ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Στις 4 Απριλίου 1984, πραγματοποιήθηκαν στις Σέρρες τα εγκαίνια του υποκαταστήματος της Τράπεζας Μακεδονίας - Θράκης.

  Στις 4 Απριλίου 1984, απεβίωσε ο Μητροπολίτης Σερρών Κωνσταντίνος Γ΄ ο κατα κόσμον Βασίλειος Καρδαμένης . Είχε μετατεθεί από την Μήθυμνα στον Μητροπολιτικό Θρόνο Σερρών και Νιγρίτης στις 16 Νοεμβρίου 1965.

Ο Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Κωνσταντίνος, κατά κόσμον Βασίλειος Καρδαμένης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 2 Φεβρουαρίου 1910. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από την οποία αποφοίτησε το 1932, έχοντας υποβάλει διατριβή με τίτλο «Ο α΄ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως» . Το 1931 χειροτονήθηκε διάκονος και αρχικά υπηρέτησε ως διάκονος και ιεροκήρυκας στη Μητρόπολη Πριγκηποννήσων (1931–1933), και στη συνέχεια στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος (1933–1934). Το 1934 μετακινήθηκε στη Μητρόπολη Σερρών και Νιγρίτης, όπου το Μάρτιο του 1936 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και διορίστηκε Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως. Κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής, ακολούθησε τον τότε Μητροπολίτη Κωνσταντίνο Μεγγρέλη στη Νιγρίτα, δείχνοντας πίστη και αφοσίωση στο ποιμαντικό του έργο εν μέσω δυσμενών συνθηκών. Επιπλέον, υπηρέτησε ως έφεδρος στρατιωτικός ιερέας κατά την πολεμική περίοδο 1940–1941, καθώς και το διάστημα 1948–1950. Στις 22 Απριλίου 1956 χειροτονήθηκε...

Η ελληνική απογραφή του 1981 διενεργήθηκε στις 5 Απριλίου του 1981.Είναι η εικοστή έβδομη επίσημη απογραφή από τη σύσταση του ελληνικού κράτους. Η προηγούμενη απογραφή ήταν αυτή του 1971. Ο πραγματικός πληθυσμός στο σύνολο της Ελλάδας ανερχόταν στους 9.738.243 κατοίκους (9.739.441 συμπεριλαμβανομένου του αυτοδιοίκητου Αγίου Όρους), ενώ η πυκνότητα του πληθυσμού ήταν 73,8 κάτοικοι/τ.χλμ. Τα διάφορα πληθυσμιακά μεγέθη στην Ελλάδα έχουν ως εξής (οι πληθυσμοί είναι πραγματικοί): Σύμφωνα με την απογραφή, το 1981 το 58% των κατοίκων της χώρας συγκεντρώνεται στα αστικά κέντρα, ιδιαίτερα δε στα Πολεοδοµικά Συγκροτήµατα Πρωτευούσης και Θεσσαλονίκης. Αν και ερώτημα για το θρήσκευμα δεν έχει συμπεριληφθεί σε καμία απογραφή μετά το 1951, ωστόσο σε αυτή την απογραφή τέθηκε, αλλά δεν δημοσιεύτηκαν τα στοιχεία. Οι 51 Νομοί της Ελλάδας και το Άγιον Όρος Θέση Νομός Πληθυσμός Πρωτεύουσα 1 Αττικής 3.369.443 Αθήνα 2 Θεσσαλονίκης 871.287 Θεσσαλονίκ...

Εφημερίδα Σερραϊκόν Βήμα.Φύλλο 7 Απριλίου 1959 Οι ελληνικές αυτοδιοικητικές εκλογές 1959 διεξήχθησαν την Κυριακή 5 Απριλίου 1959 μέσα σε κλίμα έντονης αντιπαλότητας, με το Κόμμα Φιλελευθέρων να καταγγέλει περιστατικά "βίας και τρομοκρατίας", σύμφωνα με τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων της εποχής. Στους περισσότερους δήμους απαιτήθηκε η διαδικασία των επαναληπτικών εκλογών προκειμένου να επιλεγούν οι ανώτατοι άρχοντες. Επαναληπτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 24 Μαΐου 1959, στις 31 Μαΐου 1959, ενώ σε Αθήνα και Πειραιά απαιτήθηκαν αλλεπάλληλες ψηφοφορίες μεταξύ των εκλεγέντων δημοτικών συμβούλων στις 7 και 14 Ιουνίου 1959, μέχρις ότου ανακηρυχθούν επίσημα οι νέοι δήμαρχοι. Οι εκλεγέντες στους μεγαλύτερους δήμους Αθηναίων: Άγγελος Τσουκαλάς - Πειραιωτών: Παύλος Ντεντιδάκης Θεσσαλονικέων: Ιωάννης Παπαηλιάκης Πατρέων: Κωνσταντίνος Γκολφινόπουλος (αντικαθιστώντας για λίγες ημέρες τον Βασ. Ρούφο, έως ότου αναλάβει δήμαρχος ο Νικόλαος Βέτσος). Βόλου: Ιωάννης Κονταράτος - Ιωαννίνων: Γρηγόριος ...

  Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 6 Απριλίου 1925  Στις 5 Απριλίου 1925, πραγματοποιήθηκε προσφυγικό συλλαλητήριο στις στο Πάνθεον των Σερρών. Εφημερίδα Μακεδονία. Φύλλο 6 Απριλίου 1925  'Όπως ανέφερε η εφημερίδα Μακεδονία,  πραγματοποιήθηκε ένα ογκώδες προσφυγικό συλλαλητήριο, στο οποίο μίλησαν αρκετοί ομιλητές, καταδικάζοντας την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους πρόσφυγες, αλλά και την αδράνεια των προσφυγικών πληρεξουσίων όσον αφορά τα προσφυγικά ζητήματα.  Οι διαδηλωτές ενέκριναν το παρακάτω ψήφισμα: «Ολόκληρος ο προσφυγικός κόσμος ζητά: Να μη μετακινηθεί ο συνοικισμός της Νέας Μπάφρας. Την άμεση αναστολή της διαταγής για επίταξη των μοναστηριακών τσιφλικιών, ώστε να εγκατασταθούν πρόσφυγες. Την άμεση απαλλοτρίωση τσιφλικιών στον νομό Σερρών, για εγκατάσταση προσφύγων και γηγενών ακτημόνων. Την κατάθεση στην Εθνοσυνέλευση του σχετικού φακέλου του Υπουργείου Γεωργίας, ώστε να αποκαλυφθούν οι ευθύνες για τη διαχείριση των τουρκικών περιουσιών. ...

 Σπεύδεις ὀκλάζων, Κλαύδιε, πρὸς σὸν γόνυ, Τομῇ κεφαλῆς, πρὸς Θεοῦ δραμεῖν γόνυ. Πέμπτῃ Κλαυδίου κεφαλὴν τάμε χεὶρ φονόεσσα. Οι Άγιοι αυτοί καταγόταν από την Κόρινθο και έζησαν επί της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Συνελήφθησαν λόγω της χριστιανικής τους ομολογίας και πίστης και οδηγήθηκαν ενώπιον του Τερτίου, του επάρχου που είχε εξουσία στην Πελοπόννησο. Μετά από διάφορα βασανιστήρια, καθένας από αυτούς έλαβε διαφορετικό μαρτυρικό θάνατο. Οι Άγιοι Βικτωρίνος, Βίκτωρ και Νικήφορος, οι τρεις μαζί, τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα μεγάλο γουδί, και όλα τα μέλη του σώματός τους συντρίφθηκαν, και παρέδωσαν τις ψυχές τους στα χέρια του Θεού. Ο Άγιος Κλαύδιος είχε τα χέρια και τα πόδια του αποκομμένα και κατέληξε. Ο Άγιος Διοδόρος ρίχτηκε σε πυρωμένο καμίνι και κατέληξε στον μαρτυρικό του θάνατο. Ο Άγιος Σαραπίων αποκεφαλίστηκε με σπάθη. Και τέλος, ο Άγιος Παπίας ρίχτηκε στο βάθος της θάλασσας. Όλοι τους έλαβαν στεφάνια μαρτυρίου από τον Κύριο. Κατά πασά πιθανότητα είναι οι...

