ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας Μαυριανού Ικαρίας Η Μονή του Ευαγγελισμού βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της Ικαρίας, δυτικά του Αγ. Κηρύκου κοντά στον Ξυλοσύρτη. Ιδρυτές της ήταν δύο «Καλλυβάδες» από το Άγιο Όρος: ο ιερομόναχος Νήφων όπου καταγόταν από τα Πατρικά της Χίου και ο Άγιος Μακάριος Νοταράς, επίσκοπος Κορίνθου. Αφού έφυγαν από το «Περιβόλι της Παναγιάς» πήγαν αρχικά στη Σάμο και κατόπιν στους Λειψούς, εξαιτίας πειρατικών επιδρομών κατέφυγαν στην Ικαρία και στη Λευκάδα ανήγειραν την Μονή προς ανάμνηση του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου το έτος 1775 μ.Χ. Ο Άγιος Μακάριος Νοταράς διέμεινε για μακρύ διάστημα στην μονή και ασκήτευσε σε κελί του οποίου σώζονται τα ερείπια ανατολικότερα. Γρήγορα η Μονή αναδείχθηκε υποδειγματικό κοινόβιο με 25 αδελφούς (το 1890 μ.Χ. αριθμούσε 14, το 1903 μ.Χ. είχε 20 και το 1915 μ.Χ. είχε 25). Δυστυχώς οι επιδρομές των πειρατών και η αφορία της Ικαρίας ανάγκασαν την αδελφότητα να εγκαταλείψει την μονή και να μεταφερθεί στην Σκιάθο και να αναγείρει νέο Μοναστ...

Η Εκκλησία της Ευαγγελίστριας στα Γιούρα Στο νησί Γιούρα Αλοννήσου ευρίσκεται ο Ιερός Ναός Γιουρίτισσας (Ευαγγελίστριας). Ναός μικρών διαστάσεων, στον τύπο του συνεπτυγμένου σταυροειδούς, είναι επιχρισμένος εσωτερικά και εξωτερικά. Η είσοδος βρίσκεται δυτικά. Από την ύπαρξη κίονα δυτικά του ναού συμπεραίνεται ότι ο ναός είχε στοά στα δυτικά. Στο εσωτερικό του ναού διατηρείται ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στην κορυφή υπάρχει Σταυρός και λυπηρά με βάση δρακόντων, και σε τοξύλλια εικονίζονται ανά έξι οι Απόστολοι. Από τις δεσποτικές εικόνες αναφέρονται: α) η MP-ΟΥ η Θεοτόκος Βρεφοκρατούσα στον τύπο της Οδηγήτριας - σκαφωτή εικόνα, β) IC-XC ο Ιησούς Χριστός στον τύπο του Παντοκράτορα, σκαφωτή εικόνα και γ) ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Στο ναό φυλάσσονται εικόνες του 18ου αι. μ.Χ.: Άγιος Τρύφων, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, σκαφωτή εικόνα Η εις Άδου Κάθοδος, σκαφωτή εικόνα Οι Άγιοι Ανάργυροι, σκαφωτή εικόνα οι Άγιοι Ονούφριος και Ιωασάφ, οι Τρεις Ιεράρχες και ο Ιησούς Χριστός «Ο Παντοκράτωρ». Γύρω από ...

