Αγία Άννα του Κάσιν, 2 Οκτωβρίου
Η Άννα ήταν κόρη του Πρίγκιπα Δημητρίου Μπορίσοβιτς του Ροστόφ και δισεγγονή του Πρίγκιπα Βασιλείου του Ροστόφ. Από τα πρώτα της χρόνια ανατράφηκε με αυστηρά χριστιανικό τρόπο. Διδάχθηκε τις αρετές της ταπεινοφροσύνης και της υπακοής. Δάσκαλός της ήταν ο Άγιος Ιγνάτιος, Επίσκοπος Ροστόφ (+1288), γνωστός για την αυστηρή ανιδιοτέλεια και ειρηνοφιλία του.
Όπως όλες οι βασιλοπούλες της εποχής, η Άννα έμαθε διάφορα είδη χειροτεχνίας. Όταν μεγάλωσε, η Πριγκίπισσα Ξένια του Τβερ, δεύτερη σύζυγος του Μεγάλου Πρίγκιπα Γιαροσλάβ του Τβερ, έστειλε πρεσβευτές στο Ροστόφ ζητώντας να παντρευτεί η Άννα τον γιο της, Μιχαήλ. Η πρεσβεία ήταν επιτυχής, και η Άννα έγινε σύζυγος του Πρίγκιπα Μιχαήλ.
Ο γάμος της Πριγκίπισσας Άννας με τον Πρίγκιπα Μιχαήλ τελέστηκε στις 8 Νοεμβρίου 1294, στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως στο Τβερ. Για την εορτή του γεγονότος αυτού, οι κάτοικοι της πόλεως Κάσιν έκτισαν τον Ναό του Αγίου Μιχαήλ και τις θριαμβευτικές πύλες από το τοπικό Κρεμλίνο προς τον δρόμο του Τβερ, οι οποίες ονομάστηκαν επίσης «Μιχαήλοβσκυ». Στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως στο Κάσιν καθιερώθηκε ιδιαίτερη εορτή, που τελούνταν κάθε χρόνο στις 8 Νοεμβρίου.
Η Άννα και ο Μιχαήλ απέκτησαν πέντε παιδιά:
Θεοδώρα (εκοιμήθη σε βρεφική ηλικία)
Πρίγκιπα Δημήτριο του Τβερ (1299–1326)
Πρίγκιπα Αλέξανδρο του Τβερ (1301–1339)
Πρίγκιπα Κωνσταντίνο του Τβερ (1306–1346)
Πρίγκιπα Βασίλειο του Κάσιν († μετά το 1368)
Το 1294 εκοιμήθη ο πατέρας της, και το 1295 μια φοβερή πυρκαγιά κατέστρεψε το Τβερ. Λίγο μετά, η πρωτότοκη κόρη της Άννας και του Μιχαήλ, Θεοδώρα, αρρώστησε βαριά και εκοιμήθη σε βρεφική ηλικία. Το 1296, άλλη πυρκαγιά κατέστρεψε το παλάτι τους, και ο πρίγκιπας με την πριγκίπισσα διασώθηκαν μόλις και μετά βίας. Το 1317 ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στον σύζυγό της και τον Πρίγκιπα Γιούρι της Μόσχας.
Το 1318 η πριγκίπισσα αποχαιρέτησε για πάντα τον άνδρα της, ο οποίος εκλήθη στην Ορδή, όπου βασανίστηκε φρικτά και θανατώθηκε στις 22 Νοεμβρίου 1318. Μόνο τον Ιούλιο του επόμενου έτους έμαθε η Άννα για το μαρτύριο του συζύγου της. Όταν πληροφορήθηκε ότι τα λείψανα του Μιχαήλ είχαν μεταφερθεί στη Μόσχα, έστειλε πρεσβεία εκεί· το σώμα του μετακομίστηκε στο Τβερ και ετάφη στον Καθεδρικό Ναό της Μεταμορφώσεως.
