ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών. Φύλλο 6 Απριλίου 1976 Στις 4 Απριλίου 1976, απόγευμα Κυριακής, ο Αθανάσιος (Σάκη) Νάσιουτζικ έδωσε διάλεξη με θέμα "Προέλευση των αξιών", στην αίθουσα της Σερραϊκής Πολιτιστικής Εταιρείας,  Την παρουσίαση έκανε ο πρόεδρος της  Εταιρείας, Κ. Παράσχος. Ο Αθανάσιος Νάσιουτζικ ήταν απόγονος της γνωστής οικογένειας Νάσιουτζικ.

Εφημερίδα  "Η Πρόοδος" των Σερρών, 6  Απριλίου 1976 Χιλιάδες λαού στον εορτασμό της 35ης επετείου της μάχης των οχυρών, 4 Απριλίου 1976 Εφημερίδα  "Η Πρόοδος" των Σερρών, 6  Απριλίου 1976 Η εφημερίδα "Η Πρόοδος" των Σερρών ανέφερε: Πλήθος κόσμου από την πόλη των Σερρών και τις γειτονικές κοινότητες παρευρέθηκε στον εορτασμό για την 35η επέτειο της μάχης των Οχυρών. Τις εορταστικές εκδηλώσεις τίμησε με την παρουσία του ο Υπουργός Βορείου Ελλάδος, κ. Νικόλαος Μάρτης. Από πλευράς επισήμων παρευρέθηκαν ο Υφυπουργός κ. Α. Καραμανλής, βουλευτές του νομού και άλλοι. Της επιμνημόσυνης δέησης χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου. Κατέθεσαν στεφάνια εκ μέρους της Κυβέρνησης ο κ. Μάρτης, εκ μέρους του Πρωθυπουργού ο κ. Α. Καραμανλής, εκ μέρους της Βουλής ο κ. Λαυρεντίδης, κ.ά. Για τη σημασία του εορτασμού μίλησε αξιωματικός του 68ου Συντάγματος Πεζικού. Ακολούθησε σιγή ενός λεπτού και εθνικοί χοροί από διάφορα συγκροτήματα του νομού. Στη συνέχεια, έγινε δεξί...

Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα, 6 Απριλίου 1955 Επιμνημόσυνες τελετές  επέτειο από τον θάνατο του Δεκανέα Πασπαλιάρη Αλέξανδρου, 4 Απριλίου 1955 Η ε φημερίδα Σερραϊκόν Βήμα ανέφερε: «Σεμνές και επιβλητικές ήταν οι επιμνημόσυνες τελετές που έγιναν την Κυριακή, 4 Απριλίου 1955, στο 115ο μεθοριακό φυλάκιο του Αγίου Γεωργίου και το χωριό "'Αγκιστρο", με αφορμή την τρίτη επέτειο από τον θάνατο του αξέχαστου Δεκανέα Πασπαλιάρη Αλέξανδρου, ο οποίος δολοφονήθηκε άνανδρα από Βούλγαρους στις 4 Απριλίου 1953, κατά τη διάρκεια της περιπολίας του προς το εγκαταλελειμμένο τότε ελληνικό φυλάκιο, όπου είχαν προωθηθεί Βούλγαροι. Η συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής, παρά την βροχερή μέρα, ήταν εντυπωσιακή, με πλήθος κόσμου από όλη την περιοχή και τις πόλεις Σιδηροκάστρου και Σερρών. Από το πρωί, πεζή ή με αυτοκίνητα, ομάδες πολιτών έφτασαν στο Αγκίστρι και, εκεί, όλοι περπάτησαν προς το σημείο που είχε στηθεί το φυλάκιο, το οποίο από νωρίς ήταν γεμάτο από τους προσκυνητές. Το πρωί τελέστηκε ...

Ήταν πρωί Μεγάλου Σαββάτου 4 Απριλίου.1953 όταν περίπολος του 211 Τάγματος Προκαλύψεως, που είχε την έδρα του στο Άγκιστρο, δέχθηκε εχθρικά πυρά στη διάρκεια περιπολίας στη μεθοριακή γραμμή με τη Βουλγαρία, πλησίον του 115ου ελληνικού φυλακίου. Όπως προέκυψε, λίγο νωρίτερα Βούλγαροι στρατιώτες είχαν καταλάβει το εγκαταλειμμένο ελληνικό φυλάκιο χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Από τα πυρά έπεσε νεκρός ο Δεκανέας Πασπαλιάρης Αλέξανδρος , μ’ αποτέλεσμα ν’ ακολουθήσει συμπλοκή για την ανακατάληψη του φυλακίου, αλλά και την προστασία της σωρού έως ότου καταφτάσουν ενισχύσεις.