Πνιγμένη μέσα στο πράσινο, στον μυχό του ρέματος του Λεχουνιού και πλάι στις πήγες του, στην τοποθεσία Αγαλιανού, κάτω από την ψηλότερη κορυφή της Σκιάθου, την Καραφλυτζανάκια, είναι κτισμένη η Ιερά Κοινοβιακή Μόνη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, το Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας ή της Βαγγελίστρας, όπως το λένε οι Σκιαθίτες. Η Μονή άρχισε να χτίζεται το 1794 μ.Χ. από μια μικρή ομάδα μοναχών του κινήματος των «Κολλυβάδων». Οι μοναχοί αυτοί, αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από το Άγιο Όρος λόγω του αναβρασμού που υπήρχε τότε με αφορμή την ημέρα κατά την οποία έπρεπε να τελούνται κανονικά τα μνημόσυνα, το Σάββατο δηλαδή αντί της Κυριακής. Επικεφαλής της ομάδος ήταν ο Ιερομόναχος Νήφων, κατά τον κόσμο Νικόλαος «εκ της γενεάς των Νικολαράδων», ο οποίος γεννήθηκε το 1736 μ.Χ. στα Πατρικά της Χίου. Ούτος μόνασε στην Μόνη Μέγιστης Λαύρας και την Σκήτη του Παντοκράτορας του Αγίου Όρους. Αρχικά μετέβη στην Πάτμο, στην Λειψώ και στην Ικαρία, οπού το 1775 μ.Χ. ίδρυσε, στην θέση Λευκάδα, την Μόνη της Ευα...

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 25/3/1978, Σελίδα: 3  Στις 24 Μαρτίου 1978, απεβίωσε ο πολιτικός και χειρούργος Νικόλαος Κ. Τσίμπας . Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε την επομένη στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου στην Αλιστράτη.

Ο Νικόλαος Κ. Τσίμπας γεννήθηκε στην Αλιστράτη Σερρών στις 7 Ιουλίου 1904. Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό Σχολείο Αλιστράτης, φοίτησε στο Εξατάξιο Γυμνάσιο των Σερρών, από το οποίο αποφοίτησε το 1924. Στη συνέχεια, εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1930. Ακολούθως, απέκτησε την ειδικότητα του χειρουργού ιατρού και διετέλεσε Επιμελητής της Α΄ Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1938 αναγορεύθηκε έφεδρος αξιωματικός. Μετά την απελευθέρωση, συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες Υγειονομικών Αποστολών του Ερυθρού Σταυρού στη Βόρεια Ελλάδα, προσφέροντας σημαντικό ανθρωπιστικό έργο. Ως ιατρός, περιέθαλψε πολλούς ασθενείς εντελώς δωρεάν και βοήθησε χιλιάδες πάσχοντες συμπολίτες του. Ο Νικόλαος Κ. Τσίμπας δίπλα στον Κ.  Καραμανλή Ενταγμένος στην πολιτική, εκλέχθηκε βουλευτής Δράμας με το κόμμα της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης (Ε.Ρ.Ε.) του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις εκλογές του 1961 και...

Στις 24 Μαρτίου 1964, η εφημερίδα Ελληνικός Βορράς ανέφερε την έξαρση της εμπύρετης γρίπης στην περιοχή της Αλιστράτης. Συγκεκριμένα, στο σχετικό άρθρο αναφερόταν: Η εφημερίδα έγραψε: «Υπό του προϊσταμένου του Κοινοτικού Ιατρείου Αλιστράτης, Ιατρού κ. Αλεξάνδρου Χιώλου ανεκοινώθη, ότι από 1ης Μαρτίου μέχρι σήμερον διεγνώσθησαν 350 κρούσματα εμπυρέτου γρίπης, άνευ, ευτυχώς, επιπλοκών...»

Ο ζωγράφος Ουμβέρτος Αργυρός, πίνακας του Νικόλαου Λύτρα, Στις 24 Μαρτίου 1952, η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στον ζωγράφο Ουμβέρτο Αργυρό το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών 

