Όσιος Ζήνων, 19 Ιουνίου
Ζήνων τι κοινόν, σοι τε και θνητώ βίω;
Προς Aγγέλους άπελθε τους υπέρ βίον.
Ο Όσιος Ζήνων, εγκατέλειψε τον κόσμο και έγινε μαθητής του μεγάλου γέροντος Σιλουανού στο Σινά. . Όπως και άλλοι μοναχοί εκείνης της εποχής στην Αίγυπτο, ταξίδευε πολύ, περνώντας από την Αίγυπτο, τη Συρία και την Παλαιστίνη. Στο τέλος της ζωής του εγκαταστάθηκε κοντά στη Γάζα και το 451 κλείστηκε μόνος του, χωρίς να δέχεται κανέναν, μέχρι που πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 62 ετών. Το Συναξάρι της Κωνσταντινούπολης αναφέρει πως, χάρη στην υπακοή του, την αυστηρή άσκηση και την ακραία φτώχεια του, έγινε θαυματουργός και σημειοφόρος, διώχνοντας δαίμονες από ανθρώπους.
Ρήσεις του γέροντα Ζήνωνος
1. Ο Ζήνων, μαθητής του μακαριστού Συλβάνου, έλεγε:
«Μην κατοικείς σε διάσημο τόπο, μην εγκαθίστασαι κοντά σε κάποιον με μεγάλο όνομα και μην αρχίζεις να χτίζεις κελί για τον εαυτό σου.»
2. Λεγόταν πως από την αρχή, ο γέροντας Ζήνων δεν ήθελε να δέχεται τίποτα από κανέναν. Όσοι του έφερναν κάτι, έφευγαν πικραμένοι που δεν το δεχόταν. Άλλοι πήγαιναν για να πάρουν κάτι ως ευλογία από τον γέροντα, αλλά δεν είχε τίποτα να τους δώσει κι αυτοί επίσης έφευγαν λυπημένοι. Ο ίδιος έλεγε:
«Τι να κάνω; Κι αυτοί που φέρνουν πληγώνονται, κι αυτοί που θέλουν να πάρουν. Θα κάνω αυτό που μου φαίνεται σωστό: όταν κάποιος μου φέρνει κάτι, θα το δέχομαι και θα το δίνω σε όποιον μου ζητήσει.» Έτσι έκανε και βρήκε ειρήνη.
3. Ένας Αιγύπτιος μοναχός πήγε να τον δει στη Συρία και του εξομολογήθηκε τους πειρασμούς του. Ο Ζήνων, με θαυμασμό, είπε:
«Οι Αιγύπτιοι κρύβουν τις αρετές τους και κατηγορούν συνεχώς τον εαυτό τους για σφάλματα που δεν έχουν, ενώ οι Σύριοι και οι Έλληνες προσποιούνται ότι έχουν αρετές και κρύβουν τα λάθη τους.»
4. Κάποιοι αδελφοί τον ρώτησαν για το χωρίο στο βιβλίο του Ιώβ: «Ουδέ ο ουρανός είναι καθαρός ενώπιόν του». Ο γέροντας απάντησε:
«Περάσατε πάνω από τις αμαρτίες σας και ρωτάτε για τα ουράνια. Η εξήγηση είναι αυτή: Μόνο ο Θεός είναι καθαρός, γι’ αυτό είπε ότι ούτε ο ουρανός δεν είναι καθαρός μπροστά Του.»
5. Όταν ζούσε στη Σκήτη, βγήκε τη νύχτα προς τα έλη και περιπλανιόταν τρεις μέρες και νύχτες. Κουρασμένος, έπεσε λες και πέθαινε. Εκεί παρουσιάστηκε μπροστά του ένα παιδί με ψωμί και νερό και του είπε:
«Σήκω και φάε.»
Ο Ζήνων προσευχήθηκε τρεις φορές και το παιδί του είπε κάθε φορά: «Καλά έκανες.» Μετά έφαγε. Το παιδί του είπε:
«Όσο περπάτησες, τόσο απέχεις από το κελί σου. Έλα, ακολούθησέ με.» Κι αμέσως βρέθηκε στο κελί του. Όταν του είπε «Έλα να προσευχηθούμε», το παιδί εξαφανίστηκε.
6. Άλλη φορά περπατούσε στην Παλαιστίνη και, κουρασμένος, κάθισε δίπλα σε μια αγγουριά. Σκέφτηκε:
«Πάρε ένα αγγούρι, δεν είναι τίποτα.» Αλλά απάντησε στον εαυτό του:
«Κλέφτες οδηγούνται σε τιμωρία. Αντέχεις την τιμωρία;»
Στάθηκε στον ήλιο πέντε μέρες μέχρι που κάηκε. Τότε είπε στον εαυτό του:
«Δεν αντέχεις την τιμωρία, άρα μην κλέβεις και μην τρως.»
7. Είπε:
«Αν κάποιος θέλει ο Θεός να ακούσει γρήγορα την προσευχή του, ας προσευχηθεί πρώτα με όλη του την καρδιά για τους εχθρούς του. Τότε ο Θεός θα ακούσει και τα υπόλοιπα αιτήματά του.»
8. Σε ένα χωριό υπήρχε ένας που νήστευε τόσο πολύ που τον έλεγαν «ο Νηστευτής». Ο Ζήνων άκουσε γι’ αυτόν και τον κάλεσε. Όταν ήρθε, κάθισαν, και ο Ζήνων εργαζόταν σιωπηλά. Ο άλλος βαρέθηκε και είπε:
«Εύχου για μένα, πάτερ, θέλω να φύγω. Δεν ξέρω τι με πιάνει· όταν νήστευα στο χωριό δεν ένιωθα έτσι.»
Ο Ζήνων του είπε:
«Εκεί έτρωγες από τα αυτιά σου (δηλαδή άκουγες εγκώμια). Από τώρα να τρως την ένατη ώρα και ό,τι κάνεις, να το κάνεις κρυφά.»
Όταν το εφάρμοσε, δυσκολευόταν να κρατηθεί μέχρι την ένατη ώρα και οι άλλοι έλεγαν: «Ο Νηστευτής έχει δαιμονιστεί.» Πήγε και τα είπε στον Ζήνων, κι εκείνος του είπε:
«Αυτός είναι ο δρόμος του Θεού.»
