Ιερομάρτυρες Νικόλαος και ο υιός του Χαμπίμπ, 16 Ιουλίου
Ο Πατριάρχης Αντιοχείας και πάσης Ανατολής Ιωάννης Ι΄, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας που τέλεσε με την ευκαιρία της εορτής του Γενεθλίου της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή Σαιντανάγια στη Συρία (9/8/2023), δήλωσε ότι οι συνεδριάσεις της Αγίας Συνόδου θα ξεκινήσουν επισήμως στις 18 Οκτωβρίου 2023, κατά τις οποίες θα τεθούν πολλά θέματα προς συζήτηση. Ένα από τα σημαντικότερα θέματα είναι ότι η Αγία Σύνοδος προσανατολίζεται προς την αγιοκατάταξη των Ιερομαρτύρων π. Νικολάου Χάσι και του υιού του π. Χαμπίμπ Χάσι, δύο Δαμασκηνών ιερέων που μαρτύρησαν για την πίστη τον περασμένο αιώνα.
Ο π. Νικόλαος, ως λαϊκός, υπήρξε αγωνιστής για την επιστροφή του Πατριαρχείου Αντιοχείας, το οποίο βρισκόταν υπό ελληνική διοίκηση μετά το σχίσμα των Μελχιτών Καθολικών, στην αραβική διοίκηση, και δραστηριοποιήθηκε στην ίδρυση και ανάπτυξη σχολείων για την κοινότητα. Αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας και υπηρέτησε στην Αρχιεπισκοπή Δαμασκού. Ο Πατριάρχης Μελέτιος (Ντουμάνι) τον ανέθεσε ως επιτηρητή της Μητροπόλεως Μερσίνης, της οποίας ο επίσκοπος Αλέξανδρος (Ταχάν) είχε εγκαταλείψει λόγω της φτώχειας και των ταραχών που αντιμετώπιζε. Στη Μερσίνη, ο π. Νικόλαος κατάφερε να επανενώσει το διασκορπισμένο ποίμνιό του, να το φροντίσει και να ενισχύσει τους πιστούς που υπέφεραν από διωγμούς και εθνοκαθάρσεις. Οι τουρκικές αρχές απογοητεύτηκαν από τον π. Νικόλαο και, βασιζόμενες σε συκοφαντίες, τον συνέλαβαν και, αφού τον βασάνισαν, τον μαρτύρησαν.
Ο π. Χαμπίμπ, ο πρωτότοκος υιός του π. Νικολάου, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του. Παρά την επιτυχία του στον εμπορικό τομέα, αποφάσισε να χειροτονηθεί ιερέας και υπηρέτησε ως ιερέας στη Δαμασκό και στο Κάιρο. Η διακονία του ξεχώριζε για τη ζωή προσευχής, την αφοσίωση στη διαποίμανση των πιστών με αγάπη και αυταπάρνηση, και την εγγύτητά του στους φτωχούς, τους οποίους φρόντιζε σαν να ήταν μέλη της οικογένειάς του, τους έτρεφε με τα τρόφιμα και τα χρήματα που του έστελναν τα αδέρφια του για να τους βοηθήσει, καθώς ο ίδιος ζούσε στη φτώχεια. Η ζωή του επισφραγίστηκε με το μαρτύριο στο Όρος Χερμών (Τζαμπάλ αλ-Σέιχ), όπου λαθρέμποροι τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου επειδή ήταν Χριστιανός ιερέας, εκπληρώνοντας την επιθυμία του να μιμηθεί τον πατέρα του. Οι πιστοί μετέδωσαν τις διηγήσεις αυτών των δύο ιερέων που παραμένουν ζωντανοί στη μνήμη της Αντιόχειας, διότι «το αίμα τους επιβεβαίωσε ότι το Άγιο Πνεύμα κατοικεί εντός τους και ότι διά της αγάπης υπερέβησαν το εμπόδιο του γήινου σώματος και έγιναν μορφές φωτεινές».
Σήμερα, αν η Αγία Σύνοδος αποφασίσει να ανακηρύξει την αγιότητά τους, το πράττει «υπακούοντας σε Εκείνον του οποίου κατέστησαν άξιοι». Με την ανακήρυξη της αγιότητάς τους, η Αγία Σύνοδος προβάλλει ενώπιον του ποιμνίου και των πιστών, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, την εικόνα ενός έγγαμου ιερέα στον οποίο η Εκκλησία ανέθεσε να ποιμάνει μια επισκοπή την οποία ο επίσκοπός της αρνήθηκε να ποιμάνει και εγκατέλειψε όταν οι πόροι λιγόστεψαν και οι δυσκολίες αυξήθηκαν. Την ποίμανε σαν να ήταν η μικρή του οικογένεια. Αυτός και οι υιοί του έζησαν μέσα σε αυτήν και ανάμεσα στον λαό της και πέθαναν γι’ αυτήν.
Η Αγία Σύνοδος προβάλλει επίσης την εικόνα του υιού που εγκατέλειψε την κοσμική επιτυχία για να μιμηθεί τον πατέρα του και να γίνει ποιμένας ψυχών, υπηρετώντας τους φτωχούς σαν να ήταν μικρή οικογένειά του και μοιραζόμενος μαζί τους τα αγαθά του ίδιου και της οικογένειάς του. Τους διακονούσε σαν να ήταν κύριοί του, χωρίς να νοιάζεται για τα χρήματα ή το μέλλον, αλλά στηριζόμενος στο έλεος και τη γενναιοδωρία του Θεού, ο οποίος στεφάνωσε τη ζωή του με το στεφάνι του μαρτυρίου. Ίσως η Αγία Σύνοδος, με την προσπάθειά της να ανακηρύξει την αγιότητα των Ιερομαρτύρων πατέρων Νικολάου και Χαμπίμπ, μετά την ανακήρυξη του Ιερομάρτυρος Ιωσήφ του Δαμασκηνού, επιθυμεί να τονίσει ότι η αγιότητα δεν περιορίζεται στους μοναχούς, αλλά υπάρχει και εκτός των μοναστηριών, και ότι η οικογένεια που είναι ειλικρινά αφιερωμένη στον Χριστό είναι επίσης τόπος αγιότητας όπως κάθε άλλος.