Φωτό αρχείου: Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα, Φύλλο  26 Μαρτίου 1946, σελ. 2 Στις 24 Μαρτίου 1946, στις Σέρρες, πραγματοποιήθηκαν δύο μεγάλες συγκεντρώσεις, σε μια περίοδο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου. Η πρώτη συγκέντρωση έγινε το πρωί και οργανώθηκε από τα εθνικόφρονα κόμματα, με τη συμμετοχή τοπικών παραγόντων, στρατιωτικών και διοικητικών αρχών. Η δεύτερη συγκέντρωση, της Ενωμένης Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), πραγματοποιήθηκε το απόγευμα και μάλιστα σε δύο διαφορετικούς χώρους ταυτόχρονα, στους εξοχικούς κινηματογράφους «Έσπερο» και «Ρεξ».  Στο «Ρεξ» μίλησαν οι Τριανταφυλλίδης, Τσίτουρας, Μανούσης και Ευρ. Αθανασιάδης, ενώ στον «Έσπερο» ανέβηκαν στο βήμα οι Σοφίτσης, Σιγανός και Κώστας Σοφιδιώτης. Οι ομιλητές της ΕΔΑ τόνισαν την ανάγκη για δημοκρατική ομαλότητα, ενώ έκαναν λόγο για το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατούσε ενόψει των εκλογών. Από την άλλη, στη συγκέντρωση των εθνικοφρόνων, κυριάρχησε η ρητορική της «τάξης...

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 27 Μαρτίου 1941, σελ. 1 Στις 24 Μαρτίου 1941, ημέρα Δευτέρα, ο υπουργός Μπάμπης Αλεβιζάτος συνεχίοντας την περιοδεία του επισκέφθηκε τις Σέρρες και έδωσε ομιλία σε μεγάλη συγκέντρωση. Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε μεταξύ άλλων :  O υφυπουργός Συνεταιρισμών, Μπάμπης Αλιβιζάτος, συνέχισε την περιοδεία του και το απόγευμα της Δευτέρας έφτασε στις 3:15 μ.μ. στην κωμόπολη της Νέας Ζίχνης. Εκεί τον υποδέχθηκαν στα προάστια της πόλης ο Μητροπολίτης Ζιχνών Αλέξανδρος, ο πρόεδρος της κοινότητας Κ. Βότσαρης, οι πρόεδροι και τα μέλη των Γεωργικών Συνεταιρισμών της περιοχής, καθώς και πλήθος κατοίκων. Σε μια πολυπληθή συγκέντρωση, τον υφυπουργό προσφώνησαν εκ μέρους της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Σερρών ο Α. Σίμογλου και εκ μέρους του Συνεταιρισμού Νέας Ζίχνης ο Α. Παπαθανασίου. Η ομιλία του Μπάμπη Αλιβιζάτου Ο υφυπουργός, μεταξύ άλλων, δήλωσε: «Είμαι ευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσω με αυτό το κομμάτι της Ελλάδας, που ποτέ δεν λύγισε μπρο...

Στις 24 Μαρτίου 1938, η εκπαιδευτική λειτουργός από τις Σέρρες Άννα Τριανταφυλλίδου τιμήθηκε με το "Αργυρούν Μετάλιον" της Ακαδημίας Αθηνών.

Στις 24 Μαρτίου 1932, το Γυμνάσιο Σερρών γιόρτασε την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας με μια εορταστική εκδήλωση. Πήραν μέρος η χορωδία, η μαντολινάτα του σχολείου και μικρά σύνολα (τρίο) εγχόρδων και πνευστών, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα εθνικής υπερηφάνειας και μουσικής αρμονίας.

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 24/3/1914, Σελίδα: 13 Στις 24 Μαρτίου 1914, στη μεγάλη απεργία των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης,  της Καβάλας και της Δράμας, η "Ένωσις" Σερρών δεν πήρε μέρος παρά τις διαμαρτυρίες των Σερρραίων. Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο: 28/3/1914, Σελίδα: 1 Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 26/3/1914, Σελίδα: 1  Φύλλο: 28/3/1914, Σελίδα: 3 και 4 Στις 27 έγινε εκ νέου απεργία στην Καβάλα για το ίδιο θέμα.

