Άγιος Τύχων ο Καλούγας, ο Κατοικούντας στο Δέντρο, 16 Ιουνίου
Ο Άγιος Τύχων από τη Μεδίν και την Καλούγκα, όταν ήταν νέος, έγινε μοναχός στη Μονή Τσούντοβ της Μόσχας. Λόγω της αγάπης του για την ησυχία, πήγε να ζήσει μόνος του σε ένα απομονωμένο μέρος κοντά στη Μαλογιαροσλάβλ. Έζησε απλή και ασκητική ζωή σε ένα πυκνό δάσος, δίπλα στον ποταμό Βεπρέικα, μέσα σε μια μεγάλη βελανιδιά. Μια φορά, καθώς κυνηγούσε, ο πρίγκιπας Βασίλης Γιαροσλάβιτς, εγγονός του Βλαδιμήρου του Τολμηρού, τον συνάντησε και θυμωμένος του είπε να φύγει αμέσως από την περιουσία του και προσπάθησε να τον χτυπήσει με το ραβδί του. Αμέσως όμως, το χέρι του πρίγκιπα έπαθε παράλυση. Μετά από αυτή την τιμωρία, ο πρίγκιπας μετάνιωσε, ζήτησε συγγνώμη και θεραπεύτηκε με την προσευχή του Αγίου Τύχωνα.
Ο πρίγκιπας τον παρακάλεσε να μείνει εκεί και να φτιάξει μοναστήρι για μοναχούς, υποσχόμενος να το στηρίξει. Ο Άγιος Τύχων έχτισε το μοναστήρι προς τιμήν της Κοίμησης της Θεοτόκου και έγινε ηγούμενός του. Έζησε εκεί μέχρι τα βαθιά γεράματά του και πέθανε το 1492, αφού πήρε το μέγα σχήμα.
Το σώμα του ετάφη στον ναό του μοναστηριού που ίδρυσε. Η γιορτή του Αγίου Τύχωνα καθιερώθηκε το 1584.
Τα άγια λείψανά του βρίσκονται στο μοναστήρι στην Καλούγκα, όπου υπάρχει επίσης ένα πηγάδι που έσκαψε ο ίδιος και ο τόπος της μεγάλης βελανιδιάς όπου ζούσε, η οποία υπήρχε για τέσσερις αιώνες, αλλά σήμερα δεν είναι πλέον ολόκληρη.
Λειτουργικά κείμενα
Απολυτίκιον (ήχος τέταρτος):
Ο Τύχων ο σεβαστός πατήρ, φανερώθης ως λαμπρό φως στη μέση της Ρωσικής γης· διότι, κατοικώντας στην έρημο και τηρώντας αυστηρό βίο, έζησες ως άϋλο ον· γι’ αυτό και ο Θεός σε εχάρισε το χάρισμα των θαυμάτων. Τρέχοντας στον τάφο σου, με ευλάβεια λέμε· Σεβάσμιε πατέρα, ικέτευε τον Χριστό τον Θεό, να σωθούν οι ψυχές μας.
Κοντάκιον (πλάγιος του τέταρτου ήχου):
Αφήνοντας την πατρίδα σου, σεβάσμιε, εγκαταστάθηκες στην έρημο, όπου έδειξες αυστηρό τρόπο ζωής· και θαυμάζοντας πολλοί τις αρετές σου, έλαβες από τον Χριστό το χάρισμα των θαυμάτων. Γι’ αυτό, θυμήσου εμάς που τιμούμε τη μνήμη σου, και βοήθα να σου φωνάξουμε: Χαίρε, σεβάσμιε Τύχων πατέρα μας!
