ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Στις 27 Φεβρουαρίου 1945, έλαβε χώρα κοινή σύσκεψη των «συνεργαζόμενων κομμάτων του ΕΑΜ στην περιοχή Σερρών», στην οποία συμμετείχαν τα εξής κόμματα: Δημοκρατική Ένωση Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ). Στη σύσκεψη αυτή, αποφασίστηκε να καταβάλλουν όλες τις δυνάμεις τους για: Την εφαρμογή της συμφωνίας της Βάρκιζας, Την κατοχύρωση του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Τ.Α.), Την παραμονή των καπνών που σώθηκαν από τους Βούλγαρους κατά την κατοχή, Και την αναγνώρισή τους ως περιουσία των καπνεργατών. Η απόφαση αυτή αντανακλούσε τη συνεχιζόμενη πολιτική κινητικότητα της εποχής και τις προσπάθειες του ΕΑΜ να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και των καπνεργατών, ενώ ταυτόχρονα προωθούσε την εφαρμογή των όρων της συμφωνίας της Βάρκιζας.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1940, στο Κρόνιον των Σερρών δόθηκαν οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις της Κατερίνας Ανδρεάδη.  Η Κατερίνα Ανδρεάδη (Αθήνα, 1903 – 1 Μαΐου 1993), πιο γνωστή ως Κυρία Κατερίνα, ήταν Ελληνίδα ηθοποιός που διακρίθηκε στο θέατρο. Βιογραφία Γεννήθηκε στην Αθήνα. Το πατρικό της όνομα ήταν Καρύδα. Έκανε σπουδές στην Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου και στη Σχολή Ράινχαρτ της Βιέννης. Η πρώτη της εμφάνιση έγινε στο έργο Ο δύσκολος, στις διεθνείς γιορτές του Σάλτσμπουργκ. Στην Αθήνα το ντεμπούτο της στο Εθνικό Θέατρο ήταν στο έργο Η άμαξα, το 1932. Έπαιξε στα έργα Η λοκαντιέρα, Ο έμπορος της Βενετίας και για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσίασε έργα πολλών ξένων συγγραφέων. Το 1936 συγκρότησε τον δικό της θίασο, όπου συνεργάστηκαν κατά καιρούς ο Αιμίλιος Βεάκης, η Κυβέλη, ο Μάνος Κατράκης, ο Θάνος Κωτσόπουλος, ο Σπύρος Ολύμπιος και άλλοι. Στις αρχές του 1949 ταξίδεψε στη Μεγάλη Βρετανία όπου της επιφυλάχθηκε τιμητική υποδοχή και μάλιστα παρουσιάστηκε στην αγγλική τηλεόραση, μιλώντ...

Στις 27 Φεβρουαρίου 1939, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Walter Wanger's Vogues of 1938" (Για σας, κυρία μου). Walter Wanger's Vogues of 1938 (συντομογραφία Vogues of 1938), είναι μια μουσική κωμωδία του 1937 που παράχθηκε από τον Walter Wanger και διανεμήθηκε από την United Artists. Σκηνοθετήθηκε από τον Irving Cummings, το σενάριο γράφτηκε από τους Bella και Sam Spewack, και πρωταγωνιστούσαν οι Warner Baxter και Joan Bennett. Γυρίστηκε στην Νέα Υόρκη σε Technicolor. Η ταινία ήταν υποψήφια για δύο Βραβεία Όσκαρ: για Καλύτερη Καλλιτεχνική Διεύθυνση (Αλέξανδρος Τολούμποφ) και για Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι (Σάμι Φέιν (μουσική) και Λιου Μπράουν (στίχοι)) για το τραγούδι That Old Feeling που ερμήνευσε η Virginia Verrill. Υπόθεση Η ζωή ενός επιτυχημένου σχεδιαστή μόδας, που πλήττεται στο σπίτι από την αυστηρή γυναίκα του και στη δουλειά από τους ανταγωνιστές του, γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη όταν μία από τις πελάτισσές του, μια μελλόνυμφη, εγκ...

