Άγιος Αμάνδος επίσκοπος του Μπορντό, 18 Ιουνίου

Ο Άγιος Αμάνδος της Μπορντό (πέθανε περίπου το 431 μ.Χ.) ανατράφηκε σε χριστιανικό περιβάλλον και εκπαιδεύτηκε στη χριστιανική Αγία Γραφή, διατηρώντας την αθωότητά του μακριά από πάθη και φθορές. 

Χειροτονήθηκε ιερέας από τον επίσκοπο Δελφίνο της Μπορντό, ο οποίος τον ανέθεσε σε διακονία και τον εμπιστεύτηκε να προετοιμάσει τον Παυλίνο για το βάπτισμα το 389. Ανάμεσα στις επιστολές που αντάλλαξε με τον Παυλίνο, περιλαμβάνεται και μία παρηγορητική προς αυτόν για τον θάνατο του αδελφού του, ενώ υπάρχει και αλληλογραφία πιθανόν και με τον Ιερώνυμο. Ο Παυλίνος τον επιπλήττει σε μια επιστολή για υπερβολική έπαρση σχετικά με τις λογοτεχνικές του ικανότητες, με αποτέλεσμα να μεσολαβήσει ο Δελφίνος.

Ο Άγιος Αμάνδος διαδέχθηκε τον Δελφίνο ως επίσκοπος της Μπορντό γύρω στο 404 μ.Χ. Όταν η υγεία του επιδεινώθηκε, ζήτησε από τον λαό να εκλέξει διάδοχο, και τον διαδέχθηκε ο Σεβερίνος, πρώην επίσκοπος των Τριβήρων (Τρηρ). Μετά το θάνατο του Σεβερίνού το 420, ο Άγιος Αμάνδος ανέλαβε ξανά την επισκοπή μέχρι το τέλος της ζωής του. Κατά τη διάρκεια της θητείας του πολέμησε την γνωστικιστική αίρεση του μοναχού Πρισκιλλιανού.

Τιμάται ως άγιος με μνήμη στις 18 Ιουνίου και αναφέρεται στο αναθεωρημένο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο του 2004, όχι όμως στο Γενικό Ρωμαϊκό Ημερολόγιο του 1969. Οι επιστολές του Παυλίνου μαρτυρούν τον ζήλο του Αμάνδου για τη δόξα του Θεού, τη στενή φιλία τους και τη φροντίδα του ως άγρυπνος φρουρός της πίστης.

Διαβάζουμε στον Άγιο Παυλίνο της Νόλα ότι ο Άγιος Αμάνδος υπηρέτησε τον Θεό από την παιδική του ηλικία· ότι μορφώθηκε στις Γραφές και διατήρησε την αθωότητά του μακριά από τα πάθη και τη φθορά που συνήθως συνοδεύουν τη συναναστροφή με τον κόσμο. Αφού χειροτονήθηκε ιερέας από τον Άγιο Δελφίνο, επίσκοπο του Μπορντό, ο οποίος τον ανέθεσε σε διακονία στην Εκκλησία, ο Άγιος Αμάνδος έδειξε μεγάλο ζήλο για τη δόξα του Θεού.

Αυτός ήταν που δίδαξε τον Άγιο Παυλίνο τα μυστήρια της πίστης, ώστε να τον προετοιμάσει για το βάπτισμα. Από τότε δημιουργήθηκε μεταξύ τους πολύ στενή φιλία. Ο Παυλίνος του έγραψε πολλές επιστολές (Επ. 2, 9, 15, 48), και από αυτές που διασώζονται φαίνεται ότι είχε πολύ μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό για την αρετή του Αμάνδου.

Μετά τον θάνατο του Αγίου Δελφίνου, ο Άγιος Αμάνδος εκλέχθηκε επίσκοπος του Μπορντό, αλλά σύντομα παραιτήθηκε υπέρ του Αγίου Σεβερίνου. Όταν πέθανε κι εκείνος, ο Αμάνδος πείστηκε ξανά να αναλάβει τη θέση. Ο Άγιος Παυλίνος μας λέει ότι πάντοτε συμπεριφερόταν ως άγρυπνος φρουρός της ευσέβειας και της πίστης στον Χριστό. Ο Άγιος Αμάνδος επίσης χρειάστηκε να πολεμήσει την γνωστικιστική αίρεση του Ισπανού μοναχού Πρισκιλλιανού.