Άγιος Ιουβενάλιος Επίσκοπος Ναρνί, 3 Μαΐου

Ο Άγιος Ιουβενάλιος (εκοιμήθη στις 3 Μαΐου του 369 ή του 377) (ιταλ. San Giovenale di Narni) τιμάται ως ο πρώτος επίσκοπος της Νάρνι, στην Ούμπρια. Τα ιστορικά στοιχεία σχετικά με τη ζωή του Ιουβενάλιου είναι περιορισμένα. Μία βιογραφία του, μικρής ιστορικής αξίας και γραμμένη μετά τον 7ο αιώνα, αναφέρει ότι γεννήθηκε στην Αφρική, χειροτονήθηκε από τον πάπα Δάμασο Α΄, υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος της Νάρνι και ενταφιάστηκε στην Porta Superiore επί της οδού Φλαμινίας στις 7 Αυγούστου, αν και η μνήμη του εορταζόταν στις 3 Μαΐου. Η εν λόγω Βίος δεν τον αποκαλεί μάρτυρα, αλλά ομολογητή της πίστης.

Τα μαρτυρολόγια του Φλώρου της Λυών και του Άδωνος περιγράφουν τον Ιουβενάλιο ως επίσκοπο και ομολογητή, και όχι ως μάρτυρα.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, στους «Διαλόγους» του (IV, 12) και στις «Ομιλίες στο Ευαγγέλιο», αναφέρεται σε έναν επίσκοπο της Νάρνι ονόματι Ιουβενάλιο, τον οποίο χαρακτηρίζει μάρτυρα. Ωστόσο, ο τίτλος του μάρτυρα αποδιδόταν κατά καιρούς και σε επισκόπους που δεν είχαν απαραίτητα μαρτυρήσει για την πίστη τους. Ο Γρηγόριος αναφέρει επίσης έναν τάφο του Ιουβενάλιου στη Νάρνι.

Τιμή και λατρεία

Στο Γελασιανό Μυστικό (Gelasian Sacramentary) υπάρχει προσευχή προς τιμήν του αγίου υπό την ημερομηνία 3 Μαΐου. Ο Κώδικας της Βέρνης του Μαρτυρολογίου του Ιερωνύμου (Codex Bernense του Martyrologium Hieronymianum) καταγράφει το όνομά του υπό την ίδια ημερομηνία μαζί με εκείνα τριών μαρτύρων της Οδού Νομεντάνα: του Ευεντίου, του Πάπα Αλεξάνδρου Α΄ και του Θεόδουλου.

Ο Άγιος Ιουβενάλιος εμφανίζεται όχι ως μάρτυρας, αλλά ως επίσκοπος και ομολογητής, στο Τριδεντινό ημερολόγιο, το οποίο του αποδίδει ανάμνηση (commemoratio) την 3η Μαΐου, σε συνδυασμό με τους τρεις παραπάνω μάρτυρες και εντός της εορτής της Ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού. Όταν η εορτή αυτή καταργήθηκε το 1960, οι τέσσερις άγιοι συνέχισαν να τιμώνται απλώς με κοινή ανάμνηση εντός της λειτουργίας της ημέρας. Η ίδια ημερομηνία εξακολουθεί να αποτελεί την ημέρα μνήμης του Αγίου Ιουβενάλιου, όπως καταγράφεται στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο. Ωστόσο, από το 1969, δεν περιλαμβάνεται πλέον στο Γενικό Ρωμαϊκό Εορτολόγιο.

Ο θρύλος αναφέρει ότι έσωσε τη Νάρνι από εισβολείς Λιγούριους και Σαρμάτες, προκαλώντας με προσευχή του θεϊκή καταιγίδα.

Η κατασκευή του τάφου του Ιουβενάλιου στη Νάρνι αποδίδεται στον φερόμενο διάδοχό του, Άγιο Μάξιμο (†416). Ο συγγραφέας του βίου του Πάπα Βιγίλιου (6ος αι.) στο Liber Pontificalis αναφέρει ότι ένα μοναστήρι που ίδρυσε ο στρατηγός Βελισάριος κοντά στο Όρτε αφιερώθηκε στον Ιουβενάλιο.

Το 878, τα λείψανα του Ιουβενάλιου μεταφέρθηκαν στη Βασιλική του Αγίου Φρειδερίκου (San Frediano) στη Λούκκα, μαζί με εκείνα των Αγίων Κασσίου και της συζύγου του Φαύστας, από τον Αδαλβέρτο, μαργράβο της Τοσκάνης. Όμως δύο χρόνια αργότερα, όλα τα λείψανα επεστράφησαν στη Νάρνι. Τα λείψανα του Αγίου Κασσίου τοποθετήθηκαν σε ανακαινισμένο προσκυνητάριο, γνωστό αργότερα ως Sacello di San Cassio. Τα λείψανα του Ιουβενάλιου φέρεται να κρύφτηκαν.

Η πόλη Φοσσάνο τιμά τον Ιουβενάλιο ως προστάτη της και ισχυρίζεται ότι κατέχει κάποια από τα λείψανά του, αν και ενδέχεται να ανήκουν σε άλλο άγιο με το ίδιο όνομα.