Αθανάσιος Μιχ. Μανουσόπουλος Στις 4 Απριλίου 1955, ο Νομάρχης Αθ. Μιχ. Μανουσόπουλος ανακηρύσσετε επίτιμος δημότης Ακριτοχωρίου με απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου του χωριού.

Στις 4 Απριλίου 1935, ο Νομάρχης Σερρών και Πρόεδρος της Εφορείας Σανατορίου Σερρών Δ. Μπακογιάννης, υπέγραψε την διακήρυξη δημοπρασίας για την ανέγερση πλήρους αντιφυματικού ιατρείου στις Σέρρες.

Στις 4 Απριλίου 1935, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβλήθηκε η ταινία "Einmal eine große Dame sein" (Θέλω να γίνω μεγάλη κυρία). Einmal eine große Dame sein είναι μια γερμανική κωμική ταινία του 1934 σε σκηνοθεσία Gerhard Lamprecht με πρωταγωνιστές τους Käthe von Nagy, Wolf Albach-Retty και Gretl Theimer. Η Nagy υποδύεται μια πωλήτρια αυτοκινήτων. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τους σκηνογράφους Otto Erdmann και Hans Sohnle. Κυκλοφόρησε επίσης μια ξεχωριστή γαλλόφωνη εκδοχή με τίτλο A Day Will Come (1934), στην οποία η Nagy επανέλαβε τον ρόλο της δίπλα στον Jean-Pierre Aumont. Ηθοποιοί Käthe von Nagy ως Kitty Holm Wolf Albach-Retty ως Heinz von Wolfenstein Gretl Theimer ως Ria Thurner Werner Fuetterer ως Wolf von Wolfenstein Ida Wüst ως Baroness Agathe von Wolfenstein Gustav Waldau ως Baron Adalbert von Wolfenstein Carola Höhn ως Hilde Hans von Zedlitz ως Mr. Thurner Elfriede Sandner ως Franzi, φοιτήτρια Josef Thuis ως φοιτητής Peter Michael ως φοιτητής Ber...

Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 4  4 Απριλίου 1925 Στις 4 Απριλίου 1925, ο αντιστράτηγος Οθωναίος φτάνει στις Σέρρες, για να επιθεωρήσει την 6η Μεραρχία και να παραστεί στην τελετή ορκωμοσίας των νεοσύλλεκτων.  

Στις 4 Απριλίου 1925, στο «Μέγα Ιπποδρόμιον Ολύμπια» των Σερρών, πραγματοποιήθηκε τιμήτική παράσταση τιμητική της αρτίστας και μουσουργού Δος Λόλας

Στις 4 Απριλίου 1908, φονεύθηκε από τον οθωμανικό στρατό ο Βούλγαρος κομιτατζής Костадин (Дине) Арабаджиев (Ντίνα Αραμπατζής), στο χωριό Σκαφάφτσα (σημερινό Λειβαδοχώρι)  Ο Αραμπατζης γεννήθηκε στο χωριό  Γενή Μαχαλάς των Σερρών (σήμερα Πεπονιά). Το 1903 έγινε αρχηγός βουλγάρικης ληστρικής ομάδας και άρχισε να τρομοκρατεί τον κάμπο των Σερρών με αρκετές δολοφονίες, "πλιάτσικο" και εκβιασμούς στο βιογραφικό του.

Στις 4 Απριλίου 1878, ο Δημήτριος Μαρούλης εξέδωσε "Αγγελία" σχετικά με την προσεχή έκδοση από τον ίδιο εφημερίδας με τον τίτλο "Μακεδονία".  Το έντυπο αυτό, στο οποίο έχει γίνει πολλές φορές αναφορά στην παρούσα μελέτη, είναι ένα δίφυλλο, σχήματος 2ου, διαστάσεων 404Χ262 χιλιοστά. Η προμετωπίδα του: «Αριθ. ΕΝ ΣΕΡΡΑΙΣ ΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1878. ΕΤΟΣ Α΄ (Ο τίτλος:) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ». (Από κάτω, ξυλογραφία που παριστάνει τη Μακεδονία και δεξιά κι αριστερά της γράφεται:) ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ / ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ τῶν ἐν Σέρραις Διδασκαλείων / ΣΥΝΤΑΚΤΑΙ διάφοροι / Τὰ ἐπιστελλόμενα ἀπηλλαγμένα πάντοτε ταχυδρομικῶν τελῶν, διευθύνονται πρὸς τὸν διευθυντὴν τῶν ἐν Σέρραις Δι/δασκαλείων ΔΗΜΗΤΡΙΟΝ ΜΑ-ΡΟΥΛΗΝ. / Τὰ χειρόγραφα δὲν ἐπιστρέφονται. (Έναντι:) ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ / διὰ μὲν τοὺς ἐν τῇ Μακεδονία μετζίτ. ἀργυρ. 12 / διὰ πά-ντας δὲ τοὺς ἐκτὸς Μακεδονίας φρ. 7 / ταχυδρομικά λογίζονται εἰς βάρος τῶν συνδρομη/τῶν ἐκείνων, ὅσοις τὸ φύλλον ἀποστέλλεται ταχυδρομικῶς. / Ἡ συνδρομὴ εἶναι ὑποχρεωτικὴ δι'...

Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος. Ψάλλεται ενταγμένος στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, σε όλους τους Ιερούς Ναούς, τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε οίκος ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα), και είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας. Θεωρείται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, η γλώσσα ...

Ψυχὴν ὁ Γεώργιος ἀσμένως δίδως, Ψυχῶν γεωργῷ καὶ φυτουργῷ σαρκίων. Τῇ δὲ τετάρτῃ ἀπῆρε Γεώργιος εἰς πόλον εὐρύν. Από νεαρή ηλικία αγάπησε ολόψυχα τον Κύριο. Επειδή όμως οι γονείς του, παρά τη θέληση του, θέλησαν να τον παντρέψουν, ο Γεώργιος έγινε μοναχός και επιδόθηκε με όλη του τη δύναμη σε κάθε είδους άσκηση, δηλαδή νηστεία, σκληραγωγία, προσευχή, μελέτη των θείων Γραφών και άλλα. Πολλοί που προσέτρεχαν στον Όσιο, φωτίζονταν και επέστρεφαν δια της μετανοίας στον Χριστό. Αλλά επειδή ήταν πολλοί αυτοί πού τον επισκέπτονταν, δεν τον άφηναν ήσυχο να προσευχηθεί και ο Όσιος αποσύρθηκε στο όρος Μαλαιό όπου ησύχαζε. Αλλά και εκεί μαζεύτηκε πλήθος Μοναχών, τους οποίους ο όσιος καθοδηγούσε με προσευχή και άσκηση. Τόσο δε πρόκοψε στην αρετή, ώστε έγινε ξακουστός και θαυμαστός και στους άρχοντες, ακόμα και στους βασιλείς, στους οποίους είχε γράψει πολλές και αξιόλογες συμβουλευτικές επιστολές για διάφορα ζητήματα. Το τέλος της επίγειας ζωής του, προείπε ο Όσιος πρίν τρία χρόνια. Έτσι αφού ασθέ...

Ζῶσαν προπέμψας Ζωσιμᾶς τὴν Μαρίαν, Θανοῦσαν εὗρεν· ἀλλὰ νῦν ζῶσιν ἅμα. Έζησε στους χρόνους του αυτοκράτορος Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Σύμφωνα με τον βιογράφο του Αγιο Σωφρόνιο, Αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων, αφιερώθηκε στον Θεό από παιδί και ασκήθηκε σε όλα τα είδη των αρετών. Περιήλθε περί τους χίλιους διακρινόμενους για την αρετή τους ασκητές, για να διδαχτεί από την αρετή και την σοφία τους και εγκαταβίωσε σε μοναστήρι της Παλαιστίνης. Πόθος του ήταν να υποτάξει τη σάρκα στο πνεύμα. Έκανε υπακοή στους γέροντες της μονής και με μεγάλη χαρά εφάρμοζε όσους κανόνες και είδη ασκήσεως του έδιναν. Η τροφή του ήταν λιτή και την εξοικονομούσε κάνοντας εργόχειρο. Η μεγαλύτερη ασχολία του ήταν η ψαλμωδία και η μελέτη των Θείων Γραφών. Πολλές φορές ο Όσιος είχε αξιωθεί να δει οράματα, σύμφωνα και με τον λόγο του Κυρίου «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τὴ καρδία, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται». Με τους πνευματικούς του αγώνες έφθασε σε ύψη αρετής, σοφίας εγκράτειας και αγιότητος . Έτσι σιγά σιγά η φήμη της αγ...

