Άγιος Ιωάννης ο Στρατιώτης,12 Ιουνίου
O στρατιώτης νυν χορεύει εν πόλω,
Όπου στρατιαί Aγγέλων Iωάννης.
Ο Τορνίκε Ερίσταβι* ήταν Γεωργιανός στρατιωτικός διοικητής, διάσημος για τις νίκες του στους πολέμους και αγαπημένος του βασιλιά Δαβίδ Κουροπαλάτη. Προερχόταν από μια εξέχουσα γεωργιανή αριστοκρατική οικογένεια και βρισκόταν στους άμεσους κύκλους της ηγεμονικής δυναστείας των Μπαγκρατιόνι. Ο πατέρας του, Χορδβανέλι, είχε υπηρετήσει στη συνοδεία του γεωργιανού πρίγκιπα Ασχότ Β’ Κουροπαλάτη, ο οποίος είχε επισκεφθεί τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο στην Κωνσταντινούπολη γύρω στο 950.
Τελικά, εγκατέλειψε τη μάταιη δόξα του κόσμου και ξεκίνησε να αναζητήσει τον πνευματικό του πατέρα, τον Άγιο Ιωάννη τον Ιβηρίτη, μαζί με τον γιο του Ευθύμιο, στο όρος Όλυμπος. Εκεί έμαθε ότι ο Άγιος Ιωάννης είχε μεταβεί στο Άγιον Όρος, οπότε ταξίδεψε εκεί και εγκαταστάθηκε μαζί του στη Μονή Μεγάλη Λαύρα, υπό την καθοδήγηση του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη. Εκεί κουρεύτηκε μοναχός και έλαβε το νέο όνομα Ιωάννης.
Σύντομα πολλοί Γεωργιανοί διψούσαν για το ασκητικό βίο και έφτασαν στο Άγιον Όρος για να εργαστούν. Για να εξυπηρετήσουν τη νέα κοινότητα, ο Άγιος Ιωάννης και ο Ευθύμιος έκτισαν εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και κατασκεύασαν κελιά κοντά. Με αυτόν τον τρόπο ιδρύθηκε η πρώτη γεωργιανή κοινότητα στο Άγιον Όρος.
Την ίδια περίοδο, ο Μπάρδας Σκληρός, διοικητής του στρατού της Μικράς Ασίας, ηγήθηκε εξεγέρσεως κατά των νεαρών Ρωμαίων αυτοκρατόρων Βασιλείου και Κωνσταντίνου. Η χήρα αυτοκράτειρα Θεοφανία, ελπίζοντας σε βοήθεια από τη Γεωργία, ζήτησε από τον Ιωάννη Τορνίκε να ταξιδέψει στην πατρίδα του, να ενημερώσει τον βασιλιά για τη δύσκολη κατάσταση στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και να συγκεντρώσει τους γεωργιανούς στρατούς για στήριξη. Αρχικά, ο Ιωάννης Τορνίκε αρνήθηκε, αμφιβάλλοντας για την ικανότητά του να επιστρέψει στη ζωή του κόσμου. Όμως, μετά από ικεσίες των αδελφών και με την ευλογία του Αγίου Αθανασίου, επέστρεψε στη Γεωργία και παρέδωσε την επιστολή της Θεοφανίας στον βασιλιά Δαβίδ Κουροπαλάτη. Ο βασιλιάς χάρηκε πολύ που είδε τον αγαπημένο του στρατιωτικό ηγέτη και συμφώνησε στο αίτημα της αυτοκράτειρας, υπό τον όρο ότι ο Ιωάννης Τορνίκε θα διοικούσε τον στρατό. Ο βασιλιάς ήταν αποφασισμένος και ο Ιωάννης Τορνίκε ένιωσε υποχρεωμένος να σεβαστεί τη βούλησή του. Με τη βοήθεια του Θεού και υπό την σοφή ηγεσία του Ιωάννη Τορνίκε, δώδεκα χιλιάδες γεωργιανοί στρατιώτες νίκησαν τον στρατό του ασεβούς Μπάρδα Σκληρού. Η αποφασιστική μάχη δόθηκε στα Πάνκαλια κοντά στην Καισάρεια στις 24 Μαρτίου 979.
Ως ανταμοιβή για τη βοήθειά τους, ο Δαβίδ έλαβε τη δια βίου διαχείριση εκτεταμένων εδαφών στη βορειοανατολική Ανατολία, ενώ ο Ιωάννης Τορνίκε τιμήθηκε με τον τίτλο του σύνκελλου (βοηθού του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως). Σημαντικότερο όμως, ο νικηφόρος μοναχός-στρατηγός επέστρεψε στο Άγιον Όρος φορτωμένος με τα λάφυρα του πολέμου, «πολύτιμα αντικείμενα» καθώς και δώδεκα κεντεναρίες (1.200 λίβρες) χρυσού, που επέτρεψαν στους Γεωργιανούς να ιδρύσουν δικό τους οίκο στον Άθωνα, γνωστό ως Ιβήρων. Αν και σήμερα κατοικείται κυρίως από Έλληνες, η μονή διατηρεί μέχρι σήμερα το ελληνικό όνομα Ιβήρων, που σημαίνει «των Ιβήρων», δηλαδή των Γεωργιανών. Ο αυτοκράτορας επίσης του παραχώρησε κτήματα και προνόμια, μεταξύ των οποίων η Μονή Κολοβού, και του έδωσε επιχορηγήσεις και απαλλαγή από φόρους. Ο νέος μοναστικός οίκος, που προοριζόταν να γίνει ζωντανό κέντρο της γεωργιανής ορθόδοξης παράδοσης, διοικείτο από κοινού από τον Ιωάννη Τορνίκε ως ιδρυτή και τον πνευματικό του πατέρα Ιωάννη ως ηγούμενο.
Ο Άγιος Ιωάννης Τορνίκε ήταν τέλειο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης. Παρέδιδε την θέλησή του ολοκληρωτικά και δεν έκανε τίποτα χωρίς την ευλογία του πνευματικού του πατέρα. «Σε εμπιστεύομαι εσένα και τη θέλησή σου. Σώσε με κατά τη βούλησή σου!» έλεγε στον Άγιο Ιωάννη.
Οι αδελφοί της μονής ζητούσαν συχνά από τον Ιωάννη Τορνίκε να διηγηθεί τις στρατιωτικές του δόξες και εκείνος αναγκαζόταν να θυμάται το παρελθόν του. Μια φορά, ο Άγιος Ιωάννης Τορνίκε ζήτησε να μοιραστεί τις αναμνήσεις του με έναν γέροντα Γαβριήλ, έναν άνθρωπο που δεν έλεγε ποτέ ανούσια λόγια. Ο Ιωάννης Τορνίκε δέχτηκε και αφού αφηγήθηκε στον γέροντα το ένδοξο παρελθόν του, σταμάτησε τελείως να μιλάει. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του στην σιωπή, ελπίζοντας στον Θεό, και κοιμήθηκε ειρηνικά το έτος 985.
*Σημείωση: Το όνομα Τορνίκε είναι γεωργιανό άγνωστης προέλευσης. Ο τίτλος Ερίσταβι είναι γεωργιανός τίτλος ισοδύναμος του ρωμαϊκού στρατηγού, που σημαίνει «αρχηγός του στρατού». Επίσης ήταν ο κυβερνήτης της επαρχίας του και σημαντικό στήριγμα της γεωργιανής μοναρχίας. Σε κάποιες περιόδους ήταν κληρονομικός τίτλος και ισοδυναμούσε με τον ευρωπαϊκό δούκα.
