Άγιος Λεονόρος επίσκοπος της Ουαλίας, 1 Ιουλίου
Ο Άγιος Λεονόρος (Leonorus, Leonorious, Leonorius, Léonor, Lunaire) γεννήθηκε στην Ουαλία και ήταν γιος του βασιλιά Ουέλ Α΄ και της Αγίας Κουπαΐας (ή Πομπηίας του Λανγκόα). Χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Άγιο Δουβρίκιο (Dubricius). Ίδρυσε μοναστήρι στο Ποντουάλ, νότια του Λοκτυντύ στη Βρετάνη. Λέγεται πως έκανε θαύματα, όπως το ότι κρέμασε το πανωφόρι του πάνω σε μια ηλιαχτίδα. Κοιμήθηκε γύρω στο 570. Η μνήμη του τιμάται την 1η Ιουλίου.
Αφήγηση από τους Μοναχούς του Ράμσγκειτ
Οι μοναχοί της Μονής του Αγίου Αυγουστίνου στο Ράμσγκειτ (1921) αναφέρουν ότι ο Άγιος Λεονόρος ήταν γιος του βασιλιά Ουέλ της Βρετάνης, αλλά γεννήθηκε στην Αγγλία. Σπούδασε κοντά στον Άγιο Ίλτυντ και χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον Άγιο Δουβρίκιο στο Καερλεόν. Πέρασε στη Βρετάνη, που τότε διοικούσε ο αδελφός του, και ίδρυσε μοναστήρι. Έζησε μια ευλογημένη ζωή και πέθανε άγια περί το 560 μ.Χ.
Αφήγηση του Ρόμπερτ Όουεν
Ο Ρόμπερτ Όουεν (†1902) γράφει πως ο Λεονόρος ήταν γιος του ευγενούς Χλοέλοκ και της Άλμα-Πόμπα στην Ουαλία. Ήταν μαθητής του Αγίου Ίλτυντ και χειροτονήθηκε από τον Άγιο Δουβρίκιο. Ξεκίνησε για την Αρμορική (Βρετάνη) με πολλούς μοναχούς, αλλά τους έπιασε καταιγίδα και αναγκάστηκαν να ρίξουν τα πάντα στη θάλασσα – ακόμα και την Αγία Τράπεζα. Σύμφωνα με το θρύλο, δύο κατάλευκα περιστέρια τους την έφεραν πίσω. Στη Βρετάνη, ένας λευκός σπουργίτης με ένα στάχυ στο ράμφος του, τους οδήγησε σε εύφορη γη. Εκεί καλλιέργησαν σιτάρι. Ο Λεονόρος βρήκε εκεί και έναν χρυσό κριό που είχε αποκαλυφθεί από τις τυφλοπόντικες και τον δώρισε στον βασιλιά Χιλδεβέρτο της Γαλλίας. Ο βασιλιάς, εντυπωσιασμένος, του χάρισε γη τόσο όσο μπορούσε να φτάσει ο ήχος της καμπάνας του από έναν λόφο. Ο Άγιος προστάτεψε τον Ιντουάλ (τον μελλοντικό Άγιο Ιουδικαέλ) από τον αιμοβόρο Κόμη Κονομαρό, ο οποίος πέθανε με φρικτό τρόπο όταν τον χτύπησε.
Αφήγηση του Άλμπαν Μπάτλερ
Σύμφωνα με τον Άλμπαν Μπάτλερ, ο Άγιος Λεονόρος καταγόταν από ευγενή οικογένεια της Ουαλίας και σπούδασε κοντά στον Άγιο Ίλτυτ. Μεταφέρθηκε στην περιοχή της Δομνόνια (στη Βρετάνη) και ίδρυσε μοναστήρι ανάμεσα στους ποταμούς Ρανσέ και Αργκενόν, σε γη που του έδωσε ο άρχοντας Ιωνάς. Οι αρετές του κέντρισαν το ενδιαφέρον του βασιλιά Χιλδεβέρτου, ο οποίος τον κάλεσε στο Παρίσι και τον τίμησε μαζί με τη σύζυγό του Ουλτρογόθα. Κατά την επιστροφή του, ο Άγιος έμαθε πως ο Ιωνάς δολοφονήθηκε από τον τύραννο Κονομαρό. Πρόλαβε όμως να σώσει τον γιο του Ιωνά, Ιουδυάλ, και τον φυγάδευσε στην Αγγλία. Ο Ιουδυάλ επέστρεψε αργότερα και ανέκτησε την κληρονομιά του. Ο Άγιος χαρακτηρίζεται επίσκοπος, αν και δεν είχε συγκεκριμένη επισκοπή – στην τότε Βρετάνη ήταν σύνηθες να δίδεται ο τίτλος αυτός σε ηγουμένους. Ο τάφος του βρίσκεται στο Σαιν-Λουνέρ, κοντά στο Σαιν-Μαλό, και τα λείψανά του βρίσκονται σε λειψανοθήκη. Η μνήμη της ανακομιδής των λειψάνων του είναι στις 13 Οκτωβρίου, αλλά τιμάται κυρίως την 1η Ιουλίου.
