Εύρεση Ιερών Λειψάψων στην Παναγία της Λυκουρισιώτισσας στην Σκουτερά Αγρινίου, 6 Ιουλίου
Η αποκάλυψη των λειψάνων
Το 2010, ο φύλακας της Μονής, κυνηγός Χαράλαμπος Γιαννοκώστας (γνωστός ως Μπάρμπα-Χαράλαμπος), είδε σε όραμα την Παναγία ντυμένη στα μαύρα την παραμονή των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις 20 Νοεμβρίου. Του υπέδειξε το σημείο όπου ήταν κρυμμένα τα λείψανα και οι θησαυροί της Μονής. Του είπε να ανάψει τα καντήλια το πρωί και, καθώς θα πήγαινε για κυνήγι, να προσέξει γιατί κάτι θα χτυπήσει το αυτοκίνητό του· εκεί έπρεπε να σκάψει.
Πράγματι, έτσι έγινε. Ανασύρθηκε πρώτα ένα μεταλλικό κάλυμμα, μετά ένα ξύλινο, και κάτω από αυτό ανακαλύφθηκαν ιερά λείψανα και θησαυροί του μοναστηριού. Μεταξύ των λειψάνων ήταν εκείνα της Αγίας Κυριακής, του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτη, του Αγίου Μερκουρίου, του Αγίου Τρύφωνα, της Αγίας Παρασκευής, του Αγίου Παντελεήμονος, του Αγίου Χαραλάμπους, της Αγίας Μαρίνας και δύο ακόμη αγνώστων Αγίων. Βρέθηκαν επίσης ιερατικά άμφια και καντήλια.
Δεν είναι γνωστό πότε ιδρύθηκε ή πώς λειτούργησε αρχικά το Μοναστήρι της Παναγίας Λυκουρίσσης. Ωστόσο, η ιστορία του περιλαμβάνει συγκλονιστικά γεγονότα, όπως το ότι η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου και τα ιερά λείψανα Αγίων βρέθηκαν, με διαφορά αιώνων, από κυνηγούς.
Η πρώτη μαρτυρημένη αναφορά χρονολογείται στο 1638, κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν το χωριό Σκουτερά είχε μόλις δέκα σπίτια και ήταν χτισμένο απέναντι από τη σημερινή τοποθεσία της Μονής, ψηλά στα βουνά, για προστασία από τις επιδρομές.
Η θαυματουργή εύρεση της εικόνας
Το 1638, ένας κυνηγός ανακάλυψε την εικόνα της Παναγίας, την οποία φρουρούσε ένα άγριο σκυλί (γνωστό στα ελληνικά ως «ρίσσος»). Μόλις βρέθηκε η εικόνα, το ζώο έπεσε νεκρό. Από αυτό το περιστατικό φαίνεται να προέρχεται και το όνομα «Λυκουρίσσης», που πιθανώς συνδέει τις λέξεις «λύκος» και «ρίσσος» — και οι δύο παραπέμπουν σε άγριο σκύλο ή λύκο.
Θαυματουργές παρεμβάσεις
Το 1917, όταν μια θανατηφόρα επιδημία έπληξε το χωριό, οι κάτοικοι έκαναν λιτανεία με την εικόνα της Παναγίας Λυκουρίσσης, και από εκείνη τη στιγμή η πανώλη σταμάτησε. Συχνά επίσης, σμήνη από ακρίδες κατέστρεφαν τις καλλιέργειες· όμως, μόλις η εικόνα έβγαινε σε λιτανεία, τα έντομα εξαφανίζονταν. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, η Παναγία προστάτευσε και πάλι τον τόπο, παρόλο που τότε η Μονή κάηκε ολοσχερώς. Η εικόνα σώθηκε με ελαφρές φθορές στην πίσω πλευρά και το μοναστήρι χτίστηκε ξανά.
Ο Παπα-Γιάννης ο Εξορκιστής
Το ίδιο έτος, το 1917, κοντά στη Μονή υπηρέτησε για έναν χρόνο ο Παπα-Γιάννης ο Εξορκιστής. Είχε καταφύγει στην Ελλάδα από την Οδησσό, όπου οι κομμουνιστές είχαν σκοτώσει τη σύζυγό του, και επέστρεψε με τα δύο του παιδιά. Εκείνη την περίοδο τέλεσε έναν γνωστό εξορκισμό, με νηστεία και προσευχή 40 ημερών από ολόκληρο το χωριό. Αργότερα πήγε στην Πελοπόννησο και συνέχισε εκεί τη διακονία του. Προφήτευσε επίσης ότι:
«Μια μέρα, λείψανο Αγίου θα αποκαλυφθεί στη Μονή της Παναγίας της Λυκουρισσιώτισσας, και τότε η φήμη της θα εξαπλωθεί παντού.»
Εορτές της Μονής
Η Μονή πανηγυρίζει κάθε χρόνο στις 31 Αυγούστου, τελευταία ημέρα του εκκλησιαστικού έτους, εορτή της Καταθέσεως της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου, στην οποία είναι αφιερωμένος και ο ναός της. Επίσης, στις 6 Ιουλίου εορτάζεται η θαυμαστή εύρεση των ιερών λειψάνων των Αγίων, βρέθηκαν από κυνηγούς.
Στην πρώτη περίπτωση ένας κυνηγός βρήκε την εικόνα της Μονής να τη φυλάει ένας ρίσσος, δηλαδή ένα τρομακτικό άγριο σκυλί, το οποίο μόλις βρέθηκε η εικόνα άφησε την τελευταία του πνοή. Άλλωστε το όνομα «Λυκούρισση» προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων «λύκος» και «ρίσσος», που παραπέμπουν μαζί σε ένα εξαιρετικά άγριο ζώο.
Οι εικόνες των Αγίων, δε, βρέθηκαν από τον Μπάρμπα-Χαράλαμπο, φύλακα και εφημέριο του μοναστηριού,που ήταν κυνηγός και είδε σε όραμα μια μαυροντυμένη εκδοχή της Παναγίας να του υποδεικνύει το μέρος όπου θα έβρισκε τα λείψανα. Αυτό έγινε με μεγάλη λεπτομέρεια στο σημείο που θα άκουγε ένα χτύπο από το αυτοκίνητο με το οποίο θα πήγαινε για κυνήγι την επόμενη! Κάτι που συνέβη και το παρατήρησε μόνο ο ίδιος, ανακαλώντας το όραμα που είχε δει, για να βρει, αφού έσκαψε, αρχικά ένα μικρό μεταλλικό κάλυμμα κάτω από ένα άλλο ξύλινο και στη συνέχεια το θησαυρό της Μονής.
Δεν είναι γνωστό γιατί τα λείψανα, τα άμφια και οι εικόνες είχαν κρυφτεί, όμως η Παναγία φρόντισε ώστε να αποκατασταθούν όλα έπειτα από τέσσερις αιώνες, μέσα από απλούς και ευλαβείς ανθρώπους του τόπου. Λέγεται ακόμη ότι στο μέλλον, κοντά στη Μονή, θα αποκαλυφθεί και ολόκληρο το σώμα ενός Αγίου, την ώρα που ο Χριστός και η Παναγία θα ορίσουν.