Τομὴν ὑποίσας, ὦ Γεώργιε, ξίφους, Χαρᾷ ἀπέπτης εἰς χαρᾶς τὸ χωρίον. Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος εγεννήθηκε από Σάμιο πατέρα στη Νέα Έφεσο το 1756 μ.Χ. Ακολούθησε τον έγγαμο βίο και απέκτησε τέκνα. Όμως, κατά τον Ιούλιο του 1798 μ.Χ., ευρισκόμενος σε κατάσταση μέθης, παρασύρθηκε στον Ισλαμισμό και αρνήθηκε τον Χριστό. Επειδή για την πράξη του αυτή ένιωσε ντροπή, αφού απεκήρυξε τον Ισλαμισμό, έφυγε από την Έφεσο και ήλθε στη Σάμο. Κατά το διάστημα της απουσίας του οι Χριστιανοί άρχισαν να χτίζουν ναό στην Έφεσο, αφού πρώτα έλαβαν την σχετική άδεια από την Κωνσταντινούπολη. Οι Τούρκοι, φέροντες βαρέως ότι ανεγειρόταν ναός των Ορθοδόξων και μάλιστα με βασιλική άδεια, διέβαλαν τους Χριστιανούς ότι εφόνευσαν τον Γεώργιο ως αποστάτη της πίστεώς τους και έκρυψαν το λείψανό του στα θεμέλια του ανεγειρόμενου ναού. Όμως ο Γεώργιος ευρέθηκε αργότερα και οδηγήθηκε με τη βία στην Έφεσο, όπου οι Τούρκοι τον επίεζαν να επανέλθει στην μωαμεθανική θρησκεία. Κατόρθωσε όμως να φυγαδευτεί και πάλι στη Σάμο,...

Η Αγία Νεομάρτυς Αργυρή γεννήθηκε στην Προύσα το έτος 1688 μ.Χ. Ήταν ωραία στην όψη και φοβούμενη τον Θεό. Ενώ ήταν ακόμη νεόνυμφη αγαπήθηκε από κάποιο Τούρκο, ο οποίος μη δυνάμενος να την φέρει κοντά του, εψευδομαρτύρησε εναντίον της ότι ήθελε να ασπασθεί τη μουσουλμανική θρησκεία.  Ο κριτής της Προύσας εφυλάκισε αμέσως την Αγία. Ο Χριστιανός σύζυγος της Αγίας, μετά από ενέργειές του, επέτυχε να γίνει η δίκη στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά κι εκεί, αφού ήλθε ο Τούρκος, εψευδομαρτύρησε και πάλι κατ' αυτής. Η Αγία στην απολογία της ομολόγησε με πνευματική ανδρεία και παρρησία την πίστη της στον Χριστό. Έτσι κατά διαταγή του κριτού ερίχθηκε στην φυλακή του Χάσκιοϊ, όπου μετά από πολυχρόνια δεινά και βασανιστήρια, παρέδωκε το πνεύμα της στον Κύριο το έτος 1721 μ.Χ. Βιογραφία Γεννήθηκε στην Προύσα της Μικράς Ασίας το 1688. Σε νεαρή ηλικία τη ζήτησε να την παντρευτεί μουσουλμάνος προύχοντας, απαιτώντας επίσης να αλλάξει θρήσκευμα και να γίνει μουσουλμάνα, κάτι το οποίο η Αργυρή αρνήθηκε. Σε...

Θεσσαλονίκη, σχοῦσα καλὰ μυρία, Καὶ Θεοδώραν πλοῦτον ἄσυλον φέρεις. Πρότυπο αγνής και ταπεινής ψυχής μέσα στις νέες της Θεσσαλονίκης η Θεοδώρα, από πολύ μικρή έκανε ζωή αγία. Ο κόσμος με τις ποικίλες ηδονές του δεν την ενδιέφερε. Άνηκε ολόψυχα στο Χριστό. Είχε μεγάλο πόθο να βγει εντελώς έξω από το ρεύμα των κοσμικών θορύβων. Διότι ανήκε στην εκλεκτή μερίδα των ανθρώπων, για τους οποίους ο Χριστός είπε, «οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου» (Ιωάννου, ιζ' 14). Δεν έχουν, δηλαδή, φρονήματα του κόσμου, που ζει μακριά από την αλήθεια, μέσα στην αμαρτία. Ο πόθος αυτός της Θεοδώρας την έφερε στη μοναχική ζωή, όπου με προσευχές, αγρυπνίες και μελέτη του θείου λόγου, σφυρηλατούσε ακόμη περισσότερο τον εαυτό της. Με τα χρήματα δε, από την πώληση των εργόχειρων της, χόρταινε τους πεινασμένους συνανθρώπους της. Αλλά και με τις αδελφές στο μοναστήρι, έζησε με ειρήνη, πραότητα και μακροθυμία. Έτσι, έμεινε ζωντανό υπόδειγμα και όταν ακόμα πέθανε. Μάλιστα, τόση μεγάλη εκτίμηση είχε από την ηγουμένη του μονασ...

