Άγιος Σαλβάς εκ Γεωργίας, 17 Ιουνίου
Ο Άγιος Σαλβάς από το Αχαλτσικέ ήταν λαμπρός στρατιωτικός αρχηγός στον στρατό της βασίλισσας Ταμάρ και ηγεμόνας της περιοχής του Αχαλτσικέ. Μετά τη νίκη του στη Σαμκόρι, στην περιοχή της Γκάντζας, πήρε μαζί του τη σημαία του χαλίφη —ως σύμβολο της αήττητης δύναμης της Χριστιανικής Πίστης— και την πρόσφερε, μαζί με τα λάφυρα του πολέμου, ως δώρο στην εικόνα της Θεοτόκου του Καχούλι. Για την ανιδιοτελή του προσφορά, η βασίλισσα Ταμάρ τον τίμησε με τον βαθμό του αρχιστρατήγου του γεωργιανού στρατού.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της κόρης της βασίλισσας Ταμάρ, Ρουσουντάν (1222–1245), τα στρατεύματα του σουλτάνου Τζαλάλ αντ-Ντιν εισέβαλαν στη Γεωργία. Η Ρουσουντάν συγκέντρωσε τις γεωργιανές δυνάμεις και διόρισε νέο αρχιστράτηγο, τον Ιωάννη Αταμπέγκ.
Έξι χιλιάδες Γεωργιανοί στρατιώτες βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν μουσουλμανικό στρατό διακοσίων χιλιάδων κοντά στο χωριό Γκαρνίσι. Την ηγεσία του προφυλακτικού σώματος ανέλαβαν οι γενναίοι και ανδρείοι αδελφοί Σαλβάς και Ιωάννης του Αχαλτσικέ, ενώ ο Ιωάννης Αταμπέγκ έμεινε με το κύριο σώμα του στρατού για τη μεγάλη σύγκρουση.
Το προ φυλάκιο σώμα πολέμησε ατρόμητα, παρ’ όλο που ο εχθρικός στρατός υπερείχε αριθμητικά. Οι αδελφοί αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση, προσμένοντας ενίσχυση από τον αρχιστράτηγο. Όμως ο Ιωάννης Αταμπέγκ δεν παρακινήθηκε από φόβο αλλά από φθόνο και δεν τους έδωσε καμία βοήθεια. «Ω φθόνε, πηγή κάθε κακού!» έγραψε ένας χρονογράφος της εποχής.
Ο εχθρός συνέτριψε τον γεωργιανό στρατό και σκότωσε τέσσερις χιλιάδες από τους πιο ανδρείους πολεμιστές. Ανάμεσά τους σκοτώθηκε και ο Ιωάννης του Αχαλτσικέ, ενώ ο αδελφός του Σαλβάς αιχμαλωτίστηκε και παραδόθηκε ως δούλος στον Τζαλάλ αντ-Ντιν.
Ο σουλτάνος χάρηκε πολύ που είχε μπροστά του τον περίφημο στρατηγό και τον υποδέχτηκε με τιμές. Του πρόσφερε πλούσιες πόλεις και του υποσχέθηκε ακόμη περισσότερα, αν δεχόταν να ασπαστεί το Ισλάμ.
Ο Τζαλάλ αντ-Ντιν επέμεινε με κάθε τρόπο να τον πείσει, αλλά μάταια — ο Σαλβάς δεν άλλαξε πίστη και τίποτα δεν μπορούσε να τον μεταπείσει. Έτσι, ο σουλτάνος διέταξε να βασανιστεί μέχρι θανάτου.
Ύστερα από ώρες φρικτών βασανιστηρίων, που όμως δεν τον σκότωσαν, οι υπηρέτες του σουλτάνου τον έριξαν μισοπεθαμένο στη φυλακή, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του.