Το 1325 ο πρωτότοκος γιος της, Δημήτριος, βασανίστηκε στην Ορδή. Το 1327 ο δεύτερος γιος της, Αλέξανδρος, κατανίκησε τον ταταρικό στρατό, που είχε ερημώσει το πριγκιπάτο. Για εκδίκηση ο Ουζμπέκ Χαν συγκέντρωσε νέο στρατό και κατέστρεψε το Τβερ· ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος αναγκάστηκε να καταφύγει στο Πσκοφ. Για δέκα χρόνια η Άννα δεν είδε τον γιο της, και το 1339 ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος και ο γιος του Θεόδωρος θανατώθηκαν από την Ορδή.
Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Άννα αποσύρθηκε στη Μονή της Αγίας Σοφίας στο Τβερ και εκάρη μοναχή με το όνομα Ευφροσύνη. Το 1365, ο νεότερος γιος της, Βασίλειος, ο μόνος ζωντανός από τα παιδιά της εκείνον τον καιρό, την παρακάλεσε να μετακινηθεί στο πριγκιπάτο του. Στο Κάσιν ανεγέρθηκε η Μονή της Κοιμήσεως, όπου η Αγία έλαβε το Μεγάλο Σχήμα με το όνομα Άννα. Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 2 Οκτωβρίου 1338.
Τα θαύματα στον τάφο της Αγίας Άννας άρχισαν το 1611, κατά την πολιορκία του Κάσιν από τα πολωνικά και λιθουανικά στρατεύματα. Τότε ξέσπασε και μεγάλη πυρκαγιά στην πόλη, η οποία έσβησε χωρίς να προκαλέσει μεγάλες ζημιές. Η Αγία, ντυμένη με το μοναχικό Σχήμα, εμφανίστηκε στον Γεράσιμο, βαρύτατα άρρωστο επίτροπο του Καθεδρικού Ναού της Κοιμήσεως. Του υποσχέθηκε ότι θα αναρρώσει, αλλά παραπονέθηκε:
«Οι άνθρωποι δεν δείχνουν σεβασμό στον τάφο μου. Τον αγνοούν και παραμελούν τη μνήμη μου! Δεν γνωρίζετε ότι ικετεύω τον Κύριο και τη Μητέρα Του να λυτρώσουν την πόλη από τον εχθρό, και να σας φυλάξουν από πολλές θλίψεις και κακά;»
Του διέταξε μάλιστα να πει στον κλήρο να φροντίζει τον τάφο της και να ανάβει καντήλι μπροστά στην εικόνα του «Αχειροποιήτου Χριστού».
Στη Σύνοδο του 1649 αποφασίστηκε να ανακομισθούν τα λείψανά της για δημόσια προσκύνηση και να δοξασθεί η αγία Πριγκίπισσα Άννα ως αγία. Όμως, το 1677 ο Πατριάρχης Ιωακείμ πρότεινε στη Μόσχα τη διακοπή της πανρωσικής τιμής της, λόγω του Σχίσματος των Παλαιοπίστων, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν το όνομα της Αγίας Άννας του Κάσιν προς όφελός τους· όταν ετάφη, το χέρι της είχε τοποθετηθεί ώστε να σχηματίζει το σημείο του Σταυρού με δύο δάχτυλα αντί με τρία, όπως έκαναν οι Παλαιόπιστοι. Ωστόσο, η μνήμη της Αγίας Άννας, η οποία είχε λάβει στεφάνι δόξης από τον Χριστό, δεν μπορούσε να σβηστεί με διάταγμα. Ο λαός συνέχισε να την αγαπά και να την τιμά, και πολλά θαύματα συνέβησαν στον τάφο της.
Στις 12 Ιουνίου 1909 έγινε η δεύτερη αναγνώριση της αγιότητάς της και καθιερώθηκε επίσημα η παγκοίνως εορταζόμενη μνήμη της. Την ίδια χρονιά αφιερώθηκε στη Γκρόζνυ μοναστική κοινότητα στο όνομά της. Έναν χρόνο αργότερα, στην Αγία Πετρούπολη ανηγιάσθη ναός αφιερωμένος σε αυτήν. Ο Βίος της την περιγράφει ως πρότυπο πνευματικής ωραιότητος και αγνότητος, και παράδειγμα για τις μελλοντικές γενεές.
