Άγιος Σύμμαχος Πάπας της Ρώμης, 19 Ιουλίου
Ο Πάπας Σύμμαχος (πέθανε στις 19 Ιουλίου 514) ήταν επίσκοπος Ρώμης από τις 22 Νοεμβρίου 498 μέχρι τον θάνατό του στις 19 Ιουλίου 514. Η παποσύνη του σημαδεύτηκε από ένα σοβαρό σχίσμα, καθώς υπήρξε διαφωνία για το ποιος είχε εκλεγεί πάπας από την πλειοψηφία του ρωμαϊκού κλήρου.
Πρώιμη ζωή
Γεννήθηκε στο νησί της Σαρδηνίας στη Μεσόγειο, τότε υπό την κυριαρχία των Βανδάλων. Ήταν γιος του Φορτουνάτου. Ο ιστορικός Τζέφρι Ρίτσαρντς σημειώνει ότι γεννήθηκε ως ειδωλολάτρης και ήταν «ίσως ο πιο ξένος από όλους τους Οστρογοτθικούς πάπες», καθώς οι περισσότεροι προέρχονταν από αριστοκρατικές οικογένειες. Ο Σύμμαχος βαφτίστηκε στη Ρώμη, όπου και έγινε αρχιδιάκονος της Ρωμαϊκής Εκκλησίας υπό τον Πάπα Αναστάσιο Β' (496–498).
Παποσύνη
Ο Σύμμαχος εξελέγη πάπας στις 22 Νοεμβρίου 498 στη Βασιλική του Λατεράνου. Την ίδια μέρα, ο αρχιερέας της Σάντα Πρασέδε, Λαυρέντιος, εξελέγη επίσης πάπας στη Βασιλική της Αγίας Μαρίας από αντίπαλη μερίδα με φιλοβυζαντινές τάσεις, που υποστηριζόταν από τον Αναστάσιο, αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι δύο πλευρές συμφώνησαν να ζητήσουν τη μεσολάβηση του Γότθου βασιλιά Θεοδώριχου του Μεγάλου. Ο Θεοδώριχος αποφάσισε υπέρ αυτού που είχε εκλεγεί πρώτος και είχε τους περισσότερους υποστηρικτές – μια καθαρά πολιτική απόφαση. Έρευνα που έγινε υποστήριξε τον Σύμμαχο, και η εκλογή του κρίθηκε έγκυρη. Ωστόσο, ένα παλιό έγγραφο γνωστό ως "Λαυρεντιανό Απόσπασμα" ισχυρίζεται ότι η απόφαση αγοράστηκε με δωροδοκία, ενώ ο διάκονος Ενώδιος του Μιλάνου αναφέρει ότι μοιράστηκαν 400 σόλιδοι σε ισχυρά πρόσωπα.
Πρώτη Ρωμαϊκή Σύνοδος (499)
Ο Σύμμαχος συγκάλεσε σύνοδο στη Ρώμη την 1η Μαρτίου 499, με 72 επισκόπους και όλο τον ρωμαϊκό κλήρο. Ο Λαυρέντιος παρέστη και του ανατέθηκε η επισκοπή της Νουκερίας στην Καμπανία. Η "Λαυρεντιανή Πηγή" λέει πως αναγκάστηκε να πάει εκεί με απειλές. Η σύνοδος επίσης αποφάσισε ότι όποιος κληρικός προσπαθούσε να αποκτήσει ψήφους για τη διαδοχή του πάπα όσο ο τελευταίος ήταν ζωντανός, ή έκανε διαβουλεύσεις προς αυτό το σκοπό, έπρεπε να καθαιρείται και να αφορίζεται.
Σύνοδος Αρίμινο (501–502)
Το 501, ο γερουσιαστής Ρούφιος Φεστίνος κατηγόρησε τον Σύμμαχο για εορτασμό του Πάσχα σε λάθος ημερομηνία. Ο Θεοδώριχος τον κάλεσε στο Αρίμινο (Ρίμινι), αλλά όταν ο Σύμμαχος έφτασε, του ανακοινώθηκαν και άλλες κατηγορίες, όπως ανηθικότητα και κατάχρηση εκκλησιαστικής περιουσίας. Τρομοκρατημένος, ο Σύμμαχος έφυγε κρυφά τη νύχτα. Αυτό θεωρήθηκε ως ομολογία ενοχής. Ο Λαυρέντιος επέστρεψε στη Ρώμη με τη στήριξη των οπαδών του, αλλά σημαντικός αριθμός κληρικών αρνήθηκε να τελέσει κοινωνία μαζί του. Ο επίσκοπος Πέτρος του Αλτίνο διορίστηκε από τον Θεοδώριχο ως επισκέπτης και τέλεσε το Πάσχα του 502.
