Άγιος Ηλιόδωρος Επίσκοπο Αλτίνου, 3 Ιουλίου
Ο Άγιος Ηλιόδωρος ήταν Επίσκοπος Αλτίνου της Ιταλίας και θείος του Αγίου Νεποτιανού.
Ο Ηλιόδωρος (ιταλ. Sant'Eliodoro, πέθανε περίπου το 410 μ.Χ.) ήταν ο πρώτος επίσκοπος του Αλτίνου, τον 4ο αιώνα. Γεννήθηκε στη Δαλματία. Όπως και ο Χρωμάτιος, ήταν μαθητής του Βαλεριανού, επισκόπου του Ακυληίας.
Συνόδευσε τον Ιερώνυμο στο ταξίδι του στους Αγίους Τόπους και αναφέρεται στις επιστολές του Ιερώνυμου. Μετά τον θάνατο της μητέρας του, ο Ηλιόδωρος πήγε στην Ιταλία και χειροτονήθηκε επίσκοπος του Αλτίνου. Προσπάθησε να καταπολεμήσει την Αρειανική αίρεση στην επισκοπή του και συμμετείχε στην Αντιαρειανική Σύνοδο του Ακυληίας το 381 μ.Χ.
Ο Ηλιόδωρος χειροτόνησε διάκονο τον ανιψιό του Νεποτιανό, αφού εκείνος παραιτήθηκε από τη θέση του αξιωματικού στην αυτοκρατορική φρουρά.
Σύμφωνα με έναν θρύλο που γράφτηκε γύρω στον 10ο αιώνα —και περιλαμβάνει στοιχεία από βίους άλλων αγίων— ο Λιβέραλιος του Τρεβίζο μαθήτευσε στην πίστη κοντά στον Ηλιόδωρο. Ο θρύλος αναφέρει επίσης ότι, μπροστά στην αυξανόμενη πίεση από Αρειανούς και ειδωλολάτρες, ο Ηλιόδωρος παραιτήθηκε από την επισκοπή και αποσύρθηκε ως ερημίτης σε ένα έρημο νησί μέσα στις λιμνοθάλασσες κοντά στο Αλτίνο, παραδίδοντας την επισκοπή σ’ έναν άνδρα που λεγόταν Αμβρόσιος. Ο Λιβέραλιος, ανήσυχος για το αν ο Αμβρόσιος θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την άνοδο του Αρειανισμού, ξεκίνησε να βρει τον Ηλιόδωρο και να τον πείσει να επιστρέψει, αλλά πέθανε καθ’ οδόν και στη συνέχεια τιμήθηκε ως άγιος.
Τιμή και Λείψανα
Τα λείψανα του Αγίου Ηλιόδωρου μεταφέρθηκαν στο Αλτίνο κατά τις βαρβαρικές εισβολές και στη συνέχεια στο Τορτσέλλο, όπου φυλάσσονται σε τάφο μέσα στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Μαρίας της Κοιμήσεως (Santa Maria Assunta).
