ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Τὶ τοῦτο, Τίτε; καὶ σὺ λείπεις ἐκ βίου; Λείπω μεταστάς, δόξαν οὕτω Κυρίῳ. Δευτερίῃ Τίτοιο ἀπὸ ψυχὴν Νόες ἦραν. Ο Όσιος Τίτος είχε ψυχή με θερμή αγάπη στο Θεό και τον πλησίον. Όπως ο Κύριος είχε πει στους μαθητές του, «ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με» ( Ιωάν., δ' 34), δικό μου, δηλαδή, φαγητό είναι να πράττω το θέλημα Εκείνου (του Πατέρα Θεού) που με απέστειλε, έτσι συνέβαινε και στον όσιο Τίτο. Τροφή του ήταν να πράττει με κάθε τρόπο το θέλημα του ουρανίου Πατέρα και να χρησιμοποιεί τη ζωή του για την ηθική και πνευματική οικοδομή των αδελφών του. Όταν έγινε μοναχός, έλαμψε με την φιλάδελφη συμπεριφορά του, την πραότητα και την επιείκεια. Ήταν χαρακτήρας που γνώριζε να παραβλέπει, να μακροθυμεί, να ανέχεται, να συνδιαλέγεται, να διαλύει τις παρεξηγήσεις, να κερδίζει γρήγορα την εμπιστοσύνη και να κατακτά τις καρδιές των άλλων. "Ετσι, έγινε πνευματικός ηγέτης μεγάλης αποδοχής και πλήθος λαϊκών και μοναχών ζητούσαν να ωφεληθούν από την συντροφιά του. Μάλιστα...

 Σῷ συμβυθισθεὶς Ἀμφιανὲ συγγόνῳ, Ὕδωρ θαλάσσης ἀμφιέννυμαι, λέγε. Ευλογημένα παραδείγματα πνευματικού αγώνος μέσα στον κόσμο με τις ποικίλες σειρήνες του, αποτελούν και οι δύο φοιτητές Άγιοι Μάρτυρες Aμφιανός και Aιδέσιος. Πηγή πληροφοριών των δύο αδελφών μαρτύρων είναι ο Ευσέβιος Καισαρείας. Κατάγονται από επιφανείς γονείς που διαμένουν στην Γάζα, σημαντική πόλη της Λυκίας. O μάρτυς Aμφιανός πηγαίνει για σπουδές στα εκπαιδευτήρια της Bηρυττού, πανεπιστημιακής κυψέλης της εποχής, που μάλιστα φημιζόταν για τις νομικές κυρίως σπουδές. Επιστρέφει στην πατρική εστία αλώβητος από τις παγίδες του εχθρού που παραμόνευαν σε μια μεγάλη και κοσμοπολίτικη πόλη, όπως η Bηρυττός. Μη μπορώντας να υποφέρει τη συμβίωση με την οικογένειά του και τους συγγενείς του λόγω της διαφορετικότητας του πνεύματος που τους διακατείχε, καταφεύγει στην Kαισάρεια της Παλαιστίνης, συγκατοικεί εκεί με τον κατοπινό μάρτυρα Πάμφιλο (βλέπε 5 Νοεμβρίου) και τους μαθητές του και ασκείται μαζί τους. Το τρίτο έτος του δ...

Ο Άγιος Γεώργιος (Μαζκουερέλι) έζησε μεταξύ του 9ου και του 10ου αιώνα μ.Χ. στη Γεωργία και ήταν Επίσκοπος Αζκουρίας. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.

Ὡς κλῆμα τμηθεὶς Πολύκαρπος Κυρίου, Τὸν καρπὸν οὕτω πλείονα Χριστῷ φέρει. Ο Άγιος Μάρτυς Πολύκαρπος έζησε κατά τους χρόνους της βασιλείας του ασεβούς Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και καταγόταν από την πόλη της Αλεξάνδρειας. Όντας Χριστιανός και έχοντας πολύ ζήλο για τον Θεό, παρατηρώντας κάθε ημέρα τους φυλακισμένους να ομολογούν τον Χριστό και να δοκιμάζονται με διάφορα βασανιστήρια, δεν άντεχε να υπομένει. Και όταν κάποια μέρα είδε τον άρχοντα να κάθεται και το αίμα των ανθρώπων να χύνεται σαν νερό, αφού στάθηκε μπροστά του, τον έλεγξε και είπε: «Γιατί τόσο πολύ λησμόνησες την ανθρώπινη φύση, ακόρεστε σκύλε, και κομματιάζεις τους συγγενείς και ομοεθνείς ανθρώπους με τα ξίφη σαν ξύλα, επειδή κηρύττουν τον αληθινό Θεό και ελέγχουν την πλάνη των ειδωλολατρών, όπως και εγώ που είμαι δούλος του Χριστού;». Εξαιτίας αυτών και επειδή εξόργισε τον άρχοντα, συνελήφθη και βασανίσθηκε. Και αφού μέχρι τέλους είχε το όνομα του Χριστού στα χείλη, αποκεφαλίσθηκε.

