ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Εμπρός, Φύλλο: 16/2/1929, Σελίδα: 6 Στις 15 Φεβρουαρίου 1929, η κατάσταση στον Νομό Σερρών συνέχισε να είναι δραματική, μετά το σπάσιμο των φραγμάτων του Στρυμόνα, η πλημμύρα ήταν ανεξέλεγκτη, με τα χωριά να συνεχίζουν να πλημμυρίζουν το ένα μετά το άλλο. Η Σιδηρόκαστρο και η πεδιάδα του γνώρισαν τρομερη καταστροφή από τα νερά, Δυστυχώς δεν ήταν τα μόνα καθώς η πλημμύρα είχε επεκταθεί σε όλο σχεδόν τον Νομό, μιας και το λιώσιμο των πάγων στην Βουλγαρία τροφοδοτούσε συνέχεια τις πλημμυρισμένες περιοχές. Ήδη τα νερά είχαν πλημυρίσει μεγάλα τμήματα της πόλης και το νερό έφτανε το μισό μέτρο αλλά ακόμη δεν είχε έρθει η μεγάλη καταστροφική μανία που θα χτυπούσε τις Σέρρες. Σε αυτήν την κατάσταση, πολλά ζώα έχασαν την ζωή τους και σχεδόν όλες οι καλλιέργειες καταστράφηκαν Σαν να μην έφτανε αυτό συνεχίστηκε η καταρρακτώδες βροχόπτωση. Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 16/2/1929, Σελίδα: 3 Ο ανταποκριτής της εφημερίδας Σκριπ ανέφερε : Κατὰ τηλεγρά φημα ἐι Σερρῶν, πρωτοφανοῦς ἐν-τάσεως...

Στις 15 Φεβρουαρίου 1985, απεβίωσε ο ιατρός Γεώργιος Παπαβασιλείου Ο Γεώργιος Παπαβασιλείου, γεννημένος στο Άργος της Πελοποννήσου, υπηρέτησε ως γιατρός στη Νέα Ζίχνη και τις γύρω περιοχές από το 1935. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, διακρίθηκε όχι μόνο για την ιατρική του προσφορά, αλλά και για το σημαντικό έργο του στην υδροδότηση της περιοχής. Αναγνώρισε ότι το νερό από τη Λευκή Πηγή της Βυζαντινής Ζίχνας θα μπορούσε να φτάσει στη Νέα Ζίχνη μέσω υδροσωλήνων, σε ελεύθερη ροή. Χάρη στην πρωτοβουλία και τις προσπάθειές του, η Νέα Ζίχνη απέκτησε πόσιμο και υγιεινό νερό, μια βελτίωση που είχε μακροχρόνιο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των κατοίκων. Ο γιατρός Γεώργιος Παπαβασιλείου. Το 1947 εγκαταστάθηκε στη Ν. Ζίχνη μαζί με τη σύντροφο της ζωής του φαρμακοποιό Ερατώ Βουγιουκλοπούλου όπου και έμεινε κάνοντας την δεύτερη πατρίδα του μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1980. Η άσκηση της ιατρικής του ήταν μια διαρκής προσφορά στο λαό της Ζίχνης. Στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου και των δεκαετιών...

Φωτογραφία αρχείου : Μάθημα κεντήματος, 1947, αρχείο  ΕΜΜΕΛΕΙΑ-Φιλόπτωχος Αδελφότης Κυριών- Οικοκυρική Σχολή Στις 15 Φεβρουαρίου 1947, η " Αδελφότης Κυριών Εμμέλεια"  τροποποίησε εκ νέου τον αρχικό κανονισμό της (ήταν η τρίτη φορά). Η τροποποίηση έγινε λόγο της δημιουργίας της Οικοκυρικής Σχολής η οποία συμπεριλήφθηκε στον κανονισμό της αδελφότητας.

Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, Φύλλο 15 Φεβρουαρίου 1934, σελ 3 Στις 15 Φεβρουαρίου 1934, στο Πάνθεον των Σερρών προβλήθηκε  η ταινία "Νύχτες στον Βόσπορο". Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, Φύλλο 15 Φεβρουαρίου 1934, σελ 3 Ενώ στο Κρόνιον έγινε ο χορός των Δεσποινίδων   Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών, Φύλλο 15 Φεβρουαρίου 1934, σελ 2

Στις 15 Φεβρουαρίου 1914, διέκοψε την έκδοσή της η εφημερίδα Σέρραι. Η εφημερίδα είχε ως υπότιτλο  «εφημερίς εβδομαδιαία, πολιτική, κοινωνιολογική, φιλολογική, δικαστική και των ειδήσεων». Διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο δικηγόρος  Δ. Σ. Παπαντωνίου και διαχειριστής ο  Β. Σ. Παπαντωνίου . Ο λόγος της διακοπής δεν έγινε γνωστός,

Ἥπλωσεν Ὀνήσιμος εἰς θλάσιν σκέλη, Παύλου σκελῶν δραμόντα γενναίους δρόμους. Πέμπτῃ Ὀνησίμου σκέλεα θραῦσαν δεκάτῃ τε. Ο Άγιος Ονήσιμος, ένας από τους εβδομήκοντα Αποστόλους, ήταν δούλος στο σπίτι του Ρωμαίου άρχοντα Φιλήμονος, ο οποίος καταγόταν από την Φρυγία και έγινε Χριστιανός από τον Απόστολο Παύλο. Ο Ονήσιμος έφυγε κρυφά από τον κύριό του και μετέβη στη Ρώμη σε επίσκεψη του Αποστόλου Παύλου. Έτσι αφιερώθηκε στη Διακονία της Εκκλησίας και των Χριστιανών.  Ο Παύλος τον απέστειλε πίσω στον Φιλήμονα με επιστολή του, στην οποία ανέφερε για τον Άγιο Ονήσιμο τα ακόλουθα: «Τέτοιος που είμαι, εγώ ο Παύλος ο ηλικιωμένος, και τώρα φυλακισμένος του Ιησού Χριστού, σε παρακαλώ για το παιδί μου, τον Ονήσιμο, ο οποίος άλλοτε σου ήταν άχρηστος, τώρα όμως είναι χρήσιμος και σε εσένα και σε εμένα. Σου τον αποστέλλω πάλι και συ δέξου αυτόν που είναι η καρδιά μου. Θα ήθελα να τον κρατήσω κοντά μου, για να με υπηρετεί, αντί σου, στην φυλακή που είμαι χάριν του Ευαγγελίου, αλλά δεν ήθελα να κάνω τ...

Ο Όσιος Άνθιμος, κατά κόσμο Αργύριος Κ. Βαγιάνος, γεννήθηκε την 1η Ιουλίου 1869 μ.Χ. στην περιοχή του Αγίου Λουκά Λιβαδίων. Οι ευσεβείς και ενάρετοι γονείς του, Κωνσταντίνος και Αργυρώ, φρόντισαν να δώσουν Χριστιανική αγωγή στο τέκνο τους. Και ο νεαρός Αργύριος δωρεοδέκτης του Αγίου Πνεύματος, με πνεύμα σοφίας, ήταν προορισμένος από τον Θεό να αναδειχθεί σκεύος εκλογής και να γίνει μέγας παιδαγωγός εις Χριστόν. Η όλη παιδιόθεν ανάπτυξη και ανατροφή του τελούσε προφανώς υπό την ισχυρή και βαθιά επίδραση του χριστιανικού οικογενειακού του περιβάλλοντος. Γράμματα δεν έμαθε πολλά. Περιορίσθηκε στις απλές γνώσεις του δημοτικού σχολείου. Έτσι χωρίς τα θεωρητικές γνώσεις της εγκοσμίου καταξιώσεως, αλλά με ευφυΐα και διεισδυτικότητα πνεύματος και με ιδιαιτέρως έντονη την επιθυμία για βίο πνευματικό, προχωρά αταλάντευτος στην ενάρετη ζωή με την πολύτιμη δωρεά της ακλόνητης πίστεως. Ο θείος έρως τον οδηγεί στην απάρνηση του κόσμου και της βοής του και στη μοναχική πολιτεία, από όπου εξέλαμψαν οι...

