Άγιος Γερμανός, Επίσκοπος Αυξέρρης, 31 Ιουλίου
Ο Άγιος Γερμανός, Επίσκοπος Αυξέρρης (+448), γεννήθηκε γύρω στο 389 μ.Χ. στην Αυξέρρη της Γαλατίας, από την αριστοκρατική οικογένεια των Ρουστίκου και Γερμανίλλας. Έλαβε εξαιρετική παιδεία στις σχολές της Αρλ και της Λυών, και αργότερα σπούδασε ρητορική και αστικό δίκαιο στη Ρώμη, όπου υπηρέτησε με επιτυχία ως δικηγόρος. Η υψηλή του καταγωγή και τα προσόντα του τον έφεραν σε επαφή με το αυτοκρατορικό περιβάλλον, και παντρεύτηκε την Ευσταχία, γυναίκα υψηλής κοινωνικής θέσης. Ο αυτοκράτορας Ονώριος τον επέστρεψε στη Γαλατία, διορίζοντάς τον έναν από τους έξι δούκες που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση των γαλλικών επαρχιών, με έδρα την Αυξέρρη.
Η ζωή του άλλαξε όταν ο Επίσκοπος Άματος τον επέπληξε για την ανάρτηση κυνηγετικών τροπαίων σε δέντρο που ήταν αφιερωμένο σε ειδωλολατρική λατρεία. Ο Άματος, φοβούμενος την οργή του δούκα, διέταξε την κοπή του δέντρου και την καύση των τροπαίων. Ο Γερμανός, οργισμένος, σχεδίαζε να τον σκοτώσει, αλλά ο Άματος διέφυγε και ζήτησε από τον έπαρχο Ιούλιο να τον χειροτονήσει διάκονο. Όταν ο Άματος πέθανε, ο Γερμανός εξελέγη Επίσκοπος Αυξέρρης στις 7 Ιουλίου 418.
Ως Επίσκοπος, ο Γερμανός διακρίθηκε για τη σοφία του στη διοίκηση της επισκοπής. Διένειμε την περιουσία του στους φτωχούς, ασκήθηκε αυστηρά και ίδρυσε μεγάλο μοναστήρι αφιερωμένο στους Αγίους Κοσμά και Δαμιανό στις όχθες του ποταμού Γιόν. Από την ημέρα της χειροτονίας του μέχρι τον θάνατό του, για τριάντα χρόνια, δεν έφαγε ποτέ ψωμί από σιτάρι, κρασί, ξίδι, λάδι, όσπρια ή αλάτι. Άρχιζε κάθε γεύμα βάζοντας λίγη στάχτη στο στόμα του για να ανανεώσει το πνεύμα της μετάνοιας στην ψυχή του, και έτρωγε μόνο κριθάρι που ο ίδιος αλώνιζε και άλεθε. Έτρωγε μόνο το βράδυ, μερικές φορές στα μέσα της εβδομάδας, και συχνά μόνο την έβδομη ημέρα.
Φορούσε πάντα το ίδιο ένδυμα, ανεξαρτήτως εποχής, που αποτελούνταν από κάπα και χιτώνα, τα οποία δεν άλλαζε μέχρι να φθαρούν. Φορούσε πάντα τρίχινο ένδυμα κοντά στο δέρμα του. Το κρεβάτι του ήταν κλεισμένο με δύο σανίδες, στρωμένο με στάχτη, χωρίς μαξιλάρι, και καλυμμένο με σάκκο και μία κουβέρτα. Πάντα μετέφερε μαζί του λείψανα αγίων σε ένα μικρό κουτί, δεμένο με δερμάτινο κορδόνι. Πρόσφερε φιλοξενία σε όλους τους ανθρώπους, έπλενε τα πόδια των φτωχών και τους υπηρετούσε με τα ίδια του τα χέρια, ενώ ο ίδιος νηστεύε.
Ανακάλυψε τα μνήματα πολλών μαρτύρων, ιδιαίτερα πολλών που είχαν εκτελεστεί κατά την περίοδο των διωγμών του Αυρηλιανού, με τον Άγιο Πρίσκο, αλλιώς γνωστός ως Άγιος Βρύς, σε τόπο που ονομάζεται Κούσι, όπου τα σώματά τους είχαν ριχτεί σε πηγάδι ή λάκκο. Τα ανέσυρε και έχτισε προς τιμήν τους εκκλησία και μοναστήρι, που ονομάζεται μέχρι σήμερα "De Saints en Puy Saye".
Ο Γερμανός δώρισε όλες τις κτηματικές του περιουσίες στην Εκκλησία, αποτελούμενες από αρκετές ευχάριστες και ευρύχωρες έπαυλεις, που βρίσκονταν όλες δίπλα η μία στην άλλη. Επτά από αυτές τις έδωσε στην καθεδρική εκκλησία, δηλαδή το Αππονί, όπου είχαν ταφεί οι γονείς του στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη· το μικρό Βαρσύ, όπου βρισκόταν παλάτι· το μεγάλο Βαρσύ, το Τουσί, το Πουέι, το Μαρσινί και το Περινί. Τρεις τις εγκατέστησε στο Μοναστήρι των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού, δηλαδή το Μονσό, το Φοντενέ και το Μερίλ. Τρεις άλλες, που ονομάζονταν Γκάρσι, Κονκού και Μολίν, τις έδωσε στην εκκλησία που έχτισε προς τιμήν του Αγίου Μωρίσκου, που μέχρι σήμερα φέρει το όνομα του Αγίου Γερμανού.
Ο Άγιος Γερμανός κοιμήθηκε εν Κυρίω γύρω στο 442–448 μ.Χ. Η μνήμη του τιμάται στις 31 Ιουλίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