Ἀθληφόρους τίθησι Λεσβίας κόρας, Μίαν, δύο, τρεῖς, τέσσαρας πέντε, ξίφος. Αν και τα ονόματά τους και το έτος του μαρτυρίου του δεν μας είναι γνωστά, γεγονός είναι ότι κατάγονται από τη Λέσβο, αλλά και μαρτύρησαν σ' αυτή διά ξίφους. Η τοπική αγιολογική παράδοση αναφέρει ότι κατοικούσαν στο Γαβαθά κοντά στην Άντισσα, και ότι στον όρος Όρδυμνος υπήρχε Μονή αφιερωμένη σ' αυτές η οποία και περί το 1331 μ.Χ. ήκμαζε μαζί με δύο ακόμη Μονές, αυτές του αγίου Ιωάννου Θεολόγου και της αγίας Θεοφανούς. Παρεκκλήσιο παλαιό αφιερωμένο στη μνήμη τους υπάρχει στην κοινότητα Πτερούντας. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον   Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Αἱ πεντάριθμοι κόραι καί καλλιπάρθενοι, ἐκ τῆς Λέσβου ὠς ἄνθη τερπνά ἐξήνθησαν, καί ἀγάπη θεϊκῆ τόν νοῦν πτερώσασαι, ὡμολόγησαν Χριστόν, ὑπέρ οὗ τάς κεφαλάς, ἐτμήθησαν στερροψύχως ἄς εὐφημήσωμεν πάντες, ὡς εὐκλεεῖς Παρθενομάρτυρες.

Ανυποστηριζόμενη επί μεγάλη πίστη, Η Υπομονή, με πάθος, προσήλθε προς τον Κύριο ως νύφη. Η μνήμη της Αγίας Υπομονής, δεν αναφέρεται στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου και τα έντυπα Μηναία αλλά σημειώνεται στον Βατοπαιδινό Κώδικα 1104 φ. 986, όπου και η Ακολουθία της, ποίημα του Θεοφάνη. Ο Κανόνας φέρει ακροστιχίδα: «τοὺς σοὺς ἀγῶνας, Ὑπομονή, θαυμάσω». Η μνήμη της αναφέρεται και στον Συναξαριστή Delehaye την 9η Απριλίου χωρίς όμως βιογραφικό υπόμνημα. Από τα τροπάρια που παρατίθενται, πληροφορούμαστε ότι η Αγία Υπομονή ήταν παρθένος που αφιέρωσε τη ζωή της στον Χριστό. Για την ομολογία της πίστης στον Χριστό και την άρνηση να προσκυνήσει τα είδωλα κατά τις πρώτες Χριστιανικές διωγμούς, υπέστη φρικτά βασανιστήρια. Ένα από τα βασανιστήρια που αναφέρονται είναι η απόπειρα να την κάψουν ζωντανή, αλλά η φωτιά ήταν ως φρέσκος δροσερός δρόσος από την οποία βγήκε αλώβητη. Ενημερωνόμαστε επίσης ότι η Αγία υπέστη δεσίματα, φυλακίσεις, αναρτήθηκε σε ξύλινο πόλο και καταξεσχίστηκε, ενώ κάποια απ...

  Ο νεομάρτυρας Παναγιώτης ήταν από την Πελοπόννησο και μαρτύρησε στην Ιερουσαλήμ στις 5 Απριλίου 1820 μ.Χ. Σύμφωνα με τη διήγηση του Άγγλου ιεραποστόλου Ιωσήφ Wolff, που γράφτηκε στις 2 Απριλίου 1839 μ.Χ., ένας νεαρός Έλληνας, που ονομαζόταν Παναγιώτης, υπηρετούσε κοντά σ' έναν Τούρκο ευγενή, που ονομαζόταν Οσμάν Εφέντης. Όταν κάποτε ο Τούρκος αυτός πήγε στο Τέμενος του Ομάρ, που βρίσκεται στην Ιερουσαλήμ, τον ακολούθησε μέσα σ' αυτό και ο Παναγιώτης. Οι φανατικοί Τούρκοι, θεώρησαν ότι ο Παναγιώτης με την είσοδο του μίανε το Τέμενος τους και τον κατηγόρησαν στον Πασά της Δαμασκού. Ο πασάς ζήτησε από τον νέο, προκειμένου να αποφύγει τον θάνατο, να δεχθεί τον Μουσουλμανισμό. Ο Παναγιώτης μόλις το άκουσε αυτό, με θάρρος φώναξε μπροστά στον άρχοντα: «Ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού του ζώντος, θανάτωσε με, δεν φοβάμαι. Χριστός ανέστη» μπροστά σε πλήθος μουσουλμάνων. Εκεί τότε τον αποκεφάλισαν. Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες του Άγγλου Ιεραποστόλου, που παρακολούθησε το μαρτύριο ...

