Ανάμνηση του Θαύματος της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Μπάτσκο Πέτροβο Σέλο, 15 Αυγούστου

Το Μπάτσκο Πέτροβο Σέλο είναι χωριό που βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Τίσα, στον δήμο Μπέτσεϊ, στην περιφέρεια Νότια Μπάτσκα της Σερβίας. Βρίσκεται στην Αυτόνομη Επαρχία της Βοϊβοντίνας και έχει πληθυσμό με ουγγρική εθνοτική πλειοψηφία.

Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μπάτσκο Πέτροβο Σέλο είναι περισσότερο γνωστή ως Μονή Βόντιτσα. Εδώ και τρεις αιώνες αποτελεί το πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο της περιοχής. Το αγίασμα («βόντιτσα») είναι το ξεχωριστό γνώρισμα της μονής, λόγω του θαύματος που συνδέεται με αυτό και το οποίο τιμάται ετησίως.

Ιστορικό του Θαύματος

Μετά τη Μάχη του Κοσσυφοπεδίου το 1389, ο σερβικός στρατός υποχώρησε προς την Κεντρική Ευρώπη και την Ουγγαρία, πριν από την εισβολή των Τούρκων. Η περιοχή ανήκε στον Σέρβο δεσπότη Γεώργιο Μπράνκοβιτς το 1412 και παρέμεινε υπό τη διοίκηση Σέρβων δεσποτών μέχρι την άφιξη των Τούρκων το 1526.

Μετά τη συνθήκη του Κάρλοβιτς το 1699 και την αποχώρηση των Τούρκων, εγκαταστάθηκε εκ νέου μεγάλος αριθμός Σέρβων στην περιοχή, και τότε γίνεται η πρώτη αναφορά της μονής στο Μπάτσκο Πέτροβο Σέλο.

Σύμφωνα με παράδοση του 1711, που διασώζεται στα χρονικά της μονής, την παραμονή της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ένας βοσκός ονόματι Μιλίβοϊ, πάσχων από ασθένεια των ματιών, έβοσκε το κοπάδι του στην τοποθεσία αυτή. Το απόγευμα, εμφανίστηκε μπροστά του μια γυναίκα που τον αποκάλεσε «γιε μου» και αποκάλυψε πως είναι η Υπεραγία Θεοτόκος. Του είπε ότι στο σημείο που στεκόταν θα αναβλύσει νερό, με το οποίο θα θεραπευτεί ο ίδιος και που θα αποτελεί τόπο ίασης για όλους τους πιστούς.

Ο Μιλίβοϊ ενημέρωσε τον ιερέα του χωριού, ο οποίος ήρθε αμέσως και διαπίστωσε ότι στο σημείο αυτό είχε εμφανιστεί νερό με άρωμα μύρου. Την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, έγινε λιτανεία από το χωριό μέχρι το σημείο, και όλοι διαπίστωσαν την αλήθεια του θαύματος.

Αν και στις μέρες μας υπάρχουν αμφιβολίες για τις θεραπευτικές ιδιότητες του νερού, πολλοί πιστοί έχουν μαρτυρήσει ίαση και πνευματική ενίσχυση. Το γεγονός αυτό μνημονεύεται κάθε χρόνο, και πλήθος πιστών, ακόμη και πεζή, προσέρχεται από κοντά και μακριά.

Εξέλιξη του Ιερού Τόπου

Στο σημείο χτίστηκε πηγάδι από τούβλα και τοποθετήθηκε μεγάλος ξύλινος σταυρός. Κατά τον 19ο αιώνα, λόγω της μεγάλης προσέλευσης στις εορτές της Θεοτόκου και της Αγίας Μαρίνας, χτίστηκε ξενώνας (1872) και κατόπιν ναός από ψημένα τούβλα. Καταγράφονται πολλά περιστατικά ιάσεων στα χρονικά της μονής, και μάλιστα αναφέρεται ότι ο τόπος τιμάται και από Ρωμαιοκαθολικούς Ούγγρους· το 1892 ένας εξ αυτών δώρισε άγαλμα της Θεοτόκου στη μονή ως ένδειξη ευγνωμοσύνης.

Το 1972 αποφασίστηκε η ανέγερση του σημερινού ναού, αφιερωμένου στην Κοίμηση της Θεοτόκου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1973 με δωρεές των πιστών και ευλογία του μακαριστού Επισκόπου Νικάνωρα.

Το 1976 μεταφέρθηκε τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. Το 1988, με απόφαση του μακαριστού Επισκόπου Σάββα, το μέρος ανακηρύχθηκε επισήμως μοναστήρι, ως μετόχι της Μονής Αγίων Αρχαγγέλων στο Κοβίλιε.

Οι δύο κύριες εορτές της μονής είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου (15 Αυγούστου) και η Αγία Μαρίνα (17 Ιουλίου).

Μαρτυρία του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

«Στο Μπάτσκο Πέτροβο Σέλο υπάρχει από παλιά ένα σημείο όπου τελέστηκε το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Από αυτό το νερό έχουν γίνει πολλά θαυματουργά ιάματα, ιδίως σε παθήσεις των ματιών. Ένα τέτοιο θαύμα έγινε το 1926, όταν ένας τυφλός θεραπεύτηκε αφού πλύθηκε με πίστη και ευλάβεια. Το πιο πρόσφατο συνέβη το 1975, όταν ένα δωδεκάχρονο αγόρι από το Νόβι Σαντ θεραπεύτηκε από σκολίωση. Το 1969 χτίστηκε μικρός ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και, κάθε χρόνο, την ημέρα αυτή τελείται πανεθνική προσευχή σε αυτόν τον τόπο του θαύματος».