Όσιος Οσπίτιος ο Ερημίτης, 21 Μαΐου

Ο Όσιος και Θεοφόρος Πατήρ μας Άγιος Οσπίτιος, γνωστός και ως Άγιος Σόσπις, και στα γαλλικά Άγιος Hospice, ήταν Γάλλος ερημίτης, ο οποίος κατά την παράδοση υπήρξε μοναχός στην πατρίδα του την Αίγυπτο προς τις αρχές του έκτου αιώνα, πριν εγκατασταθεί στη Γαλλία. Αργότερα τιμήθηκε από τον Τριαδικό Θεό με τα χαρίσματα της προφητείας και των θαυμάτων. Η πηγή για τη ζωή του είναι ο Γρηγόριος ο Τουρίσιος, που τον τοποθετεί στην εποχή του Χιλντεβέρτου (570-595), λίγο πριν από τον δικό του καιρό.

Από την Αίγυπτο μετανάστευσε στη Γαλλία και εγκαταβίωσε στα ερείπια ενός παλιού πύργου κοντά στη Villefranche-sur-Mer, μερικά μίλια ανατολικά της Νίκαιας, στην Προβηγκία, στην χερσόνησο του Cap Ferrat. Η χερσόνησος αυτή φέρει ακόμα το όνομά του ως Cap-Saint-Hospice ή Cap-Saint-Sospis.

Για να αυξήσει τον ασκητισμό του, έδεσε τον εαυτό του με σιδερένια αλυσίδα, σε μετάνοια για τα πολλά αμαρτήματα που ομολόγησε ότι είχε διαπράξει, και ζούσε μόνο με ψωμί και χουρμάδες. Κατά τη Σαρακοστή, ενίσχυε τις ασκητικές του πρακτικές και, για να προσαρμόσει τη ζωή του περισσότερο στους αναχωρητές της Αιγύπτου, έτρωγε μόνο ρίζες λαχανικών.

Προφήτευσε τις καταστροφές που θα έκαναν οι Λομβαρδοί το 575 στη Γαλλία και συμβούλεψε τους μοναχούς ενός κοντινού μοναστηριού να φύγουν αμέσως. Αυτοί είπαν ότι δεν μπορούσαν να τον εγκαταλείψουν, αλλά εκείνος απάντησε ότι παρότι οι εισβολείς θα τον προσέβαλαν, δεν θα τον σκότωναν. Όταν οι βάρβαροι ήρθαν στον πύργο όπου ζούσε ο Οσπίτιος, βλέποντας την αλυσίδα με την οποία ήταν δεμένος, τον πέρασαν για εγκληματία φυλακισμένο εκεί. Όταν τον ρώτησαν, ομολόγησε ότι ήταν μεγάλος αμαρτωλός και ανάξιος να ζει, και τότε ένας στρατιώτης σήκωσε το σπαθί του να τον χτυπήσει. Ο Θεός, όμως, δεν εγκατέλειψε τον πιστό Του υπηρέτη· το χέρι του στρατιώτη έμεινε ακαμψία και ανίσχυρο. Μόνο όταν ο Οσπίτιος έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω του, επανέκτησε τη χρήση του. Ο στρατιώτης αυτός ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, αρνήθηκε τον κόσμο και πέρασε την υπόλοιπη ζωή του υπηρετώντας τον Θεό.

Ο Άγιος Οσπίτιος προείδε τον θάνατό του και τάφηκε από τον φίλο του, επίσκοπο Σιμιέ Αουστάδιο. Όταν ένιωσε ότι πλησίαζε η τελευταία του ώρα, ζήτησε από τους μοναχούς του κοντινού μοναστηριού να στείλουν μήνυμα στον επίσκοπο Αουστάδιο για να φροντίσει την ταφή του. Βγάλε την αλυσίδα του και γονάτισε σε προσευχή για πολύ ώρα. Έπειτα, ξαπλώνοντας σε ένα μικρό χώμα, κοιμήθηκε ειρηνικά και παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό, στη χερσόνησο Cap Ferrat, το έτος 581 μ.Χ.

Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στα Λεράν (Lérins) στις 21 Μαΐου, ημέρα που γιορτάζεται και σήμερα η μνήμη του.

Ο Άγιος Οσπίτιος τιμάται ακόμη στη Νίκαια στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Ρεπαράτας. Ο ναός διαθέτει ένα μικρό οστό του χεριού του· άλλα λείψανα φυλάσσονται στους ναούς της Villefranche-sur-Mer, La Turbie και San-Sospis.