Λιπών Θεωνάς την κάτω προεδρίαν, Παρίσταται νυν τω Προέδρω των όλων. Ο Άγιος Θεωνάς Α', μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, μαθητής του Αγίου Ιακώβου του Νεομάρτυρα, «τίνα μὲν εἶχε πατρίδα ἐπὶ τὴ γῆ, ἢ τίνας γονεῖς, ἢ μὲ ποὶον τρόπον ἐγένετο ἀρχιερεὺς τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπὸ ἱστορίαν ἔγγραφον ἢ παραδοσὶν τινά, δὲν ἐμάθομεν» μαρτυρεί ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, συγγραφέας του Βίου του Αγίου. Μια παράδοση θέλει τον Άγιο Θεωνά Μυτιληναίο και γι' αυτό πολλοί νεότεροι ερευνητές τον αποκαλούν Λέσβιο, είτε γιατί καταγόταν από την Λέσβο, είτε γιατί παρέμεινε εκεί ως πνευματικός, στο Πλωμάρι. Ο Άγιος Θωνάς ίσως να γεννήθηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 15ου αιώνα μ.Χ. Αγνοούνται όλα τα σχετικά με την ζωή του πριν από την μετάβασή του στο Άγιον Όρος. Κατ' αρχήν ασκήτεψε στη Μονή Παντοκράτορος, ως Πρεσβύτερος. Αργότερα όμως εγκατέλειψε, για να συγκαταριθμηθεί στη συνοδεία του Αγίου Ιακώβου του Νεομάρτυρα (τιμάται 1 Νοεμβρίου), ο οποίος μόναζε σε μία τοποθεσία πάνω από τη Μονή Ιβήρων,...

Κάτασπρη και μεγαλόπρεπη υψώνεται κοντά στο όμορφο λιμάνι η Εκκλησιά της Παναγίας της Θεοσκέπαστης, που γιορτάζει του Ακαθίστου Ύμνου. Σύμφωνα με την παράδοση ένα φουρτουνιασμένο βράδυ η εικόνα της Παναγίας ερχόταν από το πέλαγος προς την ακρογιαλιά με ένα παράξενο φώς. Άνθρωποι του νησιού ακολούθησαν το φώς που τους οδήγησε σε μια μικρή σπηλιά. Έκπληκτοι, μέσα στην σπηλιά, πάνω σε φύκια, είδαν την εικόνα της Παναγίας. Την προσκύνησαν και την μετέφεραν στο παρεκκλήσι του Αγίου Αθανασίου. Την άλλη μέρα όμως η εικόνα γύρισε στην σπηλιά της! Έτσι, οι νησιώτες αποφάσισαν να χτίσουν Ναό πάνω από την σπηλιά. Οι εργασίες για την ανέγερση του ναού έγιναν με γοργούς ρυθμούς και η Εκκλησιά ήταν σχεδόν έτοιμη σε ελάχιστο χρόνο. Έλειπε όμως η σκεπή, γιατί δεν υπήρχε ξυλεία. Η ίδια η Παναγία φρόντισε γι’ αυτό. Ένα καράβι φορτωμένο με ξυλεία κινδύνευσε ανοιχτά στο πέλαγος έξω από την Άνδρο. Ο καπετάνιος μαζί με τους ναυτικούς παρακαλούσαν την Παναγία να τους σώσει από τον επικείμενο κίνδυνο. Φωτισμέ...

Το όνομα «Ακαθή» υπάρχει σχεδόν μόνο στη Σχινούσα και προέρχεται από μία εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται εκεί. Της Παναγίας της Ακαθής, όπως την λένε. Και λέγεται έτσι, επειδή είναι από τις λίγες εικόνες που ο Χριστός αντί να τον κρατά αγκαλιά η Παναγία, στέκει όρθιος μπροστά της. Δηλαδή Ακάθιστος. Η εικόνα αυτή πήγε στη Σχινούσα από τη Σαντορίνη, που κι εκεί βρέθηκε με θαυματουργικό τρόπο. Μια γυναίκα, κάτοικος της Σαντορίνης, άκουγε κατά καιρούς από ένα συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού της χτυπήματα στον τοίχο. Δεν μπορούσε να το εξηγήσει αλλά δεν έδωσε ως φαίνεται και την πρέπουσα σημασία. Ένα βράδυ λοιπόν είδε ένα όνειρο. Της παρουσιάστηκε μια γυναίκα και της είπε ότι είναι η Παναγία η Ακαθή και γιορτάζει του Ακαθίστου. Να σκάψει της είπε στο σημείο που ακούει το κτύπημα.Έσκαψε λοιπόν η γυναίκα αυτή και βρήκε ένα κούφωμα και μέσα την εικόνα μαζί με ένα καντηλάκι και σταμνάκι με λάδι. Την εποχή εκείνη η Σαντορίνη ήταν πολύ φτωχό νησί και οι κάτοικοί της τα έφερναν πολύ δύσκολα βόλτ...