Kόσμου μεταστάς και Θεώ προσεγγίσας, Σός ειμι και σώσον με φησιν Aρτέμων. Ο Άγιος Αρτέμων άκμασε κατά την περίοδο της βασιλείας του Διοκλητιανού (285 - 305 μ.Χ.) και ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Λαοδίκειας στη Συρία. Βρισκόταν σε προχωρημένη ήδη ηλικία (όπως γνωρίζουμε είχε διατελέσει 16 χρόνια αναγνώστης, 28 διάκονος και 33 χρόνια ιερέας), όταν επίσκοπος της πόλης ήταν ο γηραιός άγιος Σισσίνιος. Πριν το μαρτύριο του ο Αρτέμων είχε εισέλθει με τον Σισσίνιο στον ειδωλολατρικό ναό τής Λαοδίκειας και κατέστρεψαν τα εκεί ευρισκόμενα είδωλα. Όταν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ήλθε στη Λαοδίκεια κάποιος Κόμης, που λεγόταν Πατρίκιος, και πληροφορήθηκε το τόλμημα των αγίων, όρμησε στο ναό που λειτουργούσαν, για να τους τιμωρήσει. Πατάχθηκε όμως αμέσως από θεϊκή οργή και ασθένησε. Παρόλο δε που ζήτησε και έλαβε από τον Σισσίνιο τη θεραπεία του, παρέμεινε αμετανόητος και, αφού συνέλαβε τον Αρτέμονα, τον υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια, για να τον αναγκάσει να θυσιάσει στους ψευδοθεούς. Τ...

Tω Παρθενίω επλάκη διπλούν στέφος, Ως ιερεί τε και αθλητή Kυρίου. Ο νέος αυτός Ιερομάρτυρας, καταγόταν από τη Μυτιλήνη και ήταν γιος θεοσεβών γονέων. Ο Παρθένιος αφοσιώθηκε στις μελέτες και έγινε ένας από τους σοφούς του 17ου αιώνα. Χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα έγινε Αρχιερέας και ποιμένας της Χίου. Στα τέλη του 1656 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, σαν διάδοχος του Πατριάρχη Παρθενίου του Β'. Σαν Μητροπολίτης, αλλά και σαν Πατριάρχης αναδείχτηκε άνδρας ευλαβής, χρηστός, λόγιος και ζηλωτής των καλών πραγμάτων και της ευσέβειας. Σαν Πατριάρχης, ανέπτυξε ιδιαίτερα την Ελληνική παιδεία. Κάποια επιστολή του όμως, έπεσε στα χέρια της υψηλής Πύλης, που θεώρησε το περιεχόμενο της επαναστατικό. Έτσι ο τότε Σουλτάνος Ιμπραήμ ο Α', διέταξε τη θανάτωση του Πατριάρχη Παρθενίου. "Ετσι συνελήφθη και τον πίεζαν να δεχτεί τον ισλαμισμό για να σωθεί. Αλλά ο Παρθένιος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Τότε το Σάββατο του Λαζάρου, στις 24 Μαρτίου 1657, τον κρέμασαν στην Καγκελωτή ...

Τὴν σάρκα ῥίψας, ὡς ἔλυτρον, Ἀρτέμων, Οὐ γῆς ἔχων τι στέλλεται τὴν πρὸς πόλον. Εἰκάδι ἀμφὶ τετάρτῃ ἐδέξατο Ἀρτέμον Ἐδέμ. Ο Όσιος Αρτέμων έζησε στους αποστολικούς χρόνους, όταν για πρώτη φορά το Ευαγγέλιο του Χρίστου διαδιδόταν στις ειδωλολατρικές κοινωνίες. Ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, πήγε στη Σελεύκεια της Πισιδίας, κήρυξε το λόγο του Θεού και είλκυσε εκλεκτές ψυχές, που αποτέλεσαν την πρώτη Εκκλησία της πόλης εκείνης. Μεταξύ των νεοφωτισθέντων έλαμπε περισσότερο ο Αρτέμων, που ο Παύλος τον ανέδειξε και επίσκοπο. Στο διάστημα της επισκοπής του, δικαίωσε την προτίμηση και τις ελπίδες που στήριξε σ' αυτόν ο Παύλος. Καλλιέργησε τη διδασκαλία, φρόντισε για τους φτωχούς και της χήρες, ήταν παράδειγμα στους πιστούς με λόγια και έργα, πατέρας αυτών και βοηθός, καύχημα και παρηγοριά. Πέθανε ειρηνικά και τον θρήνησε όλο το ποίμνιο του, σαν μια οικογένεια. Διότι έκανε πράξη, αυτό που είπε ο Απ. Παύλος: «Τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγ...

