Μνήμη της επενεχθείσης ημίν φοβεράς απειλής και ανάγκης, εν τη των βαρβάρων επιδρομή, 5 Ιουνίου
Επιδρομή κατά της Κωνσταντινουπόλεως (5 Ιουνίου)
Τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ μνημονεύομεν τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῇ καθ’ ἡμᾶς ἐπιθέσει διὰ φοβερῶν ἀπειλῶν καὶ βιαιοτάτης βαρβαρικῆς ἐπιδρομῆς, ὅτε πάντες ἡμεῖς, οἳ ἐδικαίως ἔμελλε να αἰχμαλωτισθῶμεν καὶ παραδοθῆναι εἰς μαχαίρας, ἐλυτρώθημεν διὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἐσπλαγχνίσθη ἡμᾶς τοὺς ἀπελπισμένους.
Δεν είναι γνωστό σε ποια συγκεκριμένη βαρβαρική επιδρομή αναφέρεται η παρούσα μνήμη, αλλά είναι φανερό πως καθιερώθηκε αυτή η ανάμνηση τη σημερινή ημέρα λόγω κάποιας επιδρομής εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως, κατά την οποία οι κάτοικοι της Πόλεως, ενώ ευρίσκοντο σε απόγνωση, διεσώθησαν κατά θαυμαστό τρόπο με το έλεος του Θεού.
Η Κωνσταντινούπολη υπέστη πολλές επιθέσεις πριν από τον 9ο–10ο αιώνα, εποχή κατά την οποία συντάχθηκε η συγκεκριμένη καταχώριση στο Συναξάριον Κωνσταντινουπόλεως. Πιθανόν να αναφέρεται στην αποτροπή της εισβολής των Αβάρων το έτος 619, η οποία, κατά το Χρονικόν Πασχάλιον, απετράπη την 5η Ιουνίου. Θα μπορούσε επίσης να αφορά την ρωσική επιδρομή του 941. Μάλλον δεν σχετίζεται με την αραβορωσική επίθεση του 860, διότι αυτή τιμάται στις 25 Ιουνίου.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει για το γεγονός αυτό: «Tη αυτή ημέρα μνήμη της μετά φιλανθρωπίας επενεχθείσης ημίν φοβεράς απειλής και ανάγκης, εν τη των βαρβάρων επιδρομή, ότε μέλλοντας πάντας ημάς υπ’ αυτών δικαίως αιχμαλωτίζεσθαι, και φόνω μαχαίρας παραδίδοσθαι, ο οικτίρμων και φιλάνθρωπος Θεός διά σπλάγχνα ελέους αυτού, παρ’ ελπίδα πάντας ημάς ελυτρώσατο».