Φωτογραφία από την δεκαετία του 1930 από το αρχείο του Δημήτρη Νομικού Ο Ιερός Ναός της Παναγίας της Πλατσανής είναι αφιερωμένος στον Ακάθιστο Ύμνο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Το έτος 626 μ.Χ. αμέτρητες ορδές Αράβων και Περσών περικύκλωσαν την Κωνσταντινούπολη, όμως οι ελάχιστοι υπερασπιστές της ενθαρρυνόμενοι από τον Πατριάρχη Σέργιο και βοηθούμενοι από την Παναγία, κατόρθωσαν να αποκρούσουν τους επιδρομείς. Ύστερα από τη νίκη αυτή όλοι οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης συγκεντρώθηκαν στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, και όλη τη νύκτα έψαλαν τον Ακάθιστο Ύμνο ευχαριστώντας Την για την Προστασία της πόλεως. Οι εκκλησιαζόμενοι όλη τη νύκτα έψαλαν χωρίς να καθίσουν, γι αυτό και ο ύμνος ονομάστηκε «Ακάθιστος». Αρχικά ο Ιερός Ναός της Παναγίας της Πλατσανής ήταν κτισμένος στην άκρη του χωριού μέσα στο κάστρο, εκεί που σήμερα όλοι οι επισκέπτες της Σαντορίνης μαζεύονται καθημερινά για να απολαύσουν το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα της Οίας. Με τον καταστροφικό σεισμό όμως της 9ης Ιουλίου 1956 μ.Χ...

Η ιστορία της ενορίας Παναγίας «Ρόδον Αμάραντον» Πειραϊκής, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των παλαιών κατοίκων της περιοχής, αρχίζει περίπου το έτος 1890 μ.Χ., όταν κάποιος ψαράς ανέσυρε μία παλαιά εικόνα από τα βράχια της Πειραϊκής η οποία εικόνιζε την Παναγία να κρατά τον Χριστό, καθήμενο σε παιδική ηλικία, κρατώντας στο χέρι ένα «Ρόδον». Το γεγονός έγινε αμέσως γνωστό στην περιοχή. Μια ευλαβής οικογένεια, ονομαζόμενη Κατσαρού, έχοντας την επιθυμία να προσφέρει «οίκον» προς στέγαση της εικόνας της Παναγίας, με ιδία πρωτοβουλία έκτισε ιδιωτικό παρεκκλήσιο με το όνομα Παναγία «Ρόδον Αμάραντον». Εκεί στεγάσθηκε η παλαιά αυτή εικόνα και λατρεύθηκε από τους κατοίκους της περιοχής. Πέρασαν τα χρόνια, ολοένα και περισσότερος κόσμος συνέρεε στην περιοχή και υπήρξε ανάγκη να δημιουργηθεί ενορία που θα δεχθεί τους πιστούς. Μέχρι τότε, η ευρύτερη περιοχή του Πειραιά υπήγετο εκκλησιαστικά στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Το πρόβλημα διευθετήθηκε με τη δωρεά της οικογένειας Κουτσοδόντη η οποία διέθεσε το οικ...

Πρῶτος θάλασσαν εἰσιὼν Ἀγαθόπους, Ἔργοις ὑπῆρχε Χριστόπους Θεοδούλῳ. Οι Άγιοι Θεόδουλος και Αγαθάπους (Αγαθόποδας) κατάγονταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησαν στα πρώτα χρόνια των διωγμών. Ο Άγαθάποδας ήταν γέροντας και νεώτερος ο Θεόδουλος. Αλλά η χριστιανική αγάπη τους ένωνε αδελφικότατα. Μελετούσαν μαζί τις Γραφές, εργάζονταν για την εξάπλωση του Ευαγγελίου και μοχθούσαν υπηρετώντας τους πάσχοντες και στερημένους αδελφούς τους. Κάποια νύχτα, όμως, συνέβη κάτι παράδοξο. Είδαν και οι δύο το ίδιο όνειρο. Ότι, δηλαδή, ταξίδευαν με πλοίο και ξαφνικά έγινε τρικυμία, και το πλοίο έσπασε στα δύο. Αυτοί, όμως, σώθηκαν και ανέβηκαν σ' ένα βουνό, που η κορυφή του έφθανε στον ουρανό. Την επομένη μέρα, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Τους συλλαμβάνουν και κατάλαβαν ότι τους περίμεναν κύματα θανάτου. Ο άρχοντας Φουστίνος ζήτα να αρνηθούν το Χριστό. Αυτοί, και οι δύο, Τον ομολογούν με θάρρος. Τότε, τους ρίχνουν στη θάλασσα. Στο βυθό της, βέβαια, πήγαν τα φθαρτά τους σώματα. Οι ψυχές τους, όμως, α...