Πριν από περίπου 250-300 χρόνια, αυτή η εικόνα βρισκόταν σε ένα από τα ανδρικά μοναστήρια του Τβερ και δόθηκε από τον Ηγούμενο στον Κοσμά Βολτσανίνοφ ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την εξαιρετική του εργασία στην εκκλησία του μοναστηριού. Η εικόνα αυτή περνούσε από γενιά σε γενιά, αλλά κάποιος ασεβής εγγονός του Κοσμά την απομάκρυνε και την τοποθέτησε στη σοφίτα. Η σύζυγός του υπέφερε από πολλές προσβολές τόσο από τον άντρα της όσο και από τους συγγενείς του. Απελπισμένη για τον γάμο της, αποφάσισε να θέσει τέρμα στη ζωή της σε ένα εγκαταλελειμμένο λουτρό. Καθ’ οδόν, της εμφανίστηκε ένας μοναχός και της είπε: «Πού πηγαίνεις, δυστυχισμένη; Επιστρέφοντας, προσευχήσου στην Θεοτόκο του Όρους του Νεφελώδους, και θα ζήσεις εν ειρήνη.» Η ταραγμένη νεαρή σύζυγος γύρισε στο σπίτι και αποκάλυψε τα πάντα, χωρίς να αποκρύψει την πρόθεσή της που είχε διακοπεί. Αναζήτησαν τον μοναχό, αλλά δεν τον βρήκαν, και κανείς άλλος δεν τον είχε δει παρά μόνο εκείνη. Αυτό συνέβη την παραμονή του Ευαγγελισμού της Υ...

Παραμονή της μεγάλης εορτής του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Σήμερον τῆς παγκοσμίου χαρᾶς τά προοίμια, τήν πρoεόρτιον ᾆσαι προτρέπεται· ἰδού γάρ Γαβριήλ παραγίνεται, τῇ Παρθένῳ κομίζων τὸ Εὐαγγέλιον, καί πρὸς αὐτήν ἐκβοήσεται· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ. Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. Ἐπελεύσει Πνεύματος τοῦ Παναγίου, τοῦ Πατρός τόν σύνθρονον, καί ὁμοούσιον φωνῇ, τοῦ Ἀρχαγγέλου συνέλαβες, Θεοκυῆτορ, Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις.

Ο Άγιος Ζαχαρίας ο Νηστευτής ήταν ασκητής στις Μακρινές Σπηλιές της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου στα τέλη του 13ου και στις αρχές του 14ου αιώνα. Νήστευε τόσο αυστηρά που δεν έτρωγε τίποτα ψημένο ή βρασμένο, καταναλώνοντας μόνο χόρτα μία φορά την ημέρα, κατά τη δύση του ήλιου. Οι δαίμονες έτρεμαν ακόμα και στο άκουσμα του ονόματός του. Συχνά ο μοναχός έβλεπε αγγέλους, με τους οποίους αξιώθηκε να ζει στον Ουρανό.

