Οι αντιπρόσωποι των καπνεργατικών κέντρων Θεσσαλονίκης, Δράμας και Σερρών διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις με την Διεθνή Καπνεργατική Ένωση, 9 Μαΐου 1920

Φωτό αρχείου : Ανατύπωση από το αρχείο του Ι. Ιατρίδη, 1903–1953.

Η οικογένεια Μπαρανού (ή Βαρανού) από την Πρώτη Σερρών κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας ξηρού καπνού – επικόλληση φύλλων.

Στις 9 Μαΐου 1920, οι αντιπρόσωποι των καπνεργατικών κέντρων Θεσσαλονίκης, Δράμας και Σερρών διέκοψαν τις διαπραγματεύσεις που διεξάγονταν στην Καβάλα με την Διεθνή Καπνεργατική Ένωση (International Federation of Tobacco Workers). Ο λόγος της αποχώρησης δεν αναφέρεται ρητά, αλλά ήταν προφανώς αποτέλεσμα διαφωνίας με τη στάση της Διεθνούς ή με το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων. Η Διεθνής τελικά προχώρησε σε συμφωνία με τους καπνεμπόρους, παρακάμπτοντας έτσι τις τοπικές εργατικές οργανώσεις.

Οι Σέρρες υπήρξαν μια κατεξοχήν καπνοπαραγωγική περιοχή. Η επεξεργασία και αποθήκευση φύλλων καπνού γινόταν τόσο στην πόλη των Σερρών όσο και στην επαρχία. Στις Σέρρες δραστηριοποιούνταν οι εταιρείες: Αμέρικαν Τομπάκο Κόμπανι, Άρριγκτον Κόμπανι,Λόριλαντ Κόμπανυ και Υιοί Νάσιουτζικ. Στην επαρχία δραστηριοποιούνταν κυρίως Έλληνες επιχειρηματίες όπως ο Αργυριάδης, ο Εμμανουήλ, ο Ζαγκαρόλας, Μαρούλης κα. Στην πόλη των Σερρών έχουν απομείνει 4 καπναποθήκες ενώ η περιφέρεια διαθέτει πλήθος καπναποθηκών: Νιγρίτα, Ροδολίβος, Πρώτη, Κορμίστα, Ηλιοκώμη με τις περισσότερες να είναι πλέον στα πρόθυρα κατάρρευσης.

Η Διεθνής Ομοσπονδία Καπνεργατών (International Federation of Tobacco Workers - IFTW) ήταν μια παγκόσμια συνδικαλιστική ομοσπονδία που ένωνε ενώσεις εργαζομένων που ασχολούνταν με την καλλιέργεια, την επεξεργασία ή την πώληση του καπνού.

Η ιδέα για τη δημιουργία μιας διεθνούς ομοσπονδίας καπνεργατών εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1880, από τα βελγικά και ολλανδικά συνδικάτα, τα οποία προσπάθησαν να πείσουν και το Γερμανικό Συνδικάτο Καπνεργατών να συμμετάσχει. Το 1889 πραγματοποιήθηκε μια διάσκεψη στην Αμβέρσα μεταξύ των συνδικάτων και, το 1890, η ομοσπονδία ιδρύθηκε επίσημα. Αρχικά είχε την έδρα της στην Αμβέρσα έως το 1910, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Βρέμη, όμως κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου περιέπεσε σε αδράνεια.

Η ομοσπονδία ανασυστάθηκε το 1918 και τα κεντρικά της γραφεία μεταφέρθηκαν στο Άμστερνταμ. Μέχρι το 1925 αριθμούσε 25 οργανώσεις-μέλη με συνολικά 118.000 μέλη. Στη συνέχεια ο αριθμός αυτός μειώθηκε και μέχρι το 1935 οι εγγεγραμμένοι ήταν περίπου 42.000, με παρουσία στο Βέλγιο, την Τσεχοσλοβακία, τη Δανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Το 1958, η ομοσπονδία συγχωνεύθηκε με τη Διεθνή Ένωση Εργαζομένων στους Τομείς Τροφίμων και Ποτών (International Union of Food and Drinks Workers' Associations), η οποία μετονομάστηκε σε Διεθνή Ένωση Εργαζομένων στους Τομείς Τροφίμων, Ποτών και Καπνού (International Union of Food, Drinks and Tobacco Workers' Associations). Παρ’ όλα αυτά, ορισμένες από τις συνδεδεμένες οργανώσεις προτίμησαν να ενταχθούν στη νεοσύστατη Διεθνή Ομοσπονδία Εργαζομένων στις Φυτείες (Plantation Workers International Federation).