Άγιος Ευτυχής Ιερομάρτυρας μαθητής του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, 30 Μαΐου
Kαν ουκ επ’ άθλοις Eυτυχής αποπνέη,
Ήθλησε και βραβείον αθλητού λάβη.
Eικάδι Eυτυχέ’ αμφεκάλυψε λίθος γε τετάρτη.
Ὡς εὐτυχῶς σὺ εὐτύχησας τρισμάκαρ,
Θείας τετευχὼς Εὐτυχῆ κληρουχίας.
Εἰκάδι Εὐτυχὲ ἀμφεκάλυψε λίθος γε τετάρτῃ.
Ο Άγιος Ευτυχής υπήρξε μαθητής του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, πλήρης της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Στις Πράξεις του Αποστόλου Ιωάννου, που αποδίδονται στον μαθητή του, Πρόχορο, διαβάζουμε για τη στενή σχέση του Αποστόλου Ιωάννου με τον Άγιο Ευτυχή:
«Και αφού έκοψε τον άρτο, [ο Ιωάννης] τον έδωσε σε εμάς, προσευχόμενος για κάθε έναν από τους αδελφούς, ώστε να είναι άξιος της Ευχαριστίας του Κυρίου. Γευόμενος κι αυτός, είπε: “Και σε μένα ας δοθεί μερίδα μαζί σας και ειρήνη, αγαπητοί.” Και αφού μίλησε έτσι και ενίσχυσε τους αδελφούς, είπε στον Ευτυχή, που ονομαζόταν επίσης Βήρος: “Ιδού, σε καθιστώ λειτουργό της Εκκλησίας του Χριστού και σου εμπιστεύομαι το ποίμνιο του Χριστού. Να θυμάσαι, λοιπόν, τις εντολές του Κυρίου· κι αν περιπέσεις σε δοκιμασίες ή κινδύνους, μη φοβηθείς· διότι θα περάσεις από πολλές θλίψεις και θα αναδειχθείς ένδοξος μάρτυς του Κυρίου. Έτσι, λοιπόν, Βήρε, πρόσεχε το ποίμνιο ως δούλος του Θεού, μέχρι να έρθει ο καιρός της μαρτυρίας σου.”
Και αφού ο Ιωάννης είπε αυτά και περισσότερα, εμπιστευόμενος σε αυτόν το ποίμνιο του Χριστού, του λέει: “Πάρε μερικούς αδελφούς, με καλάθια και σκεύη, και ακολούθησέ με.” Και ο Ευτυχής, χωρίς δεύτερη σκέψη, υπάκουσε. Ο μακάριος Ιωάννης, βγαίνοντας από το σπίτι, πήγε έξω από τις πύλες και είπε στο πλήθος να απομακρυνθεί. Κι αφού έφτασε στον τάφο ενός εκ των αδελφών, είπε να σκάψουν. Κι έσκαψαν. Και τους λέει: “Ας είναι βαθύτερος ο λάκκος.” Και καθώς έσκαβαν, μιλούσε με εκείνους που τον είχαν ακολουθήσει, ενισχύοντάς τους και καθοδηγώντας τους στη δόξα του Κυρίου. Όταν οι νέοι ολοκλήρωσαν τον λάκκο, όπως ήθελε, χωρίς εμείς να καταλάβουμε, βγάζει τα ενδύματά του και τα ρίχνει στον πυθμένα του λάκκου, σαν να ήταν στρώματα· και φορώντας μόνο τον χιτώνα, υψώνει τα χέρια του και προσεύχεται…
Κι αφού ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, δόξασε τον Θεό, και αφού σφράγισε τον εαυτό του με το σημείο του Σταυρού, στάθηκε και μας είπε: “Ειρήνη και χάρη να είναι με εσάς, αδελφοί!” Και απέλυσε τους αδελφούς. Όταν επέστρεψαν την επόμενη μέρα, δεν τον βρήκαν πια· μονάχα τα σανδάλια του και μια πηγή που ανέβλυζε νερό. Και τότε θυμήθηκαν τι είχε ειπωθεί από τον Κύριο στον Πέτρο για αυτόν: “Τι σε μέλει εάν αυτόν θέλω να μένει μέχρι να έλθω;” (Ιωάν. 21:22). Και δόξασαν τον Θεό για το θαύμα που είχε γίνει.»
Ο Άγιος Ευτυχής στη συνέχεια κήρυξε με παρρησία το Ευαγγέλιο του Χριστού, και κατέστρεψε πολλούς ναούς των ειδώλων. Γι’ αυτό τον συνέλαβαν, τον έδειραν και τον έριξαν στη φυλακή, όπου υπέφερε για πολλά χρόνια, τρεφόμενος με ουράνιο άρτο. Αργότερα επιχείρησαν να τον θανατώσουν, ρίχνοντάς τον στη φωτιά· αλλά διαφυλάχθηκε άθικτος. Τότε τον έριξαν στα θηρία· ένα εξ αυτών μίλησε με ανθρώπινη φωνή προς τον Άγιο, προκαλώντας κατάπληξη στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για να δει τον θάνατό του.
Αφού σώθηκε από κάθε βασανιστήριο, ο Άγιος Ευτυχής επέστρεψε στην πατρίδα του, την Ελαίουσα της Σεβαστείας στην Κιλικία. Άγγελος Κυρίου πορευόταν μπροστά του και τον ενίσχυε. Έζησε εκεί επί μακρόν, εργαζόμενος για τον Κύριο, και τελικά ανεπαύθη εν ειρήνη.(Η μνήμη του Αγίου Ευτύχη, επαναλαμβάνεται και στις 24 Αυγούστου).
Λειτουργικά κείμενα
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς φοιτητὴς τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων, τῆς εὐσέβειας ὑποφήτης ἐδείχθης, καὶ τὴν τοῦ Λόγου σάρκωσιν ἐκήρυξας τρανῶς, ὅθεν ἐνδιέπρεψας, μαρτυρίου τοὶς πόνοις, θαύμασι τῆς πίστεως, βεβαιώσας τὸν λόγον. Ἱερομάρτυς Πάτερ Εὐτυχές, Χριστὸν δυσώπει, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Εὐτυχές· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
