Άγιος Λεόνιδας του Ουστνεντούμσκι, 17 Ιουλίου
Ο Άγιος Λεόνιδας αρχικά δεν ακολούθησε τη συμβουλή αυτού του οράματος, θεωρώντας το απλά ένα όνειρο και θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο. Πήγε στη Μονή Κόζε, όπου δέχτηκε το μοναχικό σχήμα και πέρασε περίπου τρία χρόνια εργάζοντας και ασκούμενος.
Το θαυμαστό όραμα επαναλήφθηκε, και στον Άγιο Λεόνιδα συστήθηκε να μην αντισταθεί στο θέλημα του Θεού. Τότε ο σεβάσμιος αναχώρησε για το ερημητήριο Μορζέβσκ και, μετά από έναν χρόνο, ενημέρωσε τον ηγούμενο Κορνήλιο (1599-1623) για την εντολή της Μητέρας του Θεού. Λαμβάνοντας από τον ηγούμενο ευλογία και την εικόνα της Οδηγήτριας, ο μοναχός έφτασε στον ποταμό Λουζ, κοντά στο όρος Τούριν, 80 βέρστ από την πόλη Ουστιούγκ, και έχτισε μια καλύβα από κλαδιά. Οι ντόπιοι, φοβούμενοι ότι η γη τους θα καταληφθεί για τη μονή του Αγίου, τον ανάγκαζαν να μετακινηθεί πιο πάνω στον ποταμό, σε μια βαλτώδη και έρημη περιοχή.
Σε απόσταση 30 βέρστ από την πόλη Λαλσκ, ο γέροντας έχτισε έναν κελλί και άρχισε να κατασκευάζει τη μονή. Για την αποξήρανση των βαλτών, ο ασκητής έσκαψε τρεις διώρυγες, περίπου 2 χιλιομέτρων η κάθε μία: από τον ποταμό Λουζ στη Μαύρη Λίμνη, από τη Μαύρη Λίμνη στην Αγία Λίμνη και από εκεί στον Μαύρο Ρεύμα. Κατά τη διάρκεια αυτής της σκληρής εργασίας, τον δάγκωσε δηλητηριώδες φίδι. Εμπιστευόμενος το θέλημα του Θεού, ο Άγιος Λεόνιδας αποφάσισε να μην αναζητήσει ιατρική βοήθεια ούτε να σκεφτεί τις συνέπειες. Πήγε να κοιμηθεί και ξύπνησε υγιής. Ευχαριστώντας τον Κύριο για το έλεός Του, ονόμασε τη διώρυγα «Νεντούμαγια Ρέκα» («Απρογραμμάτιστος Ποταμός») και τη μονή «Ουστνεντούμσκι» («Το στόμιο του Νεντούμαγια»).
Με την ευλογία του Μητροπολίτη Φιλάρετου του Ροστόβ (μετέπειτα Πατριάρχη Πασών των Ρωσιών, 1619-1633), ο Άγιος Λεόνιδας χειροτονήθηκε ιερομόναχος το 1608. Στον νεόδμητο ναό προς τιμήν της Εισόδου της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Ναό, ο ιερομόναχος Λεόνιδας τοποθέτησε την εικόνα της Οδηγήτριας, όπως του υπέδειξε η Μητέρα του Θεού. Λόγω των δύσκολων εργασιών του στα σύνορα, στην περιοχή που ονομαζόταν «Λουζσκ Πέρμτσα» — «η τσέπη των άγριων Περμιάνων» — ο Άγιος Λεόνιδας τιμάται ως ένας από τους πρώτους φωτιστές αυτών των απομακρυσμένων τόπων.
Ο μοναχός αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες με τις σκληρές και αφιλόξενες δυνάμεις της φύσης. Παρά το ότι το σύστημα διωρύγων είχε αποξηράνει τα βαλτώδη μέρη, σε περιόδους πλημμυρών ο ποταμός Λουζ έπνιγε τη μονή. Προς το τέλος της ζωής του, ο ακούραστος εργάτης ξεκίνησε οικοδομικά έργα σε μια χερσόνησο στη Μαύρη Λίμνη. Στο νέο αυτό σημείο χτίστηκε και αγιάστηκε εκκλησία το 1652. Ο Άγιος Λεόνιδας κοιμήθηκε σε ηλικία 100 ετών, στις 17 Ιουλίου 1654. Κηδεύτηκε στον ναό της μονής, όπου για μεγάλο διάστημα διατηρούνταν το τραχύ και βαρύ πουκάμισο από τρίχες, μνημείο των ασκητικών κόπων του αγίου.
