Άγιοι Ορέντιος, Φαρνάκιος, Έρωτας, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριάκος, και Λογγίνος, 25 Ιουνίου

Eις τον Oρέντιον.

Ἐκδὺς θαλάσσης ζῶν Ὀρέντιος βάθους,

Ἐν γῆ τελευτᾷ καὶ πρὸς οὐρανὸν τρέχει.

Eις τον Φαρνάκιον.

Ἄρας ὁ Φαρνάκιος ἐκ γῆς πηλίνης,

Ἀνῆλθεν εἰς ἔδαφος οἴκου Κυρίου.

Eις τον Έρωτα.

Ἐρῶν ὑπῆρχεν οὐρανῶν κάλλους Ἔρως,

Πρὸς οὓς μεταστάς, ὥσπερ ἦρα χαιρέτω.

Eις τον Φίρμον και Φιρμίνον.

Θρόνοι νοητοὶ Φιρμῖνός τε καὶ Φῖρμος,

Οἷς ἐγκάθηται Βασιλεὺς τῶν Ἀγγέλων.

Eις τον Kυριακόν και Λογγίνον.

Κυριακόν, Λογγῖνον ὡς ἰσαγγέλους,

Θεὸς τίθησιν ἰσοτίμους Ἀγγέλοις.

Οι Άγιοι Ορέντιος, Φαρνάκιος, Έρωτας, Φίρμος, Φιρμίνος, Κυριάκος, και Λογγίνος ήταν αδέλφια, ξακουστά για την ανδρεία τους και υπηρετούσαν στρατιώτες στη Θράκη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (301 μ.Χ.).

Σε κάποια μάχη με τους Σκύθες, ο Ορέντιος κατόθρωσε να σκοτώσει τον σκληρό και γενναίο αρχηγό τους, Μαραρών. Για το κατόρθωμά του αυτό τιμήθηκε, αλλά συγχρόνως προσκλήθηκε να συμμετάσχει στις θυσίες προς τα είδωλα, που θα προσφέρονταν για τη νίκη του. Ο χριστιανός ήρωας αρνήθηκε ρητά, και διακήρυξε ότι αυτός ένα Θεό αληθινό αναγνωρίζει και λατρεύει, τον Θεό των χριστιανών. Βέβαια δεν τον τιμώρησαν αμέσως, χάρη του ανδραγαθήματός του. Αλλά μαζί με τα έξι αδέλφια του, τους έστειλαν δυσμενή μετάθεση στην Αρμενία.

Εκεί μετά από λίγο χρόνο, υποβλήθηκαν σε ανάκριση. Και οι επτά μ' ένα στόμα δήλωσαν, ότι μέχρι την τελευταία τους πνοή θα μείνουν πιστοί στον αρχηγό της σωτηρίας τους, και κριτή τους κατά την ήμερα της παγκόσμιας ανάστασης και ανταπόδοσης. Μετά τη δήλωση τους αυτή, καταδικάστηκαν σε εξορία μακρινών και σκληρών τόπων.

Και οι επτά πέθαναν ο ένας μετά τον άλλο από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες, αλλά χωρίς κανένα γογγυσμό.