  Έφιππος άλα Γρηγόριε καθάπερ, Xέρσον διήλθες, ω τεραστίου ξένου! Ο Όσιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1190 μ.Χ. και καταγόταν από τα μέρη Βιθυνίας. Ο Γρηγόριος, από παιδί έζησε ζωή σύμφωνα με τα παραγγέλματα του Ευαγγελίου. Στις σπουδές του αναδείχτηκε ευφυέστατος και επιμελέστατος. Τη μάθηση του αυτή χρησιμοποίησε για την Εκκλησία και για την πνευματική οικοδομή του πλησίον. Μετά από καιρό ο Γρηγόριος αποσύρθηκε σ' ένα από τα πιο φημισμένα μοναστήρια της εποχής του. Εκεί έλαμψε με την αρετή του. Αλλά μερικοί φθονεροί μοναχοί τον συκοφάντησαν, ότι δήθεν έκλεψε ιερά σκεύη της Μονής. Η αθωότητα του αποδείχτηκε, αλλά ο Γρηγόριος έφυγε από το μοναστήρι εκείνο και πήγε σ' άλλο, οπού μόναζε και ο αδελφός του. Εκεί ο Γρηγόριος ανέπτυξε ακόμα περισσότερο τις γνώσεις και τις αρετές του, με αποτέλεσμα να τον κάνουν Ιερέα. Κατόπιν πήγε σ' ένα διπλανό χωριό, όπου με τις γνώσεις και την μεγάλη του πνευματικότητα, βοηθούσε τους συνανθρώπους του. Ο σατανάς, μέσω των οργάνων του, του έστησε πο...

Σεμνή, καλή τε ἡ Θεοδώρα οὖσα, Δῶρον προσήχθη εὐάρεστον Κυρίῳ. Η Αγία Θεοδώρα καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης και δεκαεπτά χρονών παρουσιάστηκε στον άρχοντα της Παλαιστίνης Ουρβανό, ο όποιος τη ρώτησε αν πράγματι πιστεύει στον Χριστό. Η Θεοδώρα με εκπληκτικό θάρρος ομολόγησε ότι πράγματι πιστεύει. Τότε την έδειραν σκληρά στα πλευρά και τους μαστούς. Κατόπιν την έριξαν στη θάλασσα, όπου παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Όπως αναφέρει και ο Άγιος Νικόδημος, είναι πολύ πιθανό η Αγία αυτή να είναι η ίδια, με την Αγία Θεοδοσία της 29ης Μαΐου, διότι τα βιογραφικά τους στοιχεία είναι, σχεδόν, όμοια.

Η Αγία Οσιοπαρθενομάρτυς Ebba έζησε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. και ήταν ηγούμενη της μονής Κόλτινγκχαμ, της μεγαλύτερης μονής της Σκωτίας. Η μονή αυτή είχε ιδρυθεί υπό της Οσίας Ebba της Πρεσβυτερας (τιμάται 25 Αυγούστου), αδελφής των βασιλέων του Νορθάμπερλαντ, Οσβάλδου και Όσγουι. Το έτος 870 μ.Χ., κατά την διάρκεια εισβολής Δανών πειρατών στις ακτές της μονής, η Οσία ανήσυχη όχι για την σωτηρία της ζωής της αλλά για την διατήρηση της αγνότητάς της καθώς και των άλλων μοναζουσών, μόλις οι επιδρομείς εισέβαλαν στον περίβολο της μονής, συγκέντρωσε τις μοναχές στο ηγουμενείο και μετά από συγκινητικές συμβουλές απέκοψε με λεπίδα την μύτη και το άνω χείλος της. Την πράξη αυτή μιμήθηκαν όλες οι αδελφές. Οι εισβολείς, όταν εισήλθαν στο χώρο όπου οι μοναχές ήταν συναγμένες, βρέθηκαν μπροστά σε ένα φρικιαστικό θέαμα. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να πυρπολήσουν την μονή και να κάψουν ζωντανή την Οσία Ebba μαζί με όλες τις μοναχές.

