Το Θαύμα της Καλινόβκα με τον Αιματοβαμμένο Σταυρό το 1923, 7 Ιουλίου
Στη Σοβιετική Ένωση, η κυβέρνηση ήθελε να καταργήσει κάθε πίστη σε θαύματα που εναντιώνονταν στον μαρξιστικό αθεϊσμό. Για αυτό το λόγο, στις 1 Μαρτίου 1919 εξέδωσε διάταγμα για την «ολοκληρωτική εξάλειψη του λατρευτικού σεβασμού σε σώματα και μούμιες», με εντολή να εκτεθούν δημόσια τα λείψανα των αγίων ώστε να αποδειχθούν ψεύτικα (για να καταρριφθεί η πίστη ότι τα σώματα των αγίων διατηρούνται θαυματουργικά). Το 1918 υπήρξαν ακόμα και φωνές να απαγορευτεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας λόγω της θαυματουργικής της φύσης, όπως πιστεύουν οι Ορθόδοξοι και Καθολικοί.
Ένα από τα πιο γνωστά θαύματα συνέβη στο χωριό Καλινόβκα κοντά στη Βίννιτσα της Ουκρανίας. Στις 7 Ιουλίου 1923, μια ομάδα έφιππων αστυνομικών ήρθε στο χωριό για να κλείσει την τοπική εκκλησία, αλλά αντιμετώπισαν εχθρικό πλήθος. Η πρόθεση ήταν να κάνουν τον κόσμο να υπογράψει ένα «ομόφωνο αίτημα» για το κλείσιμο της εκκλησίας, αλλά τους υποδέχτηκαν γυναίκες που φώναζαν: «Κλείστε πρώτα τις συναγωγές, αν δεν τις χρειάζεστε. Εμείς θέλουμε να κρατήσουμε τις εκκλησίες μας…» Εργάτες και χωρικοί ήρθαν να διαμαρτυρηθούν, με αποτέλεσμα ο κομμισάριος να διατάξει την αποχώρηση των στρατιωτών.
Το πλήθος ήταν τόσο μεγάλο που η αστυνομία δεν μπόρεσε να περάσει και τελικά υποχώρησε. Λίγο μακριά από την εκκλησία υπήρχε ένας παραδοσιακός ξύλινος Σταυρός σε ένα σταυροδρόμι. Οι αστυνομικοί, απογοητευμένοι, πυροβόλησαν τον Σταυρό, πάνω στον οποίο κρεμόταν μια εικόνα του Χριστού από μέταλλο βαμμένη με λάδι. Μια σφαίρα χτύπησε την πλευρά του Χριστού και ξαφνικά άρχισε να ρέει αίμα από την τρύπα! Ένας αστυνομικός έχασε τον έλεγχο και έπεσε από το άλογό του, ενώ οι υπόλοιποι τράπηκαν σε φυγή. Ο κόσμος γονάτισε και προσευχήθηκε μπροστά στον αιμορραγούντα Σταυρό.
Η είδηση διαδόθηκε και χιλιάδες άνθρωποι ήρθαν να το δουν. Μέχρι το βράδυ, 30.000 άνθρωποι προσεύχονταν εκεί. Μαζί τους ήρθαν και ειδικές δυνάμεις «Τσον», αλλά τα άλογά τους τρόμαξαν και τράπηκαν σε φυγή παρά τις προσπάθειες των ιππέων να τα σταματήσουν. Ένας εργάτης Εβραίος, η γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά ζήτησαν να βαπτιστούν στην Ορθόδοξη Εκκλησία μπροστά στο πλήθος.
Το αίμα συνέχισε να ρέει για πολλές μέρες. Αργότερα ήρθαν άλλοι αστυνομικοί με διαταγές να κόψουν τον Σταυρό, αλλά κάθε φορά αποτύγχαναν ισχυριζόμενοι ότι κάποια δύναμη τους εμπόδιζε να πλησιάσουν. Ο τοπικός κομμουνιστικός τύπος προσπάθησε να εξηγήσει το γεγονός λέγοντας ότι υπήρχε νερό μέσα στον ξύλινο σταυρό πίσω από το μεταλλικό άγαλμα και πως όταν η σφαίρα χτύπησε το μέταλλο, το σκουριασμένο νερό που είχε κοκκινίσει έτρεξε. Ο κόσμος έφερνε δικούς του σταυρούς, προσευχόταν και έβρεχε μαντίλια στο θαυματουργό αίμα. Τέσσερις μέρες και νύχτες έψαλλαν ύμνους και άναβαν κεριά. Οι ιερείς απουσίαζαν από φόβο. Πολλοί άθεοι φέρεται να έγιναν χριστιανοί μετά από αυτό. Ένας Εβραίος γιατρός πήρε δείγματα για ανάλυση και είπε: «Θα σας πω την αλήθεια. Είναι ανθρώπινο αίμα!»
Στην πρώτη ευκαιρία, οι Σοβιετικοί κατέστρεψαν τον αιμορραγούντα Σταυρό και τους γύρω σταυρούς. Αργότερα, αναφέρθηκε ότι μια επιτροπή ειδικών δήλωσε πως το υγρό που έβγαινε δεν ήταν αίμα. Η εφημερίδα Εβέστια έγραψε πως «οι στρατιώτες πυροβολούσαν για πλάκα χωρίς στόχο και μια άσκοπη σφαίρα χτύπησε τον σκουριασμένο ‘μέταλλο-Χριστό’. Υγρασία βγήκε από το ‘τραύμα’ μαζί με τη σκουριά.» Οι άνθρωποι που είχαν συγκεντρωθεί εκεί περιγράφηκαν αργότερα ως μέθυσοι, ανόητοι και απατεώνες, ενώ υποστήριξαν πως το φίλημα του Σταυρού προκάλεσε επιδημία σύφιλης και κλοπές.
Μετά από αυτό το θαύμα, οι εργάτες και οι χωρικοί έγιναν πιο θαρραλέοι, έβγαλαν τις κρυμμένες εικόνες τους και τις κρέμασαν στα σπίτια τους, παρά τις απειλές των κομμουνιστών. Από τότε, κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται στις 7 Ιουλίου για λιτανεία με τον Άγιο Σταυρό. Το 2008 παρευρέθηκαν 11.000 άνθρωποι.