Δεύτερη Ρωμαϊκή Σύνοδος
Η σύνοδος, υπό την προεδρία των μητροπολιτών της Ιταλίας, συνεδρίασε στη Σάντα Μαρία Ματζόρε. Η παρουσία του Πέτρου του Αλτίνο ως επισκέπτη δημιούργησε ένταση. Ο Σύμμαχος υποστήριξε ότι αυτό υπέβαλλε πως η παπική έδρα ήταν κενή, και έτσι ο ίδιος θεωρείτο ένοχος από πριν. Ξέσπασαν ταραχές στη Ρώμη, και οι περισσότεροι επίσκοποι ζήτησαν μεταφορά της συνόδου στη Ραβέννα.
Τρίτη Ρωμαϊκή Σύνοδος
Ο Θεοδώριχος αρνήθηκε τη μεταφορά και διέταξε επανάληψη της συνόδου την 1η Σεπτεμβρίου, εξασφαλίζοντας την ασφάλεια των μελών της. Κατά την επανέναρξη, κατατέθηκε έγγραφο που έλεγε ότι ο βασιλιάς ήδη γνώριζε πως ο Σύμμαχος ήταν ένοχος, προκαλώντας μεγάλη αναταραχή. Ο Σύμμαχος δέχτηκε επίθεση από όχλο καθ’ οδόν προς τη σύνοδο και κατέφυγε στον Άγιο Πέτρο. Οι φόνοι και οι βιαιότητες εκείνης της περιόδου περιγράφονται ζωντανά στην "Ζωή του Συμμάχου".
Τέταρτη Σύνοδος (Παλάμα, 502)
Η σύνοδος ζήτησε από τον Θεοδώριχο να διαλυθεί. Εκείνος επέμεινε να ολοκληρωθεί. Στις 23 Οκτωβρίου 502, οι επίσκοποι αποφάσισαν ότι δεν μπορούσαν να κρίνουν τον πάπα ως διάδοχο του Πέτρου, και άφησαν την κρίση στον Θεό. Όσοι είχαν αποκοπεί από την κοινωνία μαζί του έπρεπε να επανενωθούν, και όποιος κληρικός τελούσε λειτουργία χωρίς την άδειά του θα τιμωρούνταν.
Τέλος της Παποσύνης
Παρά τις αποφάσεις, ο Λαυρέντιος συνέχισε να ασκεί εξουσία στη Ρώμη για τέσσερα χρόνια. Η διαμάχη μεταξύ των δύο πλευρών συνεχίστηκε με βία και διπλωματία. Δημιουργήθηκαν πλαστά έγγραφα, οι λεγόμενες «συμμαχιανές πλαστογραφίες», για να στηρίξουν το επιχείρημα ότι ο πάπας δεν μπορούσε να δικαστεί. Τελικά, το 506 ο Θεοδώριχος απέσυρε την υποστήριξή του από τον Λαυρέντιο και του διέταξε να παραδώσει τις εκκλησίες της Ρώμης στον Σύμμαχο.
Το 513, ο επίσκοπος Καισάριος της Αρλ επισκέφτηκε τον Σύμμαχο και έλαβε παλλάδιο. Ο Σύμμαχος επίσης προσέφερε βοήθεια σε καθολικούς επισκόπους της Αφρικής και της Σαρδηνίας που είχαν εξοριστεί από τους Αρειανούς Βανδάλους, καθώς και σε αιχμαλώτους της Άνω Ιταλίας.
Θάνατος
Ο Σύμμαχος πέθανε στις 19 Ιουλίου 514 και θάφτηκε στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Βασίλεψε για δεκαπέντε χρόνια, επτά μήνες και είκοσι επτά μέρες.