Ο Άγιος Σάββας έζησε κατά τον 12ο αιώνα μ.Χ. στην Κριμαία και εξελέγη Επίσκοπος της πόλεως Σουρώζ, το σημερινό Σουδάκ. Ότι γνωρίζουμε γι' αυτόν έχει σωθεί σε υποσημειώσεις σε ένα ελληνικό Μηναίο του 12ου αιώνος μ.Χ. Πέντε χιλιόμετρα από την πόλη του Σουρώζ υπάρχει ένα όρος, το οποίο καλείται Άγιος Σάββας, όπου διατηρούνται τα υπολείμματα μιας εκκλησίας και μιας σπηλιάς. Εκεί προφανώς ο Άγιος πέθανε και ενταφιάσθηκε και το έτος 1872 μ.Χ. βρέθηκε μία εικόνα του.

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 2/4/1959, Σελίδα: 2 Στις 2 Απριλίου 1959, στον κινηματογράφο Ολύμπιον του Σιδηροκάστρου προβαλλόταν η ταινία "Το παιδί μου πρέπει να ζήση". "Το παιδί μου πρέπει να ζήση", είναι ένα ελληνικό δράμα του 1951, διάρκειας 80', σε σκηνοθεσία και σενάριο του Νίκου Τσιφορου. Πλοκή Έχοντας καταντήσει ζητιάνος στους δρόμους, ο Αλέξης (Νίκος Τζόγιας) αναπολεί τον έρωτά του με μια πλούσια κοπέλα, την Εύα (Καίτη Πάνου), η οποία του χάρισε το ακορντεόν που πάντα ήθελε. Όταν εκείνη έμεινε έγκυος, ο Αλέξης της πρότεινε να μην κάνει έκτρωση, με αντάλλαγμα να εξαφανιστεί από τη ζωή της. Εκείνη παντρεύτηκε έναν αποτυχημένο άντρα αριστοκρατικής καταγωγής, ο οποίος σύντομα την εγκατέλειψε για μια γυναίκα των καμπαρέ (Σάσα Ντάριο), υπεξαιρώντας και ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας της. Ο Αλέξης απαγάγει το παιδί του και καταλήγει στη φυλακή. Πολλά χρόνια αργότερα, θα αποφυλακιστεί και θα παρακολουθεί από μακριά την πορεία της κόρης του. Η τελευταία θα μάθε...

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 1/4/1959, Σελίδα: 1 Στις 31 Μαρτίου 1959, συνελήφθη ο δράστης κρυμμένος σε δάσος και ομολόγησε την ενοχή του για την δολοφονία του μοναχού Παχώμιου από το Σιδηρόκαστρο. Η εφημερίδα Μακεδονία ανέφερε:  Συνελήφθη κρυμμένος σε δάσος και ομολόγησε την ενοχή του Τηλεγράφημα από τον Πολύγυρο προς τις τοπικές αρχές χωροφυλακής αναφέρει ότι στις 5 μ.μ. της Κυριακής, μέσα σε καλύβα που βρισκόταν στην περιοχή μεταξύ της σκήτης Καυσοκαλυβίων και της θέσης «Κερασιά», βρέθηκε κατακρεουργημένος ο μοναχός Παχώμιος, 60 ετών, κατά κόσμον Αντώνιος Γελιστός, από το Σιδηρόκαστρο. Από την έρευνα και τις ανακρίσεις που ακολούθησαν, προέκυψαν σοβαρά στοιχεία ενοχής σε βάρος του υποτακτικού του θύματος, Γεωργίου Ελίμου, 47 ετών, από την Παλαιοκώμη Σερρών. Αυτός συνελήφθη χθες το πρωί, ενώ κρυβόταν στη δασώδη περιοχή κοντά στο σημείο του εγκλήματος. Όταν υποβλήθηκε σε εξέταση, ομολόγησε αμέσως την ενοχή του, αποκαλύπτοντας ότι σκότωσε το θύμα του με πέλεκυ κατά τη δι...