Φωτο αρχείου Στις 27 Φεβρουαρίου 1935, στις 11 το πρωί, στο κινηματοθέατρο Κρόνιον των Σερρών, δόθηκε μεγάλη συναυλία της διεθνούς φήμης αοιδού Μαρίκας Παλαίστη – Καζιτσίνα. Τη διάσημη υψίφωνο συνόδευσε στο πιάνο ο καθηγητής του Ωδείου της Δράμας, Χάιζερ.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1926 πραγματοποιήθηκε στις Σέρρες ο χορός της «Μακεδονικής Νεολαίας», μια εκδήλωση που είχε τόσο κοινωνικό όσο και εθνικό χαρακτήρα.  Φωτό αρχείου : Τηλεγράφημα-Πρόσκληση της “Μακεδονικής Νεολαίας Νομού Σερρών”, Όργανο του Λαϊκού Κόμματος Σερρών προς τον Υπουργόν Αθ. Αργυρόν για το μνημόσυνο του βασιλιά στις 13-2-1927 (Ημερ/νία τηλεγραφήματος: 7-2-1927). Τμήμα Γ.Α.Κ. Σερρών, Αρχείο Αθανασίου Αργυρού

Στις 27 Φεβρουαρίου 1907, σε έκθεσή του ο πρόξενος των Σερρών Σακτούρης ανέφερε τον θάνατο του παπα-Πασχάλη ή καπετάν Ανδρούτσου στο Υπουργείο των εξωτερικών στην Αθήνα. Ἐν Σέρραις τῇ 27 Φεβρουαρίου 1907 Τὸ παρελθὸν Σάββατον 24 τρέχοντος μ.μ. τουρκικὸς στρατὸς συνοδευόμενος καὶ ὐπὸ Οθωμανῶν χωρικῶν τῶν πέριξ χωρίων ἐπολιόρκησε κατόπιν τουρκικῆς προδοσίας τὸ παρὰ τὴν Νιγρίταν χωρίον Νικοσλάβη, ὅπου εὑρίσκετο σῶμα τοῦ Παπᾶ - Πασχάλη, πρὸς καταδίωξιν βουλγαρικῆς συμμορίας, πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν εἰσβαλούσης καὶ ἀπειλούσης τὸ ἑλληνικὸν χωρίον Ξυλότρος. Κατὰ τὴν ἐπακολουθήσασαν καὶ ἐπὶ 21/, ὥρας διαρκέσασαν συμπλοκὴν ἐφονεύθη ὁ Παπὰ Πασχάλης καὶ 3 ἐκ τῶν συντρόφων του, τριῶν ἑτέρων διαφυγόντων, ἐκ μέρους δὲ τῶν Τούρκων περὶ τοὺς 14 στρατιῶται καὶ βασιβουζοῦκοι εἰσὶν οἱ φονευθέντες καὶ πληγωθέντες. ᾿Αλλ᾽ ἐπειδὴ τὰ ἀφορῶντα εἰς τὸν Παπᾶ Πασχάλην εἰσὶ λίαν ἐνδιαφέροντα, ἐπιτραπήτω μοι νὰ ἐκθέσω ταῦτα ἐν σχετικῇ λεπτομερείᾳ. Ὁ ἱερεὺς οὗτος κατήγετο ἐκ τοῦ χωρίου Σακάφτσα, ἅπασα δὲ ἡ οἰκογένεια αὐτ...

Στις 27 Φεβρουαρίου 380, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄ και οι συναυτοκράτορες Γρατιανός και Ουαλεντινιανός Β΄ δηλώνουν την επιθυμία τους να ασπαστούν όλοι οι Ρωμαίοι πολίτες τον τριαδικό Χριστιανισμό. Το Διάταγμα της Θεσσαλονίκης (γνωστό και ως Cunctos populos) ήταν ένα διάταγμα που εκδόθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 380 μ.Χ. από τρεις Ρωμαίους αυτοκράτορες και καθιέρωσε το Νικαιώτικο Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ιστορικό Το 313 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄, μαζί με τον ομόλογό του στην ανατολή Λικίνιο, εξέδωσε το Διάταγμα των Μεδιολάνων, το οποίο χορήγησε θρησκευτική ανοχή και ελευθερία στους διωκόμενους χριστιανούς. Ως το 325 ο Αρειανισμός, ένα είδος Χριστολογίας που υποστήριζε ότι ο Χριστός δημιουργήθηκε και ήταν έτσι οντότητα υποδεέστερη του Θεού Πατέρα, είχε γίνει τόσο δημοφιλής και αμφιλεγόμενος στις Αρχές του Χριστιανισμού, που ο Κωνσταντίνος συνεκάλεσε τη Σύνοδο της Νίκαιας, σε μια προσπάθεια να τερματιστεί η διαμάχη εγκαθιδρύοντας μια «ορθοδοξ...

