Όσιος Ανανίας ο Θαυματουργός, 18 Μαρτίου
Ο Άγιος Ανανίας (ή Ανίνος) ο Θαυματουργός γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα. Ήταν μικρόσωμος στο ανάστημα, όπως ο Ζακχαίος, αλλά μεγάλος στο πνεύμα και στην πίστη. Από την ηλικία των δεκαπέντε ετών απαρνήθηκε τον κόσμο και εγκαταστάθηκε κοντά στον ποταμό Ευφράτη, σε μια μικρή καλύβα, όπου μετανόησε για τις αμαρτίες του και προσευχόταν στον Θεό. Αρχικά ζούσε μαζί με τον διδάσκαλό του Μαγύμ, και μετά τον θάνατό του, μόνος.
Με τη δύναμη των προσευχών του έκανε θαύματα: γέμισε ένα άδειο πηγάδι με νερό, θεράπευσε αρρώστους από διάφορους πόνους και ημέρεψε άγρια θηρία. Ένας εξημερωμένος λέοντας τον υπηρετούσε σαν υπηρέτης.
Διέθετε πνευματική ενόραση για γεγονότα που συνέβαιναν μακριά του. Όταν κάποτε ληστές επιτέθηκαν στον στύλιτη Πιόνιο, χτυπώντας τον τόσο, ώστε αποφάσισε να κατέβει από τον στύλο του και να προσφύγει στους δικαστές, ο Άγιος Ανίνος διέκρινε αυτήν την πρόθεσή του εν πνεύματι και του έστειλε επιστολή μέσω του λέοντά του, συμβουλεύοντάς τον να μην εγκαταλείψει τον αγώνα του, να συγχωρήσει τους επιτιθέμενους και να συνεχίσει την άσκησή του.
Ήταν απερίγραπτα φιλάνθρωπος. Ο επίσκοπος Νεοκαισαρείας του χάρισε ένα γαϊδουράκι για να τον διευκολύνει στη μεταφορά νερού από το ποτάμι, αλλά εκείνος το χάρισε σε κάποιο φτωχό που του είχε παραπονεθεί για την ανέχειά του. Ο επίσκοπος του έδωσε δεύτερο γαϊδουράκι — και αυτό το έδωσε. Τελικά του χάρισε ένα τρίτο, όχι για να το κρατήσει δικό του, αλλά μόνο για να τον υπηρετεί ως νεροκουβαλητής, με την προϋπόθεση να το επιστρέψει.
Κατά την ώρα της κοιμήσεώς του, είδε τον Μωυσή, τον Ααρών και τον Ωρ να του παρουσιάζονται και να του λένε:
«Ανίνο, ο Κύριος σε καλεί. Σήκω και έλα μαζί μας.»
Το αποκάλυψε αυτό στους μαθητές του, και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, τον οποίον υπηρέτησε με πίστη σε όλη του τη ζωή.
Όταν εκοιμήθη ειρηνικά, ήταν 110 ετών.
Λειτουργικά κείμενα
Τροπάριον — Ήχος πλ. δ' (8ος)
Ἐν σοὶ, Πάτερ, διετηρήθη ἀκριβῶς τὸ κατ’ εἰκόνα·
τὸν γὰρ Σταυρὸν ἀναλαβών, τῷ Χριστῷ ἠκολούθησας.
Καὶ πράττων ἐδίδαξας τὸ μὴ φροντεῖν τῇ σαρκί, ἐπειδὴ παρέρχεται·
ἀλλὰ τῇ ψυχῇ ἐπιμελεῖσθαι, ὡς ἀθανάτῳ.
Διὸ, Ὅσιε Ἀνανία, τὸ πνεῦμά σου συνευφραίνεται τοῖς Ἀγγέλοις.
**Κοντάκιον — Ήχος β'
(Κατὰ τὸ "Τῶν ἄνω ζητῶν")**
Τὴν ψυχικὴν καθαρότητα ὡς πανοπλίαν θεϊκῶς ἐνδεδυμένος,
καὶ τὴν ἀδιάλειπτον προσευχὴν ὡς λόγχην κραταιῶς κρατήσας,
τὰς δυνάμεις τῶν δαιμόνων κατετρόπωσας.
Διὸ δεόμεθά σου, Πάτερ Ἀνανία·
ἀεί πρέσβευε ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.