 Θεῷ πρὸς ἰσχὺν ἐξομοιωθείς, Πάτερ, Υἱῷ Θεοῦ σύγκληρος ἐκστὰς γῆς γίνῃ. Ο Όσιος Ζαχαρίας διέπρεψε στη μοναχική ζωή, της οποίας αποτέλεσε καύχημα. Απαράμιλλη προ πάντων υπήρξε η ταπεινοφροσύνη του, χάρη της οποίας ο Θεός, τον στόλισε με μεγάλη πνευματική υπεροχή. Τόσο ώστε και αυτοί οι περίφημοι αββάδες Μακάριος και Μωϋσής τον πλησίαζαν με πολύ σεβασμό και έρχονταν πάντοτε να ωφεληθούν από τα λόγια του, τα φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα. Κατά την ώρα του θανάτου του, ο όποιος ήλθε ήσυχος και γαλήνιος, θάνατος αληθινού δικαιου, τον περιστοίχιζαν αδελφικά πολλοί από τους αββάδες. Κατά τις τελευταίες του δε στιγμές, ενώ ο Ζαχαρίας ήταν σιωπηλός, άνέβλεψε κάπως μυστήρια προς τα πάνω, άνέβλεψε τότε και ο άββάς Ισίδωρος και θαρρείς από κάποια ουράνια έμπνευση, είπε: «Εὐφραίνου, τέκνον μου Ζαχαρία, ὅτι ἠνεώχθησάν σοι αἱ πύλαι τῆς οὐρανῶν βασιλείας».

 Σωτῆρος ὀκτάριθμος ἐτμήθη φάλαγξ, Τοῦ πρὶν περιτμηθέντος ὀκταημέρου. Οι Άγιοι Οκτώ Μάρτυρες, όταν απεστάλη απόφαση από τον ασεβή και παράνομο βασιλέα Ιουλιανό (361 - 363 μ.Χ.), που διέταζε τους πιστούς να αρνηθούν τον Χριστό και να προσκυνούν τους θεούς των Εθνικών, όχι μόνο δεν υπάκουσαν να κάνουν αυτό, αλλά και με μεγάλο θάρρος περιέρχονταν όλη την πόλη και έλεγαν με μεγάλη φωνή: «Να τιμάτε και να λατρεύετε τον Χριστό ως τον μόνο αληθινό Θεό. Και οι θεοί που δεν δημιούργησαν τον ουρανό και την γη, ας καταστραφούν μαζί με όσους τους λατρεύουν». Εξαιτίας αυτής της ενέργειάς τους συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες και παραδόθηκαν στην φυλακή. Κατηγορούμενοι από τον Ιουλιανό και με διαταγή εκείνου πρόθυμα αποδέχθηκαν το μαρτύριο. Αποκεφαλίσθηκαν, ανεβαίνοντας προς τον Χριστό, τον Οποίο είχαν ποθήσει από την βρεφική τους ηλικία και χωρίς να Τον αρνηθούν έλαβαν βραβείο αθανασίας. Η ορθόδοξος Εκκλησία τιμούσε αρχικά την μνήμη τους στις 15 Μαρτίου. Σε μερικά Συναξάρια ο αριθμός των εν λ...

 Καλῷ τραφεὶς κάλλιστα γήρᾳ, Μαρτῖνε, Θανὼν θανοῦσι προστέθεισαι Πατράσι. Ο Όσιος Μαρτίνος έζησε και ασκήτεψε στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου και απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Ρωμύλος και Σεκούνδος μαρτύρησαν στη Μαυριτανία της Αφρικής. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο και το μαρτύριο των Αγίων.

Ο Όσιος Αβραάμ, από μικρό παιδί διάλεξε την αγγελική ζωή του μονάχου και έτσι μοίρασε στους φτωχούς ότι περιουσία είχε και έγινε υπόδειγμα μοναχού. Η φήμη της μεγάλης του αρετής δεν άργησε να διαδοθεί στη χώρα οπού ασκήτευε και γι' αυτό έτρεχαν πολλοί κοντά του για να ωφεληθούν πνευματικά. Αλλ' ο Αβραάμ, επειδή δεν του άρεσε η επίδειξη και η φασαρία, ανέβηκε στο όρος του Λάτρου, όπου με αυστηρότερη εγκράτεια, αγρυπνία και προσευχή, προόδευε σε μεγάλα ύψη αρετής και ωφελούσε τους εκεί ασκητές. Έτσι, μ' αυτό τον θεάρεστο τρόπο αφού έζηοε, απεβίωσε ειρηνικά.