Οὐδέν, Δεκαπολῖτα, γῆς πᾶσαι πόλεις, Πρὸς τὴν νοητήν, ἔνθα περ τάττῃ, πόλιν. Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Προκοπίῳ τέρμα φαάνθη. Ο Όσιος Προκόπιος ο Δεκαπολίτης έζησε στα χρόνια του εικονομάχου αυτοκράτορα Λέοντος του Ισαύρου (717 - 741 μ.Χ.) και διακρίθηκε για την πνευματική γενναιότητά του ως υπέρμαχος της Ορθοδοξίας. Αν και από νεαρή ηλικία ακολούθησε το μοναχισμό, δεν έμεινε στην απομόνωση του κελιού του, αλλά αγωνίσθηκε σθεναρά κατά των εικονομάχων. Γι' αυτό υπέστη πολλά βασανιστήρια, μαστιγώσεις, φυλακές και εξορίες. Διακρίθηκε, επίσης, στον αγώνα της Εκκλησίας κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών. Ο Άγιος Προκόπιος φαίνεται ότι λίγο μετά την αποφυλάκισή του κοιμήθηκε, ενώ κατ' άλλους υπέμεινε μαρτυρικό θάνατο. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Φερωνύμως προκύπτων ἐν ἀσκήσει Προκόπιε, ἤρθης ἐκ δυνάμεως Πάτερ, πρὸς ἀθλήσεως ἔλλαμψιν Χρίστου γὰρ τὴν Εἰκόνα προσκυνῶν, Μαρτύρων ἀνεδείχθης κοινωνός, μεθ' ὧν πρέσβευε παμμάκαρ διαπαντός, ὑπὲρ τῶν ἐκβοώντων σοι, δόξα...

Φώτισμα μέλλων ἐκγελᾶν, γελᾷς πλάνην, Πλυθεὶς δὲ Γελάσιε, ἐκτέμνῃ κάραν. Ο Άγιος Γελάσιος ήταν μίμος (ηθοποιός) στο επάγγελμα. Όταν διατάχθηκε να εμπαίξει το βάπτισμα των Χριστιανών, ως ο από μίμων Πορφύριος (τιμάται 4 Νοεμβρίου), βαπτίσθηκε και τελειώθηκε διά ξίφους.

Ὑπακοῇ, εὐχῇ καὶ σκληραγωγίᾳ Ἐφραίμ, διέπρεψας ἐν Κατουνακίοις. Ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης γεννήθηκε το 1912 μ.Χ. στο Αμπελοχώρι Θηβών. Ο πατέρας του ονομάζονταν Ιωάννης Παπανικήτας και η μητέρα του Βικτορία.  Ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε νεαρή ηλικία Ο Γέροντας είχε σαν κοσμικός το όνομα Ευάγγελος.  Τελείωσε το Γυμνάσιο αλλά η Χάρις του Θεού έκλεινε στον Ευάγγελο τις κοσμικές θύρες της αποκατάστασης. Στην Θήβα, όπου είχε μετακομίσει η οικογένεια του, ο Ευάγγελος γνώρισε τους γεροντάδες του τον Εφραίμ και τον Νικηφόρο. Η ζωή του Ευάγγελου ήταν καλογερική. Αγωνίζονταν πνευματικά με την ευχή του Ιησού, τις μετάνοιες, την νηστεία και κυρίως με την υπακοή. Η μητέρα του αξιώθηκε να λάβει πληροφορία από τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο (βλέπε 28 Ιανουαρίου) ότι το θέλημα του υιού της να γίνει μοναχός ήταν και θέλημα Θεού και πώς ο Ευάγγελος θα τιμήσει την μοναχική ζωή. Την 14η Σεπτεμβρίου 1933 μ.Χ. ο Ευάγγελος άφησε τον κόσμο ήλθε στην έρημο του Αγίου Όρους στα Κατουνάκια, στο ησυχ...

