Ο Θείος Έρωτας του Αγίου Έρωτα και των Έξι Αδελφών του, 25 Ιουνίου

Ο Άγιος Έρως: Ο ξεχασμένος προστάτης της αγάπης στην Ορθόδοξη Εκκλησία

Είναι η ίδια εορτή με το άρθρο "Άγιοι Ορέντιος, Φαρνάκιος, Έρωτας, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριάκος, και Λογγίνος, 25 Ιουνίου" αλλά θα θέλαμε να τονίσουμε συγκεκριμένα τον εορτασμό του Έρωτα.

Στη Δύση, ο Άγιος Βαλεντίνος έχει καθιερωθεί ως προστάτης της αγάπης, και την ημέρα της γιορτής του τα ζευγάρια γιορτάζουν τον έρωτά τους. Παρόλο που ο Άγιος Βαλεντίνος δεν είναι επίσημα καταχωρημένος στους Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, επειδή μαρτύρησε στη Ρώμη και τιμήθηκε τοπικά χωρίς να διαδοθεί προς την Ανατολή, παρ’ όλα αυτά, τιμάται έμμεσα και από Ορθόδοξους, κυρίως στην Ελλάδα, ως προστάτης της αγάπης.

Λίγοι όμως ξέρουν πως οι Ορθόδοξοι στην Ελλάδα είχαν ήδη από παλιά έναν άλλο προστάτη της αγάπης, τον Άγιο Υάκινθο ή Άγιο Γιακίνθο, που γιορτάζει στις 3 Ιουλίου. Αν και μέχρι τη δεκαετία του 1990 ήταν γνωστός κυρίως στην Κρήτη, η φήμη του μεγάλωσε όταν έγινε δημοφιλής ο Άγιος Βαλεντίνος. Βέβαια, αν κρίνουμε από τις ζωές και των δύο Αγίων, δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να είναι προστάτες της συζυγικής ή ερωτικής αγάπης.

Ωστόσο, στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει ένας Άγιος του οποίου μόνο το όνομα αρκεί για να τον κάνει προστάτη της αγάπης – κι όμως, παραμένει σχεδόν άγνωστος. Πρόκειται για τον Άγιο Έρωτα, που τιμάται στις 25 Ιουνίου.

Η λέξη "έρωτας" στα ελληνικά σημαίνει παθιασμένη αγάπη και επιθυμία. Στην αρχαία μυθολογία, ο Έρως ήταν ο θεός της επιθυμίας, γιος της Αφροδίτης και του Άρη. Κρατούσε τόξο και βέλη, και όταν κάποιος δεχόταν το βέλος του, φλεγόταν από τέτοιον πόθο που ακόμα και θεοί εγκατέλειπαν τον Όλυμπο για να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους. Στους Ρωμαίους, ο αντίστοιχος θεός ήταν ο Κούπιντ (Cupid), που το όνομά του στα λατινικά σημαίνει «επιθυμία».

Στην Ορθόδοξη θεολογία, τη λέξη "έρως" χρησιμοποιεί ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος για να περιγράψει την αγάπη του Χριστού για την ανθρωπότητα, καθώς και τη θυσία Του στο Σταυρό. Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, όπως και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας, χρησιμοποιούν επίσης τη λέξη "έρως" για να εκφράσουν την αγάπη της Εκκλησίας, ως Νύφης, προς τον Νυμφίο Χριστό.

Λίγοι Ορθόδοξοι γνωρίζουν ότι υπάρχει Άγιος με το όνομα Έρως, ο οποίος μνημονεύεται στις 25 Ιουνίου. Εκείνη την ημέρα, οι ύμνοι της Εκκλησίας λένε:

«Του ουρανίου πόθου τον πόθον κεκτημένος,

Εἶχες Ἔρως, πρὸς ὃν ἀνήλθες χαίρων.»

Δηλαδή:

«Είχες τον πόθο για τον ουράνιο πόθο, Έρωτα, και με χαρά ανέβηκες προς αυτόν.»

Όπως ο αρχαίος θεός Έρως ήταν ένας από τους επτά λεγόμενους "Έρωτες", θεότητες της αγάπης που συνόδευαν την Αφροδίτη, έτσι και ο Άγιος Μάρτυρας Έρως ήταν ένας από επτά αδέρφια, που μαρτύρησαν επί αυτοκράτορα Μαξιμιανού το 301 μ.Χ. Τα ονόματα των υπολοίπων ήταν: Ορέντιος, Φαρνάκιος, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριακός και Λογγίνος. Όλοι ήταν στρατιώτες του ρωμαϊκού στρατού στη Θράκη.

Τότε η Θράκη υπέφερε από επιθέσεις των Σκυθών, και ο ηγέτης τους, Μαράθωμ, κάλεσε έναν Ρωμαίο στρατιώτη να μονομαχήσουν, για να κριθεί η έκβαση της μάχης. Ο Ορέντιος δέχτηκε την πρόκληση και κατάφερε να σκοτώσει τον Μαράθωμ, νικώντας για λογαριασμό των Ρωμαίων.

Ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός επαίνεσε τον Ορέντιο και του ζήτησε να θυσιάσει στους ειδωλολατρικούς θεούς για τη νίκη. Όμως ο Ορέντιος ομολόγησε ότι η νίκη του οφειλόταν στον Ιησού Χριστό. Το ίδιο έκαναν και τα αδέρφια του. Έτσι, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, εξορίστηκαν από τον αυτοκράτορα στις περιοχές της Αμπχαζίας και της Τσερκεσίας.

Ο Άγιος Έρως εκοιμήθη στο μέρος που λεγόταν Νέα Παρεμβολή, στις 22 Ιουνίου.

Ο Ορέντιος πέθανε στις 24 Ιουνίου στη Ρίζα, αφού του έδεσαν πέτρα στον λαιμό και τον έριξαν στη θάλασσα, όμως ο Αρχάγγελος Ραφαήλ τον έσωσε και τον έφερε στην ξηρά.

Ο Φαρνάκιος πέθανε στις 3 Ιουλίου καθ’ οδόν προς την Κορδήλη.

Ο Φίρμος και ο Φιρμίνος πέθαναν στην Άσπαρα, στις 7 Ιουλίου.

Ο Κυριακός κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 14 Ιουλίου καθ’ οδόν προς τη Ζιγανεία.

Ο Λογγίνος πέθανε εν πλω μετά από καταιγίδα και θάφτηκε στην Πιτσούντα.

Έτσι, αυτοί οι επτά αδερφοί, γεμάτοι με θείο έρωτα, αγωνίστηκαν γενναία για τον Κύριο και αξιώθηκαν να ενωθούν με Εκείνον που αγάπησαν, λαμβάνοντας αμάραντα στεφάνια δόξας.