Θέρμην ἔρωτος ἐνθέου Θέρμος φέρων, Θέρμην πυρὸς φλέγοντος ὡς ψύξιν κρίνει. Ο Άγιος Θέρμος τελειώθηκε διά πυρός.

 Ἐχρῆν ἕπεσθαι κυρίᾳ τὴν δουλίδα, Ἐκ γῆς ἰούσῃ πρὸς Θεὸν διὰ ξίφους. Οι Αγίες Κυρία και Δούλη μαρτύρησαν διά ξίφους.

Ὡς ζῶν πρόβατον Πομπήϊε Κυρίου, Χέεις, ἀμελχθεὶς αὐχένα ξίφει, γάλα. Ο Άγιος Μάρτυς Πομπήιος τελειώθηκε διά ξίφους. Ο Άγιος Μάρτυρας Τερέντιος και οι σύντροφοί του υπέφεραν επί της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Ο αυτοκράτορας εξέδωσε διάταγμα που διέταξε όλους τους υπηκόους να προσφέρουν θυσίες στους ειδωλολατρικούς θεούς. Όταν ο Φορτουνιανός ήταν κυβερνήτης της Αφρικής και έλαβε αυτό το διάταγμα, συγκέντρωσε τους ανθρώπους στην κεντρική πλατεία της πόλης, έστησε σκληρά βασανιστήρια και δήλωσε ότι όλοι χωρίς εξαίρεση έπρεπε να προσφέρουν θυσίες στα είδωλα. Πολλοί, φοβούμενοι τα βασανιστήρια, υπάκουσαν. Ωστόσο, ο Τερέντιος και άλλοι τριάντα εννέα Χριστιανοί αποφάσισαν να αντισταθούν στους ειδωλολάτρες, υπενθυμίζοντας ο ένας στον άλλον τα λόγια του Κυρίου μας: «Μην φοβάστε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή· φοβάστε μάλλον Αυτόν που μπορεί να αποστείλει και την ψυχή και το σώμα στη γεέννα» (Ματθ. 10:28). Έτσι, διακήρυξαν γενναία την πίστη τ...

 Ἆθλος τριπλοῦς Ζήνωνι, πίσσα, πῦρ, δόρυ. Οἶμαι, δι' ἣν ἔπασχε ταῦτα Τριάδα. Ο Άγιος Ζήνων μαρτύρησε αφού τον άλειψαν με πίσσα, στη συνέχεια τον έριξαν στη φωτιά και κατόπιν τον θανάτωσαν, μέσα στη φωτιά, με δόρυ. Ο Άγιος Μάρτυρας Τερέντιος και οι σύντροφοί του υπέφεραν επί της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Ο αυτοκράτορας εξέδωσε διάταγμα που διέταξε όλους τους υπηκόους να προσφέρουν θυσίες στους ειδωλολατρικούς θεούς. Όταν ο Φορτουνιανός ήταν κυβερνήτης της Αφρικής και έλαβε αυτό το διάταγμα, συγκέντρωσε τους ανθρώπους στην κεντρική πλατεία της πόλης, έστησε σκληρά βασανιστήρια και δήλωσε ότι όλοι χωρίς εξαίρεση έπρεπε να προσφέρουν θυσίες στα είδωλα. Πολλοί, φοβούμενοι τα βασανιστήρια, υπάκουσαν. Ωστόσο, ο Τερέντιος και άλλοι τριάντα εννέα Χριστιανοί αποφάσισαν να αντισταθούν στους ειδωλολάτρες, υπενθυμίζοντας ο ένας στον άλλον τα λόγια του Κυρίου μας: «Μην φοβάστε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή· φοβάστε μάλλον Αυτόν που μπορεί ...

