Άγιος Γελάσιος της Ράμετ, 30 Ιουνίου
Ο Άγιος Γελάσιος (ή Γκελάσιε) ήταν ηγούμενος και ιδρυτής της Μονής Ράμετ στην Τρανσυλβανία. Ζούσε ασκητικά κοντά στο ρέμα της Ράμετ και του είχε δοθεί από τον Θεό το χάρισμα των θαυμάτων.
Κατά τις καθημερινές νήστευε αυστηρά, τρώγοντας μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, και η μοναδική του τροφή ήταν η Θεία Ευχαριστία. Την ημέρα εργαζόταν με υπακοή στο μοναστήρι και τη νύχτα αγρυπνούσε στην προσευχή.
Ήταν πνευματικός πατέρας πολλών ερημιτών στο βουνό Ράμετ, τους οποίους επισκεπτόταν κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή. Θεράπευε ασθενείς και έδιωχνε δαιμόνια από δαιμονισμένους.
Μια φορά, όταν οι μαθητές του μάζευαν τα χόρτα του μοναστηριού και βασανίζονταν από τη δίψα, προσευχήθηκε, χτύπησε τη γη με το ραβδί του, και αμέσως ανέβλυσε νερό. Η πηγή αυτή υπάρχει ακόμα και σήμερα και ονομάζεται «Πηγή του Αγίου Γελάσιου». Πολλοί χωρικοί παίρνουν νερό από εκεί για την υγεία και την ευλογία τους.
Γνωρίζουμε πως το 1377 ήταν Αρχιεπίσκοπος της Τρανσυλβανίας και εκοιμήθη μετά από πολλές θυσίες και φροντίδα για το ποίμνιό του.
Με θεϊκή αποκάλυψη έμαθε τον θάνατό του από πριν. Κάλεσε τότε τους δώδεκα μαθητές του, τους έδωσε τις τελευταίες του συμβουλές: να ζουν με αγάπη, να αποφεύγουν τη μέθη και να συγχωρούν τους πάντες. Αφού τους ευλόγησε, παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό. Την ώρα του θανάτου του, λέγεται πως οι καμπάνες του μοναστηριού χτύπησαν από μόνες τους.
Στις 20 Ιουνίου 1992, η Ιερά Σύνοδος της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποφάσισε την επίσημη αγιοκατάταξή του. Η επίσημη αγιοκατάταξη έγινε στο μοναστήρι της Ράμετ στις 30 Ιουνίου 1992, την επόμενη μέρα από τα εγκαίνια του νέου ναού. Από τότε, η μνήμη του Αγίου Γελάσιου τιμάται στις 30 Ιουνίου.
Σήμερα η Μονή Ράμετ είναι γυναικεία. Η τίμια κεφαλή του Αγίου βρέθηκε θαυματουργικά τον 20ό αιώνα και εκτίθεται για προσκύνηση στον κεντρικό ναό. Λείψανά του βρίσκονται σε πολλά προσκυνητάρια σε όλη τη Ρουμανία και είναι πηγή πολλών θαυμάτων.
Μεταξύ των θαυμάτων που αποδόθηκαν σε αυτόν:
Μια γυναίκα, η Μαρία από το Νεγκρέστι-Οας, είδε στον ύπνο της ένα περιστέρι που της είπε να πάει στη Μονή Ράμετ και να προσκυνήσει τα λείψανα του Αγίου. Όταν το έκανε, θεραπεύτηκε από επιληψία.
Η Ελισάβετ από την Αλμπίνα, της οποίας το χέρι ήταν παράλυτο, θεραπεύτηκε με προσευχή και δάκρυα στα λείψανά του.
Ένας άθεος από το χωριό Κοκόρα, παράλυτος, μεταφέρθηκε με βοϊδάμαξα στο μοναστήρι και, με πίστη και προσευχή, θεραπεύτηκε και γύρισε υγιής στο σπίτι του.