Πάσαν δικαίως γην κρίνοντι Δεσπότη, Άνδρες δίκαιοι συμπαρέστησαν δύω. Το βίο των Οσίων Ασκληπιού και Ιακώβου συνέγραψε ο Θεοδώρητος Κύρου στη Φιλόθεο Ιστορία του. Ο Όσιος Ασκληπιός ήταν μαθητής του Αγίου Πολυχρονίου (τιμάται 23 Φεβρουαρίου), που διακόνησε τον Όσιο Ζεβινά και μιμήθηκε κατά πάντα τον Γέροντα αυτού στην άσκηση. Ο Όσιος Ιάκωβος, μετά από πολλά χρόνια ασκήσεως και ερημιτικού βίου, σε πολύ μεγάλη ηλικία κλείσθηκε σε κελί κοντά στην πόλη Νιμουζάν, χωρίς να βλέπει κανέναν και τίποτα. Έτσι αφού έζησαν, κοιμήθηκαν οσίως με ειρήνη.

 Ο Άγιος Λέανδρος, Επίσκοπος Σεβίλλης της Ισπανίας, διδάσκαλος της Εκκλησίας και φωτιστής των Ισπανών, έζησε τον 6ο μ.Χ. αιώνα και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογενείας. Ο πατέρας του ήταν δούκας και καταγόταν από βυζαντινή γενιά, ενώ η μητέρα του ήταν πρωτότοκη κόρη του Βησιγότθου βασιλέως Λεβιγκίντ, που βασίλευε στην Σεβίλλη, την πρωτεύουσα του βασιλείου των Βησιγότθων. Πολύ νωρίς ακολούθησε τον μοναχικό βίο και διακρίθηκε για την μόρφωση και τις αρετές του. Γι' αυτούς τους λόγους η Εκκλησία τον κατέστησε Επίσκοπο το έτος 579 μ.Χ. Ίδρυσε θεολογική σχολή με σκοπό τη διάδοση της Ορθοδοξίας, αλλά και την καλλιέργεια των επιστημών και των τεχνών γενικά, μέσα στο λαό του τότε βάρβαρου ακόμα βασιλείου. Οι δυο βασιλόπαιδες Χερμενεγκίλντ και Ρεκαρέντ, ανεψιοί του από την πλευρά της μητέρας του, ήταν μεταξύ των μαθητών του Αγίου Λεάνδρου. Ο Χερμενεγκίλντ ανατράφηκε με τα νάματα της Ορθοδοξίας. Η πίστη του στην Εκκλησία δυναμώθηκε πιο πολύ χάρη στην ευσεβή σύζυγό του Ίνγκαρντ, θυγατέρα του...

Ο Όσιος Ραφαήλ γεννήθηκε στη Συρία το έτος 1860 μ.Χ. από ευσεβείς γονείς, τον Μιχαήλ Χαβαβίνυ και τη Μάριαμ, θυγατέρα του ιερέως της Δαμασκού. Την ημέρα της εορτής των Θεοφανείων του 1861 μ.Χ. βαπτίσθηκε και ονομάσθηκε Ραφαήλ. Σπούδασε στη θεολογική σχολή της Χάλκης και χειροτονήθηκε διάκονος στις 8 Δεκεμβρίου του 1885 μ.Χ. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη θεολογική ακαδημία του Κιέβου.  Κλήρος καθήμενος στη δεύτερη σειρά, από αριστερά προς τα δεξιά: Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός (Ντάμποβιτς), Επίσκοπος Ραφαήλ (Χαουαουίνι) και Αρχιεπίσκοπος Πλάτων (Ροζντεστβένσκι). Με την ευλογία του Πατριάρχη Αντιοχείας Σίλβεστρο, διευθυντή της ακαδημίας και ένα μήνα αργότερα έλαβε το οφίκιο του αρχιμανδρίτη από τον Μητροπολίτη Μόσχας Ιωαννίκιο. Ως πρεσβύτερος πλέον ανέλαβε καθήκοντα εξάρχου του Πατριαρχείου Αντιοχείας στη Ρωσία. Ο ιεραποστολικός ζήλος οδήγησε τα βήματά του στην Αμερική. Έφθασε στη Νέα Υόρκη στις 2 Νοεμβρίου 1895 μ.Χ. και ανέλαβε ως βοηθός του Επισκόπου Νικολάου. Ανέλαβε σημαντ...