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο: 1/4/1959, Σελίδα: 1 Στις 29 Μαρτίου 1959, στις 5 μ.μ. της Κυριακής, μέσα σε καλύβα που βρισκόταν στην περιοχή μεταξύ της σκήτης Καυσοκαλυβίων και της θέσης «Κερασιά», βρέθηκε κατακρεουργημένος ο μοναχός Παχώμιος, 60 ετών, κατά κόσμον Αντώνιος Γελιστός, από το Σιδηρόκαστρο. Ο δράστης συνελήφθη στις 31 Μαρτίου .

Φωτό αρχείου Την 1η Απριλίου 1959, ιδρύεται η "Μακεδονική Εστία" με πρόεδρο τον Αστέριο Χατζηδίνα και υπό την επίτιμο προεδρία του Προέδρου της Κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή.  Αντιπρόεδροι της "Μακεδονικής Εστίας" ήταν ο Ιωάννης Π. Κύρτσης και Αντιγόνη Κ. Λιάπη, το γένος Γ. Καραμανλή και Γενικός Γραμματέας ο Τριαντάφυλλος Δ. Θεοδωρίδης.

  Την 1η Απριλίου 1959, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Μονομαχία γιγάντων, ενώ στο Πάνθεον των Σερρών η ταινία "Το μυστικό του σιωπηλού ανθρώπου".

Την 1η Απριλίου 1937,  στο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Captain January" (Καπετάν Γενάρης). Captain January" είναι μια αμερικανική μουσική κωμωδία-δράμα του 1936, σκηνοθετημένη από τον David Butler. Το σενάριο των Sam Hellman, Gladys Lehman και Harry Tugend βασίζεται στο παιδικό βιβλίο του 1890 με το ίδιο όνομα της Laura E. Richards. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Shirley Temple, Guy Kibbee και Sara Haden. Υπήρξε μια προσωρινή προσπάθεια ανανέωσης του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά τώρα η ταινία βρίσκεται στο δημόσιο τομέα λόγω «νομικού παραθύρου». Πλοκή Ο καλοσυνάτος φύλακας φάρου, Captain January, έχει αναθρέψει και εκπαιδεύσει την Star, ένα γλυκό κορίτσι 8 ετών που διάσωσε αφού οι γονείς της πνίγηκαν στη θάλασσα όταν ήταν μωρό. Τον βοηθούν οι δύο φίλοι του, Captain Nazro και ο ναυτικός Paul Roberts. Η υπεύθυνη παρακολούθησης μαθημάτων Agatha Morgan αποφασίζει ότι η εκπαίδευση στο σπίτι της Star είναι ανεπαρκής. Έτσι, η Star υποβάλλεται σε εξέταση...

  Εφημερίδα "Η Πρόοδος". Φύλλο 1 Απριλίου 1934, σελ. 4 Την 1η Απριλίου 1934, στις 3 μ.μ. πραγματοποιήθηκε ο ποδοσφαιρικός φιλικός αγώνας Ορφέας Σερρών - 4ο Σύνταγμα Ορειβατικού Πυροβολικό 

  Εφημερίδα "Η Πρόοδος". Φύλλο 1 Απριλίου 1934, σελ. 3 Την 1η Απριλίου 1934, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Κοντέσα Μαρίτσα", ενώ στο Κρόνιον των Σερρών η ταινία "Απηγορευμένη αγάπη".

Εφημερίδα Εμπρός. Φύλλο 1 Απριλίου 1934, σελ. 2 Την 1η Απριλίου 1934, ημέρα Κυριακή, στις 11 το πρωί, ανέλαβε τα καθήκοντά της η νέα δημοτική αρχή στη Δημαρχία Σερρών. Ο νέος Δήμαρχος Μενύχτας, την προηγουμένη έδωσε "ε νώπιον τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Νομαρχίας κ. Κέντρου, ἀπουσιάζοντος τοῦ κ. Νομάρχου, τὸν νενομισμένον ὅρκον τῆς ὑπηρεσίας τοῦ Δημάρχου." Εφημερίδα "Η Πρόοδος". Φύλλο 1 Απριλίου 1934, σελ. 4 Η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών ανέφερε : Συνέρχεται σήμερα το νέο δημοτικό συμβούλιο για την επίσημη εγκατάστασή του. Παρέδωσε χθες ο κ. Επαμ. Τικόπουλος στον νέο δήμαρχο. Σύμφωνα με παραγγελία της Νομαρχίας, η οποία ενεργούσε σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας περί «Δήμων και Κοινοτήτων», εκλήθη ο πλειοψηφών δημοτικός σύμβουλος κ. Κ. Χατζηδήμος να συγκαλέσει το νέο δημοτικό συμβούλιο για αύριο, 11 το πρωί, και να αναλάβει τα καθήκοντά του. Ο κ. Χατζηδήμος, αφού έλαβε την παραγγελία, απέστειλε χθες το μεσημέρι πρόσκληση προς όλους τους δημοτικούς συμβο...

