Εύρεση των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Ευθυμίου του Θαυματουργού του Σούζνταλ, 4 Ιουλίου
Μετά την κοίμηση του Οσίου Αρχιμανδρίτου Ευθυμίου του Θαυματουργού και πολλών άλλων ηγουμένων της Ιεράς Μονής της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που βρίσκεται στην πόλη Σούζνταλ, ανέλαβε ηγούμενος ένας μοναχός της ίδιας μονής, ονόματι Κωνσταντίνος. Το 1501, με παραχώρηση Θεού, ξέσπασε φωτιά και η μονή καταστράφηκε.
Ο Κωνσταντίνος άρχισε να ανησυχεί μήπως στενοχώρησε, χωρίς να το θέλει, τον Όσιο Ευθύμιο, μήπως παρέβη τις εντολές ή τις παραδόσεις που εκείνος είχε θεσπίσει στη μονή και γι’ αυτό συνέβη η συμφορά. Όμως, ο Όσιος Ευθύμιος εμφανίστηκε σε όνειρο σε έναν από τους μοναχούς και του είπε:
«Αδελφέ! Πες στον αρχιμανδρίτη Κωνσταντίνο ότι δεν έχω τίποτα εναντίον του».
Ο μοναχός, μόλις ξύπνησε, πήγε στον ηγούμενο Κωνσταντίνο και του διηγήθηκε το όνειρο. Ο Κωνσταντίνος χάρηκε πολύ, αφού έλαβε συγχώρεση και ευχαρίστησε τον Θεό που εργάζεται θαυμαστά μέσω του Αγίου Του, του Οσίου Ευθυμίου. Λίγο καιρό μετά, ευσεβείς άνθρωποι έδωσαν χρήματα και υλικά στη μονή για να ξαναχτιστούν τα καμένα κελιά και ο Κωνσταντίνος τα έχτισε με βάση το παλιό σχέδιο.
Όταν πέθανε ο Κωνσταντίνος, τη θέση του πήρε ένας άλλος μοναχός, ονόματι Κύριλλος, που αργότερα έγινε αρχιεπίσκοπος της πόλης Ροστόφ. Ήταν άνθρωπος σοφός και φρόντισε να τηρούνται απαρέγκλιτα οι κανονισμοί και οι παραδόσεις της μοναστικής ζωής. Είχε μια καλή σκέψη για την εκκλησία: να χτίσουν έναν καινούριο και μεγαλύτερο ναό, αφού ο παλιός πέτρινος ναός, που είχε φτιάξει ο ίδιος ο Όσιος Ευθύμιος, είχε πλέον παλιώσει και ήταν μικρός.
Όλα αυτά έγιναν κατά παραχώρηση Θεού, ώστε να φανερωθεί η δόξα του Αγίου Του. Όπως λέει και το Ευαγγέλιο:
«Πόλη που είναι χτισμένη σε βουνό δεν μπορεί να κρυφτεί» (Ματθαίος 5,14),
και:
«Κανείς δεν ανάβει λυχνάρι για να το σκεπάσει» (Λουκάς 8,16· Ματθ. 5,15).
Έτσι, ήταν αδύνατο αυτό το λυχνάρι, ο Όσιος Ευθύμιος, να μείνει κρυμμένος μέσα στη γη για τόσα χρόνια.
Όταν άρχισε το σκάψιμο για τα θεμέλια του νέου ναού, οι εργάτες βρήκαν ένα φέρετρο περιτριγυρισμένο από τρεις πέτρες και σκεπασμένο με σανίδες. Ταράχτηκαν και ειδοποίησαν τον ηγούμενο Κύριλλο, ο οποίος διέταξε να χτυπήσουν το σήμαντρο (ξύλινο κάλεσμα μοναχών). Όλοι οι μοναχοί μαζεύτηκαν γύρω από τον τάφο, γεμάτοι χαρά. Ο Κύριλλος, μαζί με μερικούς μοναχούς, πήγε και ενημέρωσε τον επίσκοπο Συμεών για το θαυμαστό αυτό γεγονός.
Ο επίσκοπος δόξασε τον Θεό και είπε:
«Κύριε, τα έκρυψες αυτά από τους σοφούς και συνετούς και τα αποκάλυψες στα νήπια» (Ματθ. 11,25).
Λίγο αργότερα, ο επίσκοπος και όλοι οι κληρικοί πήγαν στη μονή και προσκύνησαν τον τάφο του Οσίου Ευθυμίου, ευχαριστώντας τον Θεό που δοξάζει τους αγίους Του. Όταν άνοιξαν το φέρετρο, είδαν το πρόσωπο του Αγίου φωτεινό και τα ρούχα του φαινόντουσαν σαν να είχαν φορεθεί μόλις την προηγούμενη μέρα! Ένα θαύμα πραγματικά! Παρόλο που είχαν περάσει πάνω από εκατό χρόνια, ούτε το σώμα του Αγίου είχε σαπίσει ούτε τα ρούχα του είχαν φθαρεί.
Αφού φίλησαν τα ιερά του λείψανα και έψαλαν ψαλμούς και ύμνους, τα τοποθέτησαν στον τοίχο του Ιερού Ναού της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όπου παραμένουν μέχρι σήμερα. Αυτό συνέβη στις 4 Ιουλίου του 1507.
