Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Σπυρίδωνα, 11 Αυγούστου

Ἔῤῥηξε παῖδας στρατιᾶς ἀλλοφύλων,

Πόλιν τ’ ἔσωσε Κερκύρας ὁ προστάτης.

Πρόκειται για την εκδίωξη των Αγαρηνών με θαυματουργικό τρόπο από τον Άγιο Σπυρίδωνα, όταν αυτοί απειλούσαν με ολοκληρωτική καταστροφή την Κέρκυρα το 1716 μ.Χ.

Το 1716 οι Τούρκοι είχαν θέσει την Κέρκυρα υπό στενή πολιορκία. Διέθεταν 50.000 στρατιώτες και μεγάλο αριθμό πλοίων που περικύκλωναν το νησί, αποκόπτοντάς το από ξηρά και θάλασσα.

Οι τουρκικές δυνάμεις είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στα μακρινά τείχη της πόλης. Ο Ανδρέα Πισάνι, στρατηγός των δυνάμεων της Ενετικής Δημοκρατίας, περίμενε με αγωνία την επικείμενη επίθεση του εχθρού (καθώς η Κέρκυρα και τα γειτονικά νησιά βρίσκονταν υπό ενετική κατοχή από το 1386).

Την αυγή της 11ης Αυγούστου 1716, ο Άγιος Σπυρίδων, πολιούχος του νησιού, εμφανίστηκε μπροστά από τις εχθρικές γραμμές κρατώντας στο δεξί του χέρι ένα αστραφτερό ξίφος. Η αυστηρή και επιβλητική του παρουσία κατατρόμαξε τους επιτιθέμενους, οι οποίοι άρχισαν να υποχωρούν. Οι Αγαρηνοί, τρομοκρατημένοι από τη φοβερή μορφή και την ατρόμητη έφοδο του Αγίου, εγκατέλειψαν όπλα, μηχανές και ζώα, τρέχοντας να σωθούν.

Το μεγάλο αυτό θαύμα έγινε γνωστό σε όλο το νησί. Οι Τούρκοι άφησαν πίσω τους 120 κανόνια, μεγάλο αριθμό όπλων, πολεμοφοδίων, ζώων και τροφίμων.

Μετά από αυτό το ισχυρό, ξαφνικό και ολοφάνερο θαύμα, ο ενετός ηγεμόνας Ανδρέα Πισάνι, ο οποίος ανήκε στη Λατινική Εκκλησία, θέλησε να ανεγείρει λατινικό θυσιαστήριο μέσα στον Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος (πιεζόμενος και από τον λατίνο καρδινάλιο του νησιού). Όμως ο Άγιος Σπυρίδων εμφανίστηκε στον Πισάνι σε όνειρο και του είπε: «Γιατί με ενοχλείς; Το θυσιαστήριο της πίστης σου είναι απαράδεκτο στον Ναό μου!». Φυσικά, ο Πισάνι το ανέφερε στον καρδινάλιο, ο οποίος απάντησε ότι δεν ήταν παρά κακή φαντασία του διαβόλου που ήθελε να εμποδίσει ένα ευγενές έργο. Έτσι, ο Πισάνι πήρε θάρρος και διέταξε να συγκεντρωθούν τα υλικά για την κατασκευή του θυσιαστηρίου, τα οποία στοιβάχθηκαν έξω από τον Ναό.

Όταν οι Ορθόδοξοι ιερείς του Ναού και οι Έλληνες προύχοντες του νησιού αντιλήφθηκαν τι συνέβαινε, λυπήθηκαν βαθύτατα και ζήτησαν συνάντηση με τον Πισάνι για να τον πείσουν να σταματήσει. Η απάντησή του ήταν απογοητευτική: «Ως ηγεμόνας θα κάνω ό,τι θέλω!». Τότε η ορθόδοξη κοινότητα έστρεψε τα βλέμματά της προς τον Άγιο, παρακαλώντας τον με δάκρυα να αποτρέψει αυτήν την βεβήλωση.

Την ίδια νύχτα, ο Άγιος Σπυρίδων εμφανίστηκε στον Πισάνι με μορφή μοναχού και του είπε: «Σου είπα να μη με ενοχλείς. Αν τολμήσεις να πραγματοποιήσεις την απόφασή σου, θα το μετανιώσεις, αλλά θα είναι αργά».

Το επόμενο πρωί, ο Πισάνι ανέφερε το όραμα στον καρδινάλιο, ο οποίος τον κατηγόρησε ότι ήταν όχι μόνο άπιστος αλλά και δειλός. Έτσι, ο ηγεμόνας, παίρνοντας κουράγιο, διέταξε την έναρξη της κατασκευής.

Οι Λατίνοι του νησιού πανηγύριζαν για τον θρίαμβό τους, ενώ οι Ορθόδοξοι ήταν απαρηγόρητοι, ικετεύοντας τον Άγιο να τους σώσει από την παπική βεβήλωση.

Ο Άγιος άκουσε τις προσευχές τους και επενέβη δυναμικά.

Το ίδιο βράδυ, ξέσπασε τρομερή καταιγίδα, με αλλεπάλληλους κεραυνούς να πλήττουν το Παλαιό Φρούριο – την έδρα του Πισάνι και τις αποθήκες πυρομαχικών του. Ολόκληρο το φρούριο τυλίχτηκε στις φλόγες. 900 Λατίνοι στρατιώτες και πολίτες σκοτώθηκαν ακαριαία από την έκρηξη, αλλά ούτε ένας Ορθόδοξος δεν έπαθε το παραμικρό (καθώς δεν επιτρεπόταν να βρίσκονται μέσα στο φρούριο μετά τη δύση του ηλίου). Ο Πισάνι βρέθηκε νεκρός, με τον λαιμό του σφηνωμένο ανάμεσα σε δύο δοκάρια. Το σώμα του καρδινάλιου βρέθηκε πεταμένο σε μεγάλη απόσταση από το φρούριο.

Το πιο θαυμαστό ήταν ότι την ίδια νύχτα και ώρα, κεραυνός έπεσε στη Βενετία, στο σπίτι του Πισάνι, και έκαψε μόνο το πορτρέτο του που κρεμόταν στον τοίχο, χωρίς να καταστραφεί τίποτε άλλο. Επίσης, ο φρουρός των αποθηκών πολεμοφοδίων είδε τον Άγιο να πλησιάζει με αναμμένη δάδα. Ο Άγιος τον πήρε και τον μετέφερε σώο και αβλαβή κοντά στον Ναό του Εσταυρωμένου.

Λειτουργικά κείμενα

Κοντάκιον, ήχος β΄
Πληγωθείς ὑπό τῆς πρός Χριστόν ἀγάπης, Ὅσιε, καί πτερωθείς τῷ φωτισμῷ τοῦ Πνεύματος, τήν θεωρίαν εἰς πράξιν μετέβαλες, γενόμενος θυσιαστήριον ἱερόν, ἐκλεκτέ τοῦ Θεοῦ, καί πρεσβεύων ὑπέρ τῆς θείας φωτίσεως πάντων.