Ο Δημήτριος Χ. Πάζης γεννήθηκε το 1875 στην πόλη Ηράκλεια, στην περιοχή των Σερρών. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και, ως φοιτητής, υπηρέτησε εθελοντικά στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Εργάστηκε ως γιατρός στην Ηράκλεια και στην Κρήτη, ενώ κατά τη διάρκεια της Μακεδονικής Επανάστασης ανέλαβε πολλές μυστικές αποστολές για την ενίσχυση των ελληνικών συμφερόντων στην περιοχή. Πήρε μέρος στον Μακεδονικό αγώνα και το 1908 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το τουρκικό στρατοδικείο στη Θεσσαλονίκη λόγω της δράσης του για την ανεξαρτησία της Μακεδονίας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός στον ελληνικό στρατό και συνέχισε τη μάχη για την ελευθερία. Μετά την απελευθέρωση της Ηράκλειας το 1913, ο Πάζης έγινε ο πρώτος δήμαρχος της πόλης. Στις εκλογές της 13ης Μαΐου 1915, εξελέγη βουλευτής με το φιλελεύθερο κόμμα των Βενιζελιστών και εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της Βουλής. Το 1916 συμμετείχε στο Κίνημα για την Εθνική Άμυνα και υπήρξε ένας απ...

Την 1η Απριλίου 1935, απονεμήθηκε το μετάλλιο του Σταυρού του Σωτήρος στον ιατρό και πολιτικό  Δημήτριο Χ. Πάζη (1875-1953), για τις εθνικές του υπηρεσίες, ο οποίος καταγόταν από την Ηράκλεια Σερρών,

Την 1η Απριλίου 1924, ο θίασος Ελένης Δράκου και Ν. Μωραΐτη έδωσε παράσταση στο κινηματοθέατρο Πάνθεον των Σερρών. Στο πρώτο μέρος παρουσίασε το έργο "Η Δασκαλίτσα" του ιταλού συγγραφέα Niccodemi Dario και στο δεύτερο μέρος την κωμωδία "Η κόρη του μπακάλη". Ο Δάρειος Νικοντέμι (Dario Niccodemi, 1874-1934) ήταν δημοφιλής συγγραφέας μυθιστορημάτων και λιμπρέτων των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα στην Ιταλία. Στο εν λόγω θεατρικό έργο διαπραγματεύεται το ζήτημα του γυναικείου πρότυπου και τους μετασχηματισμούς που υφίσταται κατά τη διάρκεια εποχών έντονης κρίσης. Το βιβλίο επιμελήθηκε μεταφραστικά η Ειρήνη Δενδρινού.

Η δημοσίευση του Καταστατικού (1813) κατήργησε τη διάκριση των τάξεων σε άρχοντες και υποχείριους και έκαμε προσιτή την κοινοτική εξουσία στους εκλεκτούς, στους φρόνιμους και ικανούς κατά την κρίση είκοσι Αδελφών που εκλέγονταν από τη Γενική Συνέλευση Την 1η Απριλίου 1813, στη Γενική Συνέλευση όλων των κατοίκων του Μελένικου, με την παρουσία του Μητροπολίτη Άνθιμου, ψηφίζεται το περιώνυμον Καταστατικό που έφερε το τίτλο Σύστημα ή Διαταγαί συντάχθηκε και δημοσιεύθηκε στη Βιέννη. Κατήργησε τις διακρίσεις των τάξεων και έκαμε προσιτή την κοινοτική εξουσία στους εκλεκτούς, στους φρονίμους και ικανούς από τους πολίτες κάθε τάξεως (΄Αρθρον 4 του Καταστατικού).