Άγιος Βανδρεγίσιος του Φοντενέλ, 22 Ιουλίου
Ο Άγιος Βανδρεγίσιος (αγγλικα:Wandregisel, γαλλικά: Wandrille, περ. 605–668 μ.Χ.) ήταν ένας Γαλάτης αυλικός, μοναχός και ηγούμενος.
Γεννήθηκε γύρω στο 605 κοντά στο Βερντέν, στην περιοχή της Αυστρασίας. Ήταν γιος του Ουαλχίσου (Walchisus), συγγενή του Πεπίνου του Λάντεν. Ο Βανδρεγίσιος μορφώθηκε στην αυλή των Φράγκων στο Μετς.
Ανήκε σε μια ομάδα νεαρών αυλικών, μαζί με τους Αουντουέν (Audoin) και Διδιέ του Καόρ (Didier of Cahors), οι οποίοι υπηρετούσαν τον βασιλιά Νταγκομπέρτο Α΄. Το 629, ο Βανδρεγίσιος εγκατέλειψε την αυλή και έγινε μοναχός στο Μονφόκον (Montfaucon), υπό την καθοδήγηση του Αγίου Βαλδέριχου (Balderic).
Έλαβε το μοναχικό κούρεμα χωρίς την άδεια που απαιτούταν για έναν αυλικό και κλήθηκε πίσω στο παλάτι να εξηγήσει αυτή την παράλειψη. Ο Νταγκομπέρτος τελικά ενέκρινε την απόφασή του.
Στη συνέχεια αποσύρθηκε για να ζήσει ως ερημίτης στην απόλυτη απομόνωση στο Saint-Ursanne, στην περιοχή Jura. Ακολουθούσε τις μοναστικές αρχές του Αγίου Κολουμβάνου και του μαθητή του Αγίου Ουρσικίνου, οι οποίοι είχαν ιδρύσει πολλά μοναστήρια στην περιοχή.
Το 635, επισκέφθηκε τη μονή του Αγίου Κολουμβάνου στο Bobbio της βόρειας Ιταλίας. Ήθελε να ταξιδέψει στην Ιρλανδία, αλλά μέχρι το 642 έφτασε μόνο ως τη μονή Romainmôtier, στην κοιλάδα του ποταμού Isère (Tarentaise).
Αφού χειροτονήθηκε, ίδρυσε τη Μονή Φοντενέλ (Fontenelle) στη Νορμανδία, σε γη που του παραχωρήθηκε μέσω του φίλου του, Αρχιεπισκόπου Αουντουέν της Ρουέν και του ευγενούς Ερχινώαλδου. Η μονή ακολουθούσε τον κανόνα του Αγίου Κολουμβάνου και εξελίχθηκε σε σημαντικό κέντρο μάθησης και πνευματικής καλλιέργειας.
Η μνήμη του τιμάται στις 22 Ιουλίου, ημέρα της κοίμησής του το έτος 668.
Πρωτοπόρος της άζυμης Ευχαριστίας
Ο Άγιος Βανδρεγίσιος θεωρείται πρωτοπόρος στη χρήση άζυμης Ευχαριστίας στη Δυτική Εκκλησία. Η χρήση λεπτών άζυμων δίσκων άρχισε να εξαπλώνεται στη Γαλλία, προκαλώντας διαμάχες.
Το 798, ο Αλκουΐνος της Υόρκης υποστήριξε τη χρήση της. Ο Ραβάνος Μάουρος επικαλέστηκε την Παλαιά Διαθήκη και την απαγόρευση ζυμωμένων προσφορών. Ωστόσο, ακόμη και μέχρι τον 11ο αιώνα, μοναχοί όπως ο Έκκαρδος Δ΄ του Σαιντ Γκάλεν (στη σημερινή Ελβετία) αντιστέκονταν σε αυτή την "καινοτομία".
Τιμή και Λείψανα
Κατά τις επιδρομές των Βίκινγκς, τα λείψανά του διασκορπίστηκαν και μοιράστηκαν σε διάφορες εκκλησίες, όπως στη μονή Saint-Pierre-au-Mont-Blandin στη Γάνδη (σημερινό Βέλγιο). Η τιμή του Αγίου είχε διαδοθεί στην Αγγλία ακόμη και πριν από τη Νορμανδική Κατάκτηση του 1066.
Τον 19ο αιώνα, διασώθηκε το κρανίο του, το οποίο είχε εντοπιστεί στη Λιέγη και επιστράφηκε στην αναστηλωμένη μονή όταν ο νέος ναός αφιερώθηκε το 1967. Σήμερα το λείψανο φυλάσσεται σε σύγχρονο λειψανοθήκη.