Γήρει Στέφανος πρύτανις ζωῆς πόρου, Ὃν περ θανόντα Πρύτανις στέφους στέφει. Ο Όσιος Στέφανος ήταν κοιτωνίτης του βασιλέως Μαυρικίου. Έζησε ασκητικά και ίδρυσε το γηροκομείο του Αρματίου, όπου υπήρχε και ναός της Θεοτόκου και του Σάγματος. Κοιμήθηκε με ειρήνη.

Ὁ Θαλλέλαιος φαιδρῶς, ἥκει πρὸς πόλον, Θαλλοῖς ἐλαιῶν, ἀρεταῖς ἐστεμμένος. Ο Όσιος Θαλλελαίος καταγόταν από την Κιλικία και ασκήτευε έξω από την πόλη Γάβαλα της Συρίας. Εκεί υπήρχε ειδωλολατρικός ναός, που συνέρρεαν πολλοί. Ο Θαλλέλαιος αυτό το εκμεταλλεύτηκε, εργαζόμενος για τη διαφώτιση και την προσέλκυση στη χριστιανική πίστη πολλών ειδωλολατρών. Ήταν γεμάτος ταπεινοφροσύνη και ποτέ δεν υπερηφανεύτηκε για τα πνευματικά του κατορθώματα. Ήταν όμως και φοβερά πολυμήχανος, προκειμένου να φέρει ψυχές κοντά στο Χριστό. Κάποτε μάλιστα, είχε κατασκευάσει ένα ιδιόρρυθμο κρεμαστό κρεβάτι. Αυτό διαδόθηκε σ' όλη την περιοχή, με αποτέλεσμα να τον επισκέπτονται πολλοί ειδωλολάτρες. Από 'κει ψηλά λοιπόν ο Θαλλέλαιος, άρχιζε συζήτηση μαζί τους και έτσι έριχνε τα πνευματικά του δίχτυα, που έπιαναν πολλές ψυχές και τις έσωζε. Μ' αυτόν τον τρόπο κατόρθωσε να εκχριστιανίσει μια ολόκληρη πόλη, τα Γάβαλα, και να γίνει πνευματικός της πατέρας με τη χάρη του Ιησού Χριστού. Βιογραφία και πηγές Ο...

 Νεύροις βοείοις Νήσιος πάσχων φέρει· Νευρούμενος γὰρ τῶν πόνων λήθην ἔχει. Ο Άγιος Μάρτυς Νήσιος (ή Νίσιος) μαρτύρησε, αφού μαστιγώθηκε με μαστίγια από νεύρα βοδιού.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ηλίας καταγόταν από το Κρυονέρι Τραπεζούντας και ήταν υιός του ιερέως Κωνσταντίνου. Συνελήφθη και βασανίστηκε στο Μόλο της Τραπεζούντας (Μουμ Χανέ), το έτος 1749 μ.Χ. και τελικά απαγχονίστηκε. Το άγιο λείψανο αυτού το παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το ενταφίασαν στη μονή Θεοσκεπάστου.

 Tον Tιμόθεον ως Θεού τιμώ φίλον, Oυ και τελευτή σφόδρα μοι τιμητέα. Ο Όσιος Τιμόθεος έζησε και ασκήτεψε στην Καισάρεια και κοιμήθηκε με ειρήνη.

Οι Άγιοι Αβουδάντιος (ή Αβούνδιος ή Αβούδιμος), Αλέξανδρος, Αντίγονος, Καλανός, Ιανουάριος, Μακάριος, Σεβηριανός, Τιτιανός και Φουρτουνάτος (ή Φορτουνίων ή Φορτούνιος), μαρτύρησαν στην Θεσσαλονίκη, μαζί με άλλους Χριστιανούς, επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Η πληροφορία αυτή καταγράφεται σε αρχαία Μαρτυρολόγια. Ο αριθμός των Μαρτύρων και τα ονόματά τους ποικίλουν από χειρόγραφο σε χειρόγραφο. Δεν υπάρχει ωστόσο κανένα επιπλέον στοιχείο για το μαρτύριό τους.