 Ἴσου μετέσχον καὶ στέφους, ὡς καὶ τέλους, Τερέντιος, Μάξιμος, οἷς τομὴ τέλος. Ως ζωντανόν πρόβατον του Κυρίου, Πομπήιε, Χύνεις γάλα από του λαιμού σου δια του ξίφους. Ο Άγιος Μάρτυρας Τερέντιος και οι σύντροφοί του υπέφεραν επί της βασιλείας του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Ο αυτοκράτορας εξέδωσε διάταγμα που διέταξε όλους τους υπηκόους να προσφέρουν θυσίες στους ειδωλολατρικούς θεούς. Όταν ο Φορτουνιανός ήταν κυβερνήτης της Αφρικής και έλαβε αυτό το διάταγμα, συγκέντρωσε τους ανθρώπους στην κεντρική πλατεία της πόλης, έστησε σκληρά βασανιστήρια και δήλωσε ότι όλοι χωρίς εξαίρεση έπρεπε να προσφέρουν θυσίες στα είδωλα. Πολλοί, φοβούμενοι τα βασανιστήρια, υπάκουσαν. Ωστόσο, ο Τερέντιος και άλλοι τριάντα εννέα Χριστιανοί αποφάσισαν να αντισταθούν στους ειδωλολάτρες, υπενθυμίζοντας ο ένας στον άλλον τα λόγια του Κυρίου μας: «Μην φοβάστε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα, αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή· φοβάστε μάλλον Αυτόν που μπορεί να αποστείλει και την ψυχή και το σώμα στη γε...

Το ιερό λείψανο του Αγίου Ιώβ, Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσίας, μετακομίσθηκε το έτος 1652 μ.Χ. με απόφαση του Μητροπολίτου Νόβγκοροντ Νίκωνος από τη μονή Σταρίτσα της Μόσχας στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Κρεμλίνο. Ο Άγιος Ιώβ, ο πρώτος Πατριάρχης της Μόσχας, γεννήθηκε σε οικογένεια ευσεβών τεχνιτών στη Στάριτσα κοντά στην Τβέρτα τη δεκαετία του 1530. Το όνομά του κατά τη βάπτισή του ήταν Ιωάννης. Ως έφηβος, ο Ιωάννης ήξερε τα περισσότερα βιβλικά κείμενα απ' έξω και προσπαθούσε να γίνει μοναχός. Ο πατέρας του, ωστόσο, επέμενε να παντρευτεί. Μια μέρα, ο Ιωάννης ζήτησε την άδεια του πατέρα του για να επισκεφτεί τον εξομολογητή του στη Μονή Ουσπένσκυ στη γενέτειρά του, τη Στάριτσα. Μόλις έφτασε, ο Ιωάννης έλαβε αμέσως μοναχικούς όρκους και υιοθέτησε το μοναχικό όνομα Ιώβ. Πέρασε δεκαπέντε χρόνια στο μοναστήρι και τελικά έγινε ηγούμενος το 1566 με τη βοήθεια του Ιβάν του Τρομερού, ο οποίος είχε κάνει τη Στάριτσα την κατοικία του κατά την περίοδο της Οπρίχνινα. Τ...

Ο Άγιος Becan (ή Μπέκαν, Μπεγκάν, Μπέγκαν, Μπεκάιν) ) έζησε κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ. (5ος-6ος αιώνας) και ήταν γόνος της βασιλικής οικογένειας της Ιρλανδίας,  ήταν γιος του Murchade και της Cula του βασιλικού οίκου του Munster, και είχε σχέση με τον Άγιο Columba της Iona.  Έχει ανακηρυχθεί ένας από τους τρεις μεγαλύτερους δασκάλους της αρετής, μαζί με τους Αγίους Enda of Killeany (π. 530) και Mochua of Timahoe (π. 657), οι οποίοι ήταν όλοι οδηγοί αγίων κατά τη διάρκεια αυτής της ακμής των αγίων. Η μοναχός που ίδρυσε το μοναστήρι του στο Κιλμπέγκαν και θεωρείται από μερικούς ως ένας από τους Δώδεκα Αποστόλους της Ιρλανδίας. Η εορτή του είναι η 5η Απριλίου. Όταν έχτιζε την εκκλησία του παρέμενε πολλές φορές γονυπετής και, ενώ τα χέρια του εργάζονταν, τα χείλη ψέλλιζαν ευχές και από τα μάτια του έρρεαν ακατάπαυστα δάκρυα. Συγκαταλέγεται μεταξύ των δώδεκα ιεραποστόλων της Ιρλανδίας. Αναφορές: Monks of Ramsgate: Οι μοναχοί της Αββαείας του Αγίου Αυγουστίνου στο Ράμσγκεϊτ, σ...

Τη μνήμη του συναντάμε επιγραμματικά στο «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασματάριον» έκδοση Αποστολικής Διακονίας 1959, χωρίς άλλες πληροφορίες.