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης καταγόταν από την Κουλακιά, τη σημερινή κωμόπολη της Χαλάστρας (ή Πύργος) και ήταν δάσκαλος. Για κάποιο χρονικό διάστημα εγκαταβίωσε στο Άγιον Όρος, χωρίς να διευκρινίζεται εάν έχει λάβει το μοναχικό σχήμα ή ήταν λαϊκός και είχε υποτακτικό κάποιον Αργύρη. Ο Ιωάννης βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη, όταν κατά την διάρκεια ενός συμποσίου με Τούρκους, αυτοί ισχυρίσθηκαν πως δήθεν τους είχε πει ότι θέλει να γίνει και αυτός Μωαμεθανός. Ο Ιωάννης αρνήθηκε κατηγορηματικά τον ισχυρισμό τους, γι' αυτό και οδηγήθηκε στο παζάρι, πιθανόν στην κεντρική αγορά της πόλεως, όπου και εκτελέσθηκε άνευ δίκης με απαγχονισμό, ημέρα Τρίτη, ώρα 4 π.μ., το έτος 1776 μ.Χ. Μετά τον απαγχονισμό του, το λείψανο του Νεομάρτυρα ρίφθηκε στη θάλασσα. Ακολουθία προς τιμή του νεομάρτυρος συνέθεσε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και ο αρχιμ. Ιωήλ Φραγκάκος, νυν μητροπολίτης Εδέσσης.

Ἀνθρώπινον παρῆλθεν ἀσμένως βίον, Εὐσέβιος τὸ θαῦμα καὶ τῶν Ἀγγέλων. Ο Όσιος Ευσέβιος έζησε κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. Από αγάπη προς τον Θεό ακολούθησε την οδό της μοναχικής πολιτείας. Αρχικά πήγε σε κάποιο μοναστήρι και εκάρη μοναχός. Έπειτα αποσύρθηκε στη ράχη ενός βουνού κοντά στην πόλη Ασιχά, όπου ασκήτεψε. Εκεί περιέφραξε με πέτρες ένα μέρος χωρίς σκεπή και πέρασε τον βίο του με νηστεία και σωματικές ταλαιπωρίες, ώστε κατέπεσαν οι σάρκες του και έμειναν μόνο τα οστά. Η φήμη της αγιότητάς του οδήγησε πολλούς ανθρώπους στον Όσιο, οι οποίοι ζητούσαν την ευχή και την ευλογία του. Για να αποφύγει τον θόρυβο και να διατηρήσει την ησυχία στον πνευματικό του αγώνα, έφυγε από τον τόπο αυτό και μετοίκησε σε μονή που βρισκόταν εκεί κοντά. Και στον νέο τόπο της ασκήσεώς του ζούσε με προσευχή και αυστηρή άσκηση. Έτσι ο Όσιος Ευσέβιος αφού έζησε θεοφιλώς, κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 90 ετών. Από τον Επίσκοπο Θεοδώρητο της Κύρου, Συρία Στους Αγίους που περιέγραψα προηγουμένως, θα προσθέσω και τον...

Μάστιξι πλησθεὶς τὰς ψόας ἐμπαιγμάτων, Δαυῒδ τὸ ῥητὸν φάσκε, Μάρτυς Μαΐωρ. O Άγιος Μαΐωρ (ή Μαΐων) έζησε επί αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285 - 305 μ.Χ.) και υπηρετούσε ως στρατιώτης στο τάγμα των Μαύρων. Όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών το 302 μ.Χ., βρισκόταν στην Γάζα όπου καταγγέλλεται στον εκεί έπαρχο ότι είναι χριστιανός. Συλλαμβάνεται και με θάρρος και παρρησία ομολογεί την πίστη του στο Χριστό. O έπαρχος τότε διατάσσει τον μέχρι θανάτου βασανισμό του.