Μετακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτη, 28 Ιουλίου

Ο Όσιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης, γιος του Μαξίμ και της Αικατερίνης Ιακώβ, γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου 1913 στην επαρχία Χοροντίστεα της Μολδαβίας. Κατά τη βάπτισή του έλαβε το όνομα του Προφήτη Ηλία (εορτή 20 Ιουλίου). Το 1914, ο πατέρας του σκοτώθηκε στον πόλεμο και λίγο αργότερα η μητέρα του πέθανε από ασθένεια, αφήνοντάς τον ορφανό. Τον μεγάλωσε η γιαγιά του, Μαρία, η οποία ήταν μοναχή και του μετέδωσε τη χριστιανική πίστη και τη δίψα για τον πνευματικό βίο. Όταν εκείνη εκοιμήθη το 1924, ο μικρός Ηλίας πήγε να ζήσει με άλλους συγγενείς. Από νεαρή ηλικία αγαπούσε τον Χριστό και την Εκκλησία και ποθούσε τη μοναχική ζωή.

Στις 15 Αυγούστου 1933, σε ηλικία είκοσι ετών, εισήλθε στη Μονή Νεάμτς. Εκεί, ανάμεσα στην ομορφιά των ιερών ακολουθιών, στη σιωπή των βουνών και υπό την καθοδήγηση πνευματικών γερόντων, αναπτύχθηκε πνευματικά. Αγαπούσε την προσευχή, τις αγρυπνίες, τη μελέτη των πνευματικών βιβλίων και την ησυχία, και σύντομα ξεπέρασε σε υπακοή, ταπείνωση και υπομονή ακόμη και παλαιότερους μοναχούς. Η αγάπη του για την πνευματική ανάγνωση τον οδήγησε να αναλάβει τη θέση του βιβλιοθηκάριου της μονής, βοηθώντας τους αδελφούς να βρίσκουν βιβλία που ενίσχυαν τη μετάνοια και την πνευματική τους πρόοδο.

Οι πνευματικοί του αγώνες κίνησαν το ενδιαφέρον του Αρχιμανδρίτη Βαλερίου Μόγκλαν, ο οποίος πρότεινε να λάβει το μοναχικό σχήμα. Στις 8 Απριλίου 1936 εκάρη μοναχός με το όνομα Ιωάννης. Από τότε εντατικοποίησε ακόμη περισσότερο τον πνευματικό του αγώνα, αντιμετωπίζοντας τους πειρασμούς των δαιμόνων και προοδεύοντας στη σωτηρία.

Το ίδιο έτος (1936), ο Άγιος Ιωάννης πραγματοποίησε προσκύνημα στους Αγίους Τόπους μαζί με δύο άλλους μοναχούς. Αποφάσισαν να παραμείνουν εκεί, όμως ένας εκ των συνοδών, ο μοναχός Δαμασκηνός, ασθένησε και χρειάστηκε να επιστρέψει στη Ρουμανία με τον μοναχό Κλαύδιο.

Αρχικά ο Άγιος Ιωάννης έζησε στη Βηθλεέμ, κοντά στη Μονή του Αγίου Σάββα, όπου υπήρχε από τον 16ο αιώνα ρουμανική μοναστική παρουσία. Εκεί αγωνίστηκε για σχεδόν δέκα έτη, διατελώντας επί επταετία βιβλιοθηκάριος της μονής.

Το 1945 αποσύρθηκε στην έρημο για ησυχαστική ζωή. Το 1947 χειροτονήθηκε ιερέας και έγινε ηγούμενος του ρουμανικού Κελλίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, κοντά στον Ιορδάνη. Πολλοί προσκυνητές τον επισκέπτονταν για εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία και πνευματική καθοδήγηση. Στον ελεύθερο χρόνο του έγραφε θρησκευτικά ποιήματα και ύμνους.

Ύστερα από πέντε χρόνια, με τον υποτακτικό του αποσύρθηκαν στην έρημο της Χοζεβά, κοντά στην Ιεριχώ, όπου έζησαν ασκητικά για οκτώ χρόνια σε σπηλιά στην οποία, κατά την παράδοση, προσευχόταν η Αγία Άννα.

Ο Άγιος Ιωάννης εκοιμήθη στις 5 Αυγούστου 1960, σε ηλικία 47 ετών, και ετάφη μέσα στη σπηλιά του. Στις 8 Αυγούστου 1980 τα λείψανά του βρέθηκαν άφθαρτα και ευωδιάζοντα. Σήμερα φυλάσσονται στη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου.

Το 1968 και 1970, εκδόθηκε το πνευματικό του έργο «Πνευματική Τροφή» σε δύο τόμους, με την ευλογία του Πατριάρχη Βενέδικτου Ιεροσολύμων. Ο Άγιος Ιωάννης Ιακώβ ανακηρύχθηκε Άγιος από το Πατριαρχείο Ρουμανίας το 1992.

Θαύματα του Αγίου Ιωάννου του Χοζεβίτη

1. Το 1980, ένας Έλληνας αρχιμανδρίτης από την Αμερική, που είχε γνωρίσει τον Άγιο όταν ήταν ζωντανός αλλά δεν γνώριζε για την κοίμησή του, τον είδε σε όραμα. Ο Άγιος τού είπε: «Αν θέλεις να με δεις, έλα στη σπηλιά της Αγίας Άννας, στην περιοχή του Ιορδάνη». Ένα μήνα αργότερα επισκέφθηκε τη Μονή του Αγίου Γεωργίου στη Χοζεβά. Με δική του επιμονή άνοιξαν τον τάφο του Αγίου και τότε ανακαλύφθηκαν τα άφθαρτα λείψανά του.

2. Ένας ιερέας που συμμετείχε στη μετακομιδή των λειψάνων του Αγίου από τη σπηλιά στη μονή, είδε τον Άγιο σε όραμα να του λέει ότι κάποιος είχε πάρει τρεις τρίχες από εκείνον και όφειλε να τις επιστρέψει. Όπως αποδείχθηκε, ο ίδιος ιερέας ήταν εκείνος που είχε πάρει τις τρίχες.

3. Το 1986, μία γυναίκα από την Κρήτη έστειλε μια χρυσή λαβίδα στη Μονή της Χοζεβά ως ευχαριστία για θαύμα του Αγίου. Ήταν βαριά άρρωστη, παράλυτη και άφωνη, σε κατάσταση ετοιμοθανάτου. Ο Άγιος εμφανίστηκε μπροστά της ντυμένος ιερέας, κρατώντας το Άγιο Ποτήριο, και της είπε: «Είμαι ο Άγιος Ιωάννης της Χοζεβά». Της προσέφερε τη λαβίδα στο στόμα και εξαφανίστηκε. Από εκείνη τη στιγμή η γυναίκα θεραπεύθηκε.