Οι Άγιοι Μάρτυρες Πέτρος και Στέφανος μαρτύρησαν το έτος 1552 στην περιοχή Καζάν, από τους Μογγόλους. Ο Άγιος Μάρτυρας Στέφανος του Καζάν ήταν Τατάρος Μουσουλμάνος. Για περισσότερα από είκοσι χρόνια υπέφερε από αδυναμία στα πόδια. Μετά την κατάληψη του Καζάν από τον Ιβάν τον Τρομερό το 1552, πίστεψε στον Χριστό μέσω του αρχιερέα Τιμοθέου και έλαβε θεραπεία. Ο Άγιος βαπτίστηκε από τον αρχιερέα Τιμόθεο του Καθεδρικού Ναού της Μόσχας, ο οποίος είχε φέρει επιστολή του Μητροπολίτη Μακάριου προς τον ρωσικό στρατό. Μετά την αποχώρηση του ρωσικού στρατού από το Καζάν, ο Στέφανος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό, και οι Τάταροι τον κατηγόρησαν για αποστασία. Λιγότερο από έναν μήνα μετά τη βάπτισή του, οι Τάταροι τον κατακρεούργησαν, σκόρπισαν το σώμα του και λεηλάτησαν το σπίτι του, επειδή παρέμεινε πιστός στον Χριστό. Το μαρτύριό του έλαβε χώρα στις 24 Μαρτίου 1552. Ένας άλλος πρώην Τατάρος, που βαπτίστηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ονομαζόταν Πέτρος. Μετά την αποχώρηση του ρωσικού στρατού από...

Δύο Χριστιανοί φίλοι, ο Ιωάννης και ο Σέργιος, έταξαν να υιοθετήσουν ο ένας τον άλλο σαν σαρκικοί αδελφοί, μπροστά στην ιερά εικόνα της Παναγίας στη μονή των Σπηλαίων της Λαύρας του Κιέβου. Ο Ιωάννης ήταν πλούσιος και είχε έναν επτάχρονο υιό, τον Ζαχαρία. Όμως ο Ιωάννης αρρώστησε πολύ. Πριν τον θάνατό του ανέθεσε την επιμέλεια και την φροντίδα του υιού του Ζαχαρία, στον φίλο του Σέργιο, στον οποίο εμπιστεύθηκε και μια μεγάλη ποσότητα χρυσού, ώστε να την δώσει στον υιό του Ζαχαρία, όταν αυτός θα έφθανε σε ώριμη ηλικία. Όταν ο Ζαχαρίας μεγάλωσε, ζήτησε το χρυσάφι από τον Σέργιο. Εκείνος, όμως, αρνήθηκε ότι είχε παραλάβει κάτι τέτοιο από τον πατέρα του Ζαχαρία. Τότε ο Ζαχαρίας είπε: «Αφήσατέ τον να ορκισθεί μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, ενώπιον της οποίας έγινε σαρκικός αδελφός με τον πατέρα μου. Και αν ορκισθεί ότι δεν πήρε τίποτε από τον πατέρα μου Ιωάννη, εγώ δεν θα ζητήσω τίποτε από αυτόν». Όταν ο Σέργιος ορκίσθηκε αυτό που ισχυριζόταν, ήθελε να πλησιάσει για να ασπαστεί την εικόν...

Ο Όσιος Στέφανος ο Ξυλινίτης έζησε ασκητικά και αξιώθηκε από τον Θεό του προορατικού χαρίσματος.