Ο Όσιος Τίτος πριν γίνει μοναχός ήταν στρατιώτης. Κάποτε, εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού, ασθένησε βαριά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον στρατό και να εγκαταβιώσει στα Σπήλαια της Λαύρας του Κιέβου.  Εκεί, αφού πέρασε την υπόλοιπη ζωή με προσευχές και μετάνoιες κοιμήθηκε με ειρήνη περί τον 11ο αιώνα μ.Χ.  Η μνήμη του Οσίου Τίτου επαναλαμβάνετε στις 27 Ιανουαρίου.

Ο Όσιος Τίτος γεννήθηκε στη Ρωσία και ασκήτευε στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Η ιερατική του βιοτή ήταν θεοφιλής και ισάγγελη, ενώ η αγάπη του προς όλους τους αδελφούς ανιδιοτελής και ανυπόκριτη. Τότε ζούσε στη Λαύρα και ένας διάκονος, που ονομαζόταν Ευάγριος. Ο μισόκαλος διάβολος, που πάντοτε σπείρει ζιζάνια, έσπειρε έχθρα ανάμεσα στον Όσιο Τίτο και το διάκονο Ευάγριο. Και ενώ πρώτα έτρεφαν ο ένας για τον άλλο βαθιά αμοιβαία αγάπη, έφθασαν τώρα να μην θέλουν ούτε να ιδωθούν. Τόσο πολύ μάλιστα τους σκότισε η οργή και η μνησικακία, ώστε, όταν θυμίαζε ο ένας στο ναό, ο άλλος έφευγε. Και αν δεν έφευγε, ο πρώτος τον προσπερνούσε χωρίς να τον θυμιάσει. Έχοντας βυθιστεί σε τέτοιο σκοτάδι εμπάθειας οι δύο αδελφοί, τολμούσαν να λειτουργούν και να προσφέρουν τα Τίμια Δώρα και να κοινωνούν, ξεχνώντας την εντολή του Κυρίου που λέγει: «Εάν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί ενθυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίων σου, άφησε εκεί το δώρο σου μπροστά στο θυσιαστήριο και πήγα...

Ο Όσιος Φώτιος ασκήτεψε στη μονή Γιούρεβ του Νόβγκοροντ και κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1838 μ.Χ. Αρχιμανδρίτης Φώτιος (Ρωσικά: Архимандрит Фотий, λατινική μεταγραφή: Arkhimandrit Fotii, κοσμικό όνομα Πιότρ Νικίτιτς Σπάσκι, Ρωσικά: Пётр Никитич Спасский· Ιουλιανό ημερολόγιο: 4 Ιουνίου 1792, Νοβγκορόντσκι Ουγιέζντ – 26 Φεβρουαρίου 1838, Νοβγκορόντ) ήταν ένας επιδραστικός και αντιδραστικός Ρώσος Ορθόδοξος ιερέας και μυστικιστής, ο οποίος διορίστηκε το 1822 Αρχιμανδρίτης της Μονής Γιούριεφ στο Νοβγκορόντ. Από το 1823 έως το 1825, ο ίδιος και ο Αλεξέι Αρακτσέγιεφ συνωμότησαν για την ανατροπή του πολιτικού αντιπάλου του Αρακτσέγιεφ, Αλέξανδρου Νικολάεβιτς Γκολίτσιν, Υπουργού Παιδείας και Πνευματικών Υποθέσεων. Όπως και στην ύστερη βασιλεία του Τσάρου Νικολάου Β', η εποχή αυτή χαρακτηριζόταν από εξεγέρσεις, διαφωνίες και αμφισβητούμενη διαδοχή. Ο Φώτιος, μια "θεατρική και υπνωτική προσωπικότητα", έχει συγκριθεί με τον Ρασπούτιν. Βιογραφία Ο Φώτιος έφτασε στην Αγία Πετρούπολη το...