούς που υπηρέτησαν με αγάπη τον στρατό. Αφού λέω ότι αν ήμουν ξανά 18 χρόνων και δεν γινόμουν παπάς, πάλι στο στρατό θα πήγαινα.
- Ο στρατός όμως και η Εκκλησία είναι – ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται – δυο εντελώς διαφορετικά κεφάλεα στη ζωή του ανθρώπου. Ήταν απλή η μεταστροφή;
Ήμουν στρατιώτης της πατρίδας και έγι να στρατιώτης του Χριστού. Μη λησμονείτε ότι πολλοί Αγιοι της Εκκλησίας μας ήταν στρατιώτες και στρατηγοί. Επομένως, δεν είναι άσχετο με την Εκκλησία μας το να είν ναι ένας στρατιωτικός και κληρικός.
Αν το πάρουμε, όμως, από τη φιλοσοφική του πλευρά δεν υπάρχει εδώ μια αντίφαση: Η λέξη στρατός θυμίζει σε όλους πόλεμο, όπλο, βία, θα νατο. Η Εκκλησία τα αποκηρύσσει όλα αυτά.
Θα σας θυμίσω την εποχή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Πολλοί έφταναν κονι τα του για να πάρουν την ευλογία του και να βαπτιστούν. Μεταξύ αυτών ήταν και στρα-τιώτες, οι οποίοι τον ρωτούσαν τι να κάν νουν. Και εκείνος απαντούσε: «Μην κατη γορήσεις ψευδώς κανέναν, μην εκβιάσεις δια του φόβου και της απειλής για ν' απο σπάσεις χρήματα απ' αυτόν και ν' αρκεστείς στο μισθό που σου δίνει το κράτος».
Από θεολογικής πλευράς, αυτό είναι πο λύ σημαντικό, διότι η Εκκλησία στηρίζει την ύπαρξη του Στρατού. Είναι αναγκαίο κακό. Αν δεν υπήρχαν πόλεμοι, αν δεν
υπήρχε η επιθετικότητα αυτή του ενός λαού προς τον άλλο δεν θα υπήρχε και στρατός.
Εσύ γιατί κλειδώνεις την πόρτα του σπι τιού σου; Αν έρθει κάποιος να μπει με τη βία, εσύ θα σηκώσεις τα χέρια και θα πεις εί-μαι χριστιανή; Όχι. Θα αμυνθείς. Αυτό κά-νει και η πατρίδα και το υποστηρίζει η θρησκεία.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος υπήρξε Αξιωματικός Πεζικού του Ελληνικού Στρατού (τάξεως 1960). Το έτος 1989 αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Ταξιάρχου. Ένα χρόνο αργότερα προσήλθε στον ιερό κλήρο και χειροτονήθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Ιωάννη και την 24-6-90 Πρεσβύτερο.
Η μακρόχρονη στρατιωτική του πείρα σχετική με τα προβλήματα των νέων, συμπληρωμένη με την ιερατική και ιδιαίτερα την πείρα του ως Εξομολόγου-Πνευματικού, καθώς και οι εμπειρίες του από τη συζυγική και οικογενειακή του ζωή (ο Θεός τού χάρισε σύζυγο και οκτώ παιδιά) προσφέρονται με πρακτικό τρόπο στο βιβλίο αυτό πού κρατάς στα χέρια σου. Επιχειρεί να βοηθήσει τους νέους ανθρώπους στην προσπάθειά τους να βρουν το σύντροφο της ζωής τους, στον κατάλληλο χρόνο και με τον καταλληλότερο τρόπο, για να αποφευχθούν τα ποικίλης φύσεως προβλήματα, αλλ' ιδιαιτέρως οι ερωτικές απογοητεύσεις και οι... εκτρώσεις! Πάντοτε υπάρχει καλύτερη αντιμετώπιση των πραγμάτων και πάντοτε η γνώση της αλήθειας είναι εγγύηση για την επιτυχημένη αντιμετώπιση κάθε προβλήματος. Αλήθεια είναι ο Θεός και η εγγύηση είναι η τήρηση των Εντολών Του. Επιτυγχάνουν όσοι αποφασίσουν... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Εφημερίδα Μεσημβρινή. Φύλλο 14 Μαΐου 1990, σελ. 6
