Όσιος Σεραπίων ο Θαυματουργός της Γεωργίας, 24 Αυγούστου
Ο Όσιος Σεραπίων ήταν ηγούμενος στη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, στην έρημο Νταβίντ-Γκαρέτζι. Ο Θεός του είχε χαρίσει το χάρισμα να επιτελεί θαύματα.
Κάποτε, ενώ ο Όσιος Σεραπίων ταξίδευε προς την πόλη, ακολουθούσε σε μικρή απόσταση πίσω από μερικούς αδελφούς της Μονής. Στον δρόμο, μια ομάδα ληστών επιτέθηκε στους μοναχούς που προπορεύονταν και άρπαξε πολλά ιερά σκεύη που μετέφεραν.
Οι τρομαγμένοι μοναχοί έτρεξαν πίσω στον Σεραπίωνα και του είπαν τι είχε συμβεί.
«Μέγας είναι ο Θεός! Δεν θα αφήσω τους άπιστους να κλέψουν τα ιερά Του πράγματα!» απάντησε εκείνος.
Κρατώντας το ραβδί του, ο Όσιος έτρεξε μόνος του πίσω από τους ληστές. Εκείνοι γύρισαν να κοιτάξουν και είδαν να βγαίνει από το ραβδί του μια τρομερή φλόγα. Φοβήθηκαν πολύ, εγκατέλειψαν το γαϊδουράκι που κουβαλούσε τα κλοπιμαία και έφυγαν τρέχοντας.
Μια άλλη φορά, ο Σεραπίων βγήκε ξαφνικά από το κελί του και φώναξε στους αδελφούς:
«Αλλοίμονο! Αλλοίμονο! Ληστές επιτέθηκαν στους δούλους που έρχονται στο μοναστήρι!»
Αφού είπε αυτά τα λόγια, γύρισε στο κελί του και άρχισε να προσεύχεται. Λίγες ώρες αργότερα, οι ταραγμένοι υπηρέτες έφτασαν στη Μονή και διηγήθηκαν ότι τους είχαν επιτεθεί ληστές στον δρόμο. Όταν τούς καταδίωξαν, οι υπηρέτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα μουλάρια που κουβαλούσαν τα υπάρχοντα της Μονής. Σε λίγο όμως τα ζώα γύρισαν μόνα τους πίσω, φορτωμένα όπως πριν.
Αργότερα, ο Όσιος Σεραπίων άφησε την ηγουμενία της Μονής. Έγινε μεγαλόσχημος μοναχός και αποσύρθηκε σε ησυχία. Σύντομα ο Θεός του αποκάλυψε ότι πλησίαζε το τέλος του. Ζήτησε τότε από τους αδελφούς να τον θάψουν κάτω από τις πύλες της εκκλησίας, σε τάφο που είχε ετοιμάσει ο ίδιος, ώστε όλοι όσοι περνούσαν να πατούν πάνω από τον τάφο του.
Ο Όσιος Σεραπίων εκοιμήθη